برجام در ترازوی انصاف

(روزنامه جمهوري اسلامي ـ 1394/07/18 ـ شماره 10426 ـ صفحه 1)

بسم‌الله الرحمن الرحیم

قضاوت دور از افراط و تفریط درباره موضوعات ملی و مهم، یک ضرورت است. غلطیدن به طرف افراط یا تفریط، قطعاً به مصالح کشور و ملت ضربه وارد می‌کند و موجب از دست رفتن منافع ملی می‌شود. بنابر این، در این قبیل مسائل، همه باید راه میانه را در پیش بگیرند و از هرگونه قضاوتی که تحت تاثیر هر عاملی غیر از واقع‌بینی باشد بپرهیزند.

برجام، از مصادیق بارز موضوعات ملی و مهم است که توجه آحاد مردم کشور را به خود جلب کرده و همه بی‌صبرانه منتظر سرانجام آن هستند. اکنون افکار عمومی در انتظار تصمیمی است که نمایندگان مجلس شورای اسلامی درباره برجام خواهند گرفت.

در میان کسانی که درباره برجام اظهارنظر می‌کنند، عده‌ای آن را کمال مطلوب می‌دانند و عده‌ای دیگر درست در نقطه مقابل قرار دارند و آن را سر تا پا ضرر و زیان و ضربه‌ای سخت به کشور ارزیابی می‌کنند و در این اظهارنظر منفی تا جائی پیش می‌روند که آن را با قرارداد ترکمانچای مقایسه می‌نمایند.

قضاوت صحیح در مورد برجام اینست که این هر دو گروه به خطا می‌روند و راه افراط و تفریط را در پیش گرفته‌اند. واقعیت اینست که برجام نه کمال مطلوب است و نه قرارداد ترکمانچای. در برجام، محدودیت‌هائی برای ما قرار داده شده که قطعاً بودن آنها در این توافق‌نامه را نمی‌توان مثبت دانست، کما اینکه نقاط قوتی در برجام وجود دارد که نادیده گرفتن آنها خلاف انصاف و دور از واقع‌بینی است. به همین دلیل است که نمی‌توان قضاوت‌های مطلق درباره برجام را پذیرفت و باید در این زمینه از افراط و تفریط پرهیز کرد.

آنچه در مورد برجام می‌توان گفت اینست که «برجام، حداکثر دستاوردی است که در شرایط کنونی و با توجه به جمیع جهات می‌توانستیم داشته باشیم.»

در این قضاوت، که منصفانه و معتدلانه است، نه مدح بیجا وجود دارد و نه مذمت و بدبینی. اگر عنوانی زیبنده این قضاوت باشد، واقع‌بینی است. در قضاوت‌های متکی بر واقع‌بینی، همواره تلاش بر اینست که نقاط ضعف و قوت دیده شوند و برمبنای منافع شخصی و گروهی و جناحی سخنی گفته نشود و اظهارنظر برمبنای منافع ملی و مصالح عمومی باشد.

با این نگاه، می‌توان برجام را یک دستاورد قابل قبول دانست که البته برای اجرای صحیح آن باید تدابیر لازم اندیشه شود و با همان هوشیاری که اصل توافق به سرانجام رسید، در مرحله عملی شدن نیز تک تک بندها با هوشیاری و دقت و دور از غفلت و مسامحه زیر نظر باشد. اینکه برجام را یک دستاورد قابل قبول می‌دانیم و به آن عنوان کمال مطلوب را نمی‌دهیم به این دلیل است که اگر بی‌تدبیری‌های دولت‌های نهم و دهم نبود، قطعاً به توافقی دست می‌یافتیم که دستاوردهای بیشتری داشت و از محدودیت‌های فعلی نیز در آن خبری نبود. اینکه با شعار دادن‌ها و خارج از موازین سخن گفتن‌ها زمینه برای صدور قطعنامه‌های متعدد علیه کشور فراهم شود و سپس قطعنامه‌ها «کاغذ پاره» دانسته شوند و بالاترین مقام اجرائی کشور، برخلاف مسئولیت مهمی که برای صیانت کشور از آسیب‌ها دارد، با ادبیاتی سخیف بگوید آنقدر قطعنامه صادر کنند تا قطعنامه‌دانشان پاره شود! نتیجه‌ای غیر از این ندارد که کشور تحت فصل هفتم منشور ملل قرار گیرد، تحریم‌های ظالمانه علیه کشور وضع شوند و از رهگذری بی‌خاصیت بودن سازمان ملل و سایر سازمان‌ها و مجامع بین‌المللی تهدیدهائی جدی متوجه کشور گردد. این درست است که این فشارها و تهدیدها و تحریم‌ها ما را به پای میز مذاکره نکشاندند بلکه اراده جدی مسئولان نظام برای حل و فصل موضوع هسته‌ای از طریق سیاسی عامل اصلی رفتن ما به سوی مذاکره بود، ولی این مذاکره در شرایطی صورت گرفت که تمام ابزارهای فشار در اختیار طرف مقابل قرار داشت و در چنین شرایطی بود که مذاکره کنندگان ما توانستند امتیازات بزرگی برای کشور به دست بیاورند که اکنون می‌توانیم آن را حداکثر دستاوردی که در شرایط کنونی و با توجه به جمیع جهات می‌توانستیم داشته باشیم، بدانیم.

اکنون نمایندگان مجلس شورای اسلامی در برابر یک آزمون تاریخی قرار دارند. قرار است فردا طرح یک فوریتی مربوط به برجام در مجلس به رای گذاشته شود. این طرح، منطقی‌ترین طرحی است که می‌تواند اجرای برجام و تداوم آن در مسیر صحیح را تضمین کند.

افکار عمومی در داخل و خارج کشور، برجام را تایید می‌کند. از یک اقلیت افراطی که در سخن گفتن‌ها، موضعگیری‌ها و عملکردهای خود همواره نگران منافع جناحی خود است که بگذریم، عموم مردم خواهان تایید برجام و البته نظارت دقیق بر اجرای صحیح آن هستند. مردم می‌دانند که به رسمیت شناخته شدن فعالیت‌های هسته‌ای و غنی‌سازی ایران توسط قدرت‌های بزرگ جهانی و شورای امنیت سازمان ملل و همچنین خارج شدن ایران از فصل هفتم منشور ملل و لغو تحریم‌های ظالمانه‌ای که علیه ایران وضع شده بودند، امتیازهای بزرگی هستند که برجام به همراه دارد و اجرای دقیق آن به نفع کشور است.

طرح اقدام متناسب که اقدامات اجرائی برجام را به تصمیمات شورای عالی امنیت ملی پیوند می‌زند، طرحی منطقی است که علاوه بر تضمین اجرای صحیح برجام، می‌تواند مانع سوءاستفاده طرف مقابل و نفوذهای مورد نظر و طمع دشمن باشد. نمایندگان مجلس شورای اسلامی با درک این واقعیت و توجه به شرایط ویژه‌ای که اکنون بر منطقه و جهان حاکم است بطور طبیعی به طرح اقدام متناسب رای خواهند داد و برجام به مرحله اجرائی شدن خواهد رسید.

در داخل کشور نیز توصیه مهم رهبر معظم انقلاب که خواستار جلوگیری از دودستگی بر سر برجام شدند، توصیه‌ای دقیق و منطبق بر مصالح عمومی و منافع ملی است. در روزهای اخیر مراجع معظم تقلید نیز توصیه‌های مهمی داشتند که رعایت آنها می‌تواند برجام را به فرجام مثبت برساند.

http://jomhourieslami.net/paper/?newsid=65113

ش.د9404900