این دولت با این تصور که عمده مشکلات مردم ماهیت اقتصادی دارد و آن نیز به دلیل اعمال تحریم‌های غرب علیه کشورمان در سال‌های گذشته بوده است و همچنین با این تصور که علت این تحریم‌ها نیز خروج از اعتدال، به‌ویژه در حوزه سیاست خارجی و رویارویی با نظام بین‌الملل بوده است، با طرح شعار اعتدال و اینکه «می‌خواهد هم چرخ سانتریفیوژهای کشور و هم چرخ‌های اقتصاد مملکت بچرخد» به گمان خود، برای حل مشکلات اقتصادی کشور، رفع تحریم‌ها و دستیابی به توسعه اقتصادی بر مذاکره و حل مسئله هسته‌ای کشورمان متمرکز شد. بنابراین، برجسته‌شدن نگاه به بیرون و تلاش برای ادغام در نظام جهانی سرمایه‌داری از طریق جلب مشارکت و سرمایه خارجی و... مورد توجه این دولت قرار گرفته است. به تعبیر دقیق‌تر، اعتقاد این دولت به جهانی‌شدن، به‌مثابه مؤلفه حاکم بر توسعه، دلیل عمده نوع نگاه آن به خارج است. مطابق با مبحث جهانی‌شدن در عصر ارتباطات، دیگر دولت‌های ملی به‌طور مستقل نمی‌توانند به توسعه برسند و برای دستیابی به توسعه مجبور به ادغام در فرایندهای جهانی شده هستند و در این میان، آمریکا موتور محرکه جهانی‌شدن؛ یعنی موتور محرکه رشد و توسعه اقتصادی است. ازاین‌رو، دولت یازدهم با پذیرش جهانی‌شدن و با این فرض که رابطه با آمریکا و جهان خارج می‌تواند سبب توسعه کشور شود، به رابطه با جهان خارج برای حل مشکلات معتقد است. بر این اعتقاد دولت، نقدی جدی وجود دارد که در جای خود مفصل به آن پرداخته شده است.
