در موضوع اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل دولت باید شروع‌کننده خوبی باشد؛ زیرا دولت پرچمدار و بسترساز است که این بسترسازی مهم‌ترین کار برای تحقق اقتصاد مقاومتی است.
یادداشت: چند سالی از طرح
راهبرد اقتصاد مقاومتی می‌گذرد، اما عملکرد مسئولان در این بخش چندان کافی
نبوده و رهبر معظم انقلاب هم با توجه به سخنرانی‌هایی که سال گذشته داشتند
از این وضعیت راضی به نظر نمی‌رسیدند تا اینکه در نام‌گذاری سال ۹۵، مجدداً
شعار «اقتصاد مقاومتی» را این‌بار با دو واژه «اقدام و عمل» بیان کردند.
برای
عملیاتی‌سازی این شعار باید دولت، مجلس، قوه قضائیه و دیگر نهادها و
همچنین تک‌تک افراد جامعه دست به دست هم دهند، البته در این بین نقش دولت
برجسته‌تر است. اگرچه در سال گذشته قوه مجریه کارهایی، از جمله تشکیل ستاد
فرماندهی اقتصاد مقاومتی انجام داد و در برخی از بخش‌ها حرکت‌هایی شد، اما
ضروری است در این زمینه کارهای اساسی زیادی انجام شود.
در موضوع
اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل دولت باید شروع‌کننده خوبی باشد؛ زیرا دولت
پرچمدار و بسترساز است که این بسترسازی مهم‌ترین کار برای تحقق اقتصاد
مقاومتی است.
اقتصاد مقاومتی بستر اصلی برنامه‌ریزی‌های آینده کشور را
فراهم می‌کند. در این بخش تنها به یک وظیفه دولت برای اقدام و عمل در
اقتصاد مقاومتی اشاره می‌شود. مهم‌ترین وظیفه دولت سیاست‌گذاری متناسب برای
حمایت از تولید داخلی است که در این زمینه با دو اقدام می‌تواند فضا را
برای تولیدکنندگان داخلی مهیا نماید: اول اینکه با سیاست‌گذاری و تعیین
تعرفه‌ها جلوی واردات کالاهای مصرفی و تولیدی خارجی را سد کند؛ دوم اینکه
با فرهنگ‌سازی و تلاش برای تغییر ذائقه مصرفی به سمت حمایت از تولیدات
داخلی حرکت کند. سیاست‌گذاری و فرهنگ‌سازی دو بال حمایت از تولید داخلی
هستند که تنها دولت قدرت هماهنگی این دو را دارد. در اقتصاد مقاومتی، دولت
افزون بر نقش حاکمیتی تعریف‌شده، مسئولیت برنامه‌ریزی، زمینه‌سازی،
ظرفیت‌سازی، هدایت و کمک به بخش تولید را دارد؛ در چنین وضعیتی دولت در
جایگاه یک مسئول عمومی، باید تولید، کارآفرینی و اشتغال را هدایت کند و ضمن
نظارت بر حُسن اجرای فعالیت‌ها، به نوعی یاری‌رسان بخش خصوصی و
تولیدکنندگان باشد.
