اصرار افراطیون مدعی اصلاحات بر تغییر رئیس مجلس و در عین حال ناتوانی این طیف از کنار زدن علی لاریجانی موجب سردرگمی در میان این طیف شده است.
پیش از این اغلب اصلاح‌طلبان تصریح کرده‌اند که نفر کافی برای به ریاست رساندن عارف در مجلس دهم ندارند هرچند علی صوفی (از اعضای شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان) مدعی شد 90 درصد منتخبان مجلس اصلاح‌طلب هستند! در این میان شیرزاد از افراطیون مجلس ششم در روزنامه آرمان نوشت: اصلاح‌طلبان به دنبال ریاست آقای دکتر عارف بر مجلس دهم هستند ولی برخی نیز اینگونه القا می‌کنند که آقای لاریجانی می‌توانند اداره مجلس را برعهده گیرند. نکته‌ای که در اینجا اهمیت دارد این است که به هیچ‌وجه صلاح نیست آقای عارف و لاریجانی به رقابت علنی با یکدیگر مشغول شوند. به وجود آمدن اختلاف کمکی به اصلاح‌طلبان نخواهد کرد.
باید این مهم مورد ارزیابی قرار گیرد در انتخابات دور دوم و بعد از حضور مستقلین در مجلس، به طور طبیعی شخص دیگری نظر به کرسی ریاست مجلس نخواهد داشت و ریاست مجلس به آقای عارف خواهد رسید اما اگر طیفی از نظرات مختلف در مجلس وجود داشته باشد تصور این است که باید با مذاکره و تفاهم افراد ذی‌نفوذ این مورد را حل کنند و افراد به رقابت علنی مشغول نشوند.
صادق زیباکلام نیز معتقد است: اصلاح‌طلبان در اندیشه رقابت با آقای لاریجانی برای تصدی کرسی ریاست مجلس نباشند. اگر در دور دوم انتخابات مجلس شورای اسلامی نیز تعداد قابل توجهی از لیست امید به مجلس راه یابند و تعداد کرسی‌های لیست امید افزایش پیدا کند و در نتیجه آقای عارف بتوانند ریاست مجلس را به دست بیاورند، آقای عارف نباید بر ریاست مجلس تکیه بزنند. مجلسی که آقای دکتر عارف در راس آن باشند کارآیی خود را به شدت از دست خواهد داد، به این خاطر که از همان روز اول اصولگرایان در برابر آن جبهه‌گیری خواهند نمود و حکایت ریاست مجلس دهم همچون مجلس ششم خواهد شد.
وی می‌افزاید: اصلاح‌طلبان نباید اصراری داشته باشند که نوک پیکان آنها به سوی ریاست مجلس باشد این کار در حقیقت باعث به چالش کشیدن و مخالفت روزافزون اصولگرایان خواهد شد. نخستین و مهم‌ترین شرط اینکه چنین اتفاقی نیفتد هم این است که اصلاح‌طلبان این موضوع را بپذیرند و به دنبال رویارویی با آقای لاریجانی نروند و کار را به رای‌گیری در صحن علنی مجلس نکشانند.
وی در عین حال از اصلاح‌طلبان خواست به نایب رئیس‌های مجلس و روسای کمیسیون‌ها بها بدهند، و آنها را قبضه کنند تا از این طریق مجلس [و طبعا رئیس مجلس] را در قبضه خواهند داشت.
روزنامه زنجیره‌ای آرمان نیز در تیتر اصلی خود نوشت: به طور طبیعی قاطبه اصلاح‌طلبان تمایل به ریاست عارف در مجلس دهم دارند که البته بخشی از میانه‌روها هم در این موضوع با اصلاح‌طلبان هم نظر هستند اما نباید به صرف کاندیداتوری عارف برای ریاست ذوق‌زدگی بر منطق و عقلانیت چیره شود. بدون تعارف همگان به این نکته واقف هستند که نشستن عارف بر کرسی ریاست مجلس امتیاز بزرگی برای جریان اصلاحات است اما باید آن هنگامه را از نظر دور نداشت که اگر او نتوانست از لاریجانی پیشی بگیرد چه باید کرد جز سر به زیر افکندن و تحمل طعنه‌های رقیبانی که هر لحظه در انتظار شکست اصلاحات هستند. چرا در شرایطی که آمارهای رسمی و غیررسمی شانس لاریجانی برای جلوس مجدد بر کرسی ریاست را بالاتر از عارف نشان می‌هد برخی اصرار دارند که او به میدان رقابت با رئيس فعلی مجلس وارد شود؟ آیا دوستداران و حامیان عارف و اصلاحات به این مهم اندیشیده‌اند که اگر در انتخابات رئیس مجلس نتواند پیروز شود چه وضعیتی برای او و جریان اصلاحات ترسیم خواهد شد؟
در این میان علی شکوری‌راد عضو حزب منحله مشارکت معتقد است «شانس ریاست عارف بالاست» و عبداله ناصری نیز گفته است: اگر اصلاح طلبان اکثریت کرسی‌ها را در مجلس دهم داشته باشند و شخص عارف نیز کاندیدای ریاست مجلس شود، قطعا رای به ریاست وی خواهند داد و از عارف حمایت خواهند کرد.
به نوشته آرمان اما غلامعلی جعفرزاده (عضو فراکسیون رهروان) در مورد احتمال ریاست لاریجانی و عارف در مجلس دهم گفت: «فکر می‌کنم ریاست مجلس آینده آقای لاریجانی خواهد بود. باید از تجارب وی در مجلس آینده استفاده شود. آقای عارف یک چهره قابل احترام سیاسی هستند اما تجربه لازم برای حضور در جایگاه ریاست مجلس را ندارد.».
