خدا حافظ سردار بی نشان!

حاجی! الان من در بین الحرمین نایب الزیاره شما هستم. می دانستم که پیش خدایی، اما نمی دانستم که اینقدر زود از پیش ما پر می کشی، خیلی دوست داشتم شما را بعد از اربعین در آغوش بکشم اما تو ای عزیز ای که دغدغه هایی سنگین در دل داشتی، ای که غم های سنگینت را با خود به زیر خاک بردی، گمان نمی کنم خاک هم تحمل سینه پر درد شما را داشته باشد.

ای که آه های افسوست از افسانه گری گرگ های در لباس میش به آسمان بر می خاست و از خدا هدایت آنها را طلب می کردی. می دیدم که چگونه برای تقویت نیروهای حزب‌الله دل می سوزاندی، شما کسی بودی که برای دفاع از انقلاب چپ و راست نمی شناختی با کسی تعارف نداشتی، از هر جریانی اگر کسی را می دیدی که داغ انقلاب بر سینه دارد مرحمش می شدی.

حاجی کاش همه انقلابیون به اندازه شما انقلاب را می شناختند، کاش فرهنگ را که حضرت آقا فرمودند چونان هوا است می شناختند تا انقلاب و فضای تنفسی اش به خاطر جولان جریان ناتوی فرهنگی آلوده به ویروس نفوذی ها و براندازان داخلی و خارجی نشود.

حاجی شما سردار بی نشان جبهه فرهنگی بودی که برخی از انقلابیون هم قدر مجاهدت های شما را نمی دانستند، در میان جبهه خودی ها اگرچه کسی نمی دانست شما چه خدماتی به انقلاب داشته ای، اما جریان های آمریکایی و انگلیسی خوب می دانستند که دیدبانی حاج حسن حرف ندارد و همیشه در تلاش بودند که شما را تخریب کنند.

حاجی! شما سردار جنگ نرم بودی و در گرماگرم این جنگ پشت پرده های جریانات ضد دین را خوب می شناختی و از پاسداری ات در حراست از انقلاب و رهبری کم نگذاشتی.

حاجی! شما در ایام دولت اصلاحات، فتنه، جریان انحرافی و جریان اعتدالی همراه راه امام و انقلاب را تبیین می کردی و آنگونه تیز بین و با بصیرت بودی که بسیاری از برنامه های اتاق های فکر آمریکا که سالها برای آن برنامه ریزی شده بود را به هم می ریختی و آن را به یک آفند قوی علیه خودشان تبدیل می کردی.

حاجی! شما در معروف ترین و معتبرترین روزنامه کشور و بلکه جهان قلم می زدید اما کمتر کسی با چهره مبارک شما آشنا بود. انشاءالله خداوند شما را ماجور بدارد و ما را در راه راستین انقلاب و رهبری پایدار نماید.

سردار خدا حافظ