شیعیان
آفریقا در مسیر رویکرد اصلاح‌طلبانه خود با برخی دولت‌های وابسته و
ابزارهای تروریستی کشورهای غربی روبه‌رو هستند. «یوسف القرضاوی» در سال
۲۰۰۸ رویکرد تبعیض‌آمیز خود بر ضد شیعیان را مطرح کرده و در ادعایی نسبت به
تلاش‌ها برای انتشار تشیّع در کشورهای آفریقایی ابراز نگرانی کرده بود. در
پی این اظهارات، اتحادیه علمای مسلمان اوضاع این کشورها را تحت نظر قرار
داد و در سال ۲۰۱۱ گزارش میدانی ویژه‌ای از توسعه تشیّع در آفریقا منتشر
کرد. این گزارش که از طریق تیم ویژه‌ای بر اساس اظهارات قرضاوی تهیه شده،
مدعی می‌شود ایرانی‌ها به دنبال رسیدن به اهدافی هستند و برای آن
برنامه‌ریزی کرده‌اند. آنها در چارچوب این اهداف پول زیادی هزینه کرده و
عناصری را آماده و مؤسساتی را تأسیس کرده‌اند. نتایج این بررسی مشخص کرد که
نیجریه در میان کشورهای آفریقایی از نظر میزان انتشار تشیّع در آن رتبه
اول را دارد. نویسنده این گزارش به خانه‌ها و مراکز شیعیان که به آتش کشیده
شدند، اشاره کرده و خرسندی خود از این موضوع را مخفی نکرده است. در نتیجه
این گزارش بود که کشتار به منزله ابزاری برای توقف گسترش تشیّع در نیجریه
به کار گرفته شد. گفتنی است، پس از انتشار نتایج گزارش مذکور، سرکوب روشمند
شیعیان در نیجریه با دلیل و بی‌دلیل آغاز شد.
