اگرچه در ظاهر انتظارات ما از برجام محقق نشد، اما نتیجه مهمتری به دست آمد که برجام را مقرون به صرفه کرده است و آن اتحاد و وحدت ملی در تقابل با آمریکا و تمرکز بر روی توان داخلی است.
طولانی شدن مذاکرات هسته ای در دولت گذشته از یک طرف و تبلیغات جریان سیاسی رقیب به همراه اپوزسیون نظام از طرف دیگر منجر به شکل گیری یک دوقطبی در سطح جامعه شد که موافقین و مخالفین مذاکره دو سوی آن را شکل می دادند. شکل گیری این دوقطبی یک پیروزی بزرگ برای طرف غربی به ویژه آمریکا محسوب می شد؛ زیرا این اتفاق مقدمه تغییر نگاه مردم ایران به آمریکا بود. در این بحبوحه دولت یازدهم با شعار مذاکره هسته ای برای رفع مشکلات اقتصادی پا به عرصه رقابت گذاشت و پیروز این میدان شد.
در چنین شرایطی مقام معظم رهبری (مد ظله العالی) با طرح سناریوی نرمش قهرمانانه، نقشی تاریخی در مدیریت پرونده هسته ای ایفا کردند و با دعوت منتقدین مذاکرات به صبر، از عمیق شدن این شکاف جلوگیری کردند. ایشان هرگز تفکر مقاومت در برابر زیاده خواهی غرب و عدم اعتنماد به آمریکا را تقبیح نکردند و هرگز سیاست ایستادگی مقابل غرب را اشتباه ندانستند بلکه برعکس در هر تقدیر و تشکری از تیم مذاکره کننده هسته ای تأکید کردند که نباید تسلیم زیاده خواهی طرف مقابل شد. از طرف دیگر حمایت کم نظیری را از تیم مذاکره کننده انجام دادند و اجازه ندادند کسی آنها را سازشگر و خائن بنامد و تعابیر شجاع، انقلابی و متدین را برای آنها به کار بردند. نکته قابل توجه اینکه ایشان تا حد زیادی از روند مذاکرات دفاع نکردند و به صراحت اعلام داشتند که بنده به این مذاکرات خوش بین نیستم.
دولت یازدهم با حمایت و پشتیبانی رهبری و ملت در عرصه مذاکرات و با تلاش شبانه روزی تیم مذاکره کننده توانست پس از کش و قوس های فراوان برجام را به عنوان دستاورد مذاکرات به ملت ایران تقدیم کند. مهمترین هدفی که در مذاکرات دنبال می شد، رفع تحریم های اقتصادی بود که تا حدودی در برجام و بر روی کاغذ محقق شده بود. اما بد عهدی طرف غربی در اجرای برجام کام ملت را تلخ کرد. علی رغم اجرای مو به موی تعهدات ایران در برجام، طرف غربی حاضر به رفع تحریم ها و یا نشان دادن حسن نیت نشد. در نگاه اول ایران سودی از این مذاکرات نبرده است، چرا که اولا امتیازات گرفته شده و داده شده در برجام متناسب نبوده و از طرف دیگر دشمن به همین تعهدات کم نیز پایبند نیست و هیچ ضمانت اجرای مستحکمی برای این کار وجود ندارد؛ اما این همه ماجرا نیست.
در حالی که آقای رئیس جمهور در جریان مذاکرات از هر اقدامی برای تفسیر و ترویج دیدگاه جریانی خود استفاده کرد و حتی گفت: "تحریم‌های ظالمانه باید از بین برود تا سرمایه بیاید و مشکل محیط زیست، اشتغال، صنعت و آب خوردن مردم حل شود، منابع آبی زیاد شده و بانک‌ها احیا شوند" امروز با مشاهده بدعهدی طرف غربی، به تدریج از مواضع خود عدول کرده و با نگاه به درون به حل مشکلات اقتصادی کشور فکر می کند. وی در منزل پدری حضرت امام خمینی (ره) در خمین از نگاه دولت به بیرون از کشور برائت جسته و آن را قویا تکذیب می کند. ده ها نمونه از این نوع اظهارات از طرف سایر سیاسیون جریان اعتدال نیز در ماه های اخیر شنیده شده است که مجال پرداختن به آن نیست.
با توصیف بالا می توان چنین نتیجه گیری کرد که اگرچه در ظاهر انتظارات ما از برجام محقق نشد، اما نتیجه مهمتری به دست آمد که برجام را مقرون به صرفه کرده است و آن اتحاد و وحدت ملی در تقابل با آمریکا و تمرکز بر روی توان داخلی است. حداد عادل در مصاحبه با روزنامه المیادین این دستاورد را چنین بیان می کند که "امروز دلواپسان و دلخوشان هسته ای را در یک طرف ایستاده اند." با ادامه این روند می توان گفت که بزرگترین دستاورد برجام در آستانه تحقق است.
دستاورد! پس 40 سال هزینه و تاوان برنامه اتمی چی شد! همینکه سیاستمداران ذی نفوذ اون بالا با هم مصالحه کردن و پستها رو بین خودشون تقسیم کردند، ملت سیر شد! 
