بسماللهالرحمنالرحیم
سه تن از روسای سازمانهای اطلاعاتی آمریکا ضمن حضور در برج ترامپ جزئیات و مستندات مربوط به ادعای دخالت سایبری روسیه در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا را به دونالد ترامپ رئیسجمهور آینده ارائه کردند. اخبار و گزارشهای مربوط به این دیدار به طور خلاصه توضیح میدهد که ترامپ بعد از شنیدن اظهارات روسای سازمانهای اطلاعاتی آمریکا به اظهارنظر پرداخته و گفته اینگونه اقدامات روسیه تاثیری در سرنوشت انتخابات ریاست جمهوری آمریکا نداشته است.
تا همین جای قضیه، به نظر میرسد ترامپ از مواضع گذشتهاش در این مقوله یک قدم اساسی عقب نشینی کرده است. وی پیش از این اصل دخالت روسیه را انکار میکرد و ادعای دخالت سایبری مسکو را یک شبهه سیاسی با هدف زیر سئوال بردن نتیجه انتخابات از جانب رقبا معرفی مینمود ولی اکنون با پذیرش اصل دخالت روسیه، مدعی است که اگرچه ممکن است دخالتی هم شده باشد، ولی تاثیری در نتیجه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا نداشته است.
با این حال، «جیمز کلاپر» رئیس سازمان اطلاعات ملی آمریکا نظر کاملاً متفاوتی دارد و میگوید حملات سایبری روسیه در انتخابات آمریکا چیزی فراتر از هک کردن است و اگرچه تمرکز اصلی بر روی اقدامات هکری روسیه است ولی اقدامات هکری فقط بخش کوچکی از دخالتهای مسکو را تشکیل میدهد. وی معتقد است روسیه از هر وسیلهای برای ضربه زدن به اعتبار و حیثیت اطلاعاتی آمریکا بهره برده است.
با آنکه اوباما 37 نفر از دیپلماتهای روسیه را به همین دلیل از آمریکا اخراج کرده ولی پوتین حاضر به مقابله به مثل فوری نشده و سعی دارد بعد از ورود ترامپ به کاخ سفید صبوری کند تا ارزیابی تازهای از تیم جدید دیپلماسی آمریکا در اختیار داشته باشد.
پیش از این هم واشنگتن بارها درباره حملات سایبری چین ابراز نگرانی کرده و به مقامات پکن درباره عواقب استمرار این سیاستهای تهاجمی در عرصه سایبری هشدار داده بود. البته هم چین و هم روسیه هرگونه دخالت سایبری و جنگ نرم علیه آمریکا را رد کرده و آن را تلاشی برای مظلوم نمائی معرفی کردهاند. از سوی دیگر صرف قبول و پذیرش این ادعا که روسیه یا هر کشور دیگری میتواند با حملات سایبری خود به پستوهای اصلی نظام سلطه نفوذ کند و در مرکز قدرت آمریکا چیزی را تغییر دهد یا تثبیت کند، اوج آسیب پذیری یک ابرقدرت را آشکار میسازد و نشان میدهد که علیرغم ادعاهای همیشگی واشنگتن در مورد شکست ناپذیری و حتی برتری سازمانهای اطلاعاتی آمریکا، زمینهها و فرصتهای نفوذ در شبکه اطلاعاتی آمریکا تا چه اندازه فراوانی و در دسترس است و میتواند در انتخاب رئیسجمهور برای یک ابرقدرت، نقش آفرینی کند.
این پدیده، به وضوح ابعاد ناتوانی و ناکامی شبکههای پرتعداد امنیتی آمریکا در تامین «امنیت سایبری» را نیز گوشزد میکند. جای تعجب است که در این دوره انتخابات ریاست جمهوری، جامعه آمریکا سه ضربه اساسی و شاید جبران ناپذیر را دریافت کرد ولی عملاً در قبال هر سه ضربه، منفعل و تسلیم شد.
1- اوج انحطاط اخلاقی و بیفرهنگی محض در دوران تبلیغات انتخاباتی
2- طرح موضوع دخالت بیگانگان در انتخابات با ادعای حملات سایبری به حیاط خلوت حزب حاکم
3- غافلگیری جامعه آمریکا با رسوائی مطلق برای دمکراسی مورد ادعای واشنگتن که علیرغم وجود تناقضات آشکار و ملموس، هنوز هم آمریکا مدعی دمکراسی است و حتی فریبکارانه، خود را پرچمدار دمکراسی معرفی میکند.
اگرچه آمریکا با این ادعای خود سعی در مظلوم نمائی دارد ولی عملاً متهم ردیف اول هرگونه دخالت سیاسی و حملات سایبری و حتی مداخله نظامی در سایر کشورها محسوب میشود.
جامعه آمریکا مدت کوتاهی است که احساس عمومی سایر کشورها و ملتها در قبال مداخلات سیاسی، حملات سایبری و رفتار پرتناقض آمریکا در زندگی روزمره خود را درک میکنند. هنوز از افشای شنود و جاسوسی سیا در آلمان چیزی نگذشته است که با تعهد اوباما برای تکرار آن به ویژه در مورد مکالمات تلفنی «آنگلامرکل» و سایر مقامات ارشد آلمان، ظاهراً مختومه شد. بعلاوه آمریکا با «جاسوسی صنعتی» و سرقت اطلاعات طبقه بندی شده سیاسی – اقتصادی و فنی سایر کشورها و حتی شرکتها، عملاً رتبه ممتاز نخستین سارق در مقیاس جهانی را مدتها است که در اختیار دارد.
ناگفته پیداست که حملات سایبری و اقدامات هکری محکوم است و باید متوقف شود اما در واقع این آمریکا بوده که در چنین حملاتی پیشتاز و سرآمد روزگار بوده و دیگران را هم به فکر مقابله به مثل و الگوبرداری از رفتار شنیع واشنگتن وادار کرده است. بدین ترتیب، آمریکا نمیتواند دیگران را به خاطر کاری که خود مبتکر آن بوده، ملامت کند و حتی ممکن است کار به جائی برسد که همگان با هدف حفظ منافع جمعی، به راهکارهای متناسبی رضایت دهند که حملات سایبری با هر انگیزه و هدفی که صورت گیرد، از اساس ممنوع و محکوم شود.
http://jomhourieslami.net/?newsid=120452
ش.د9503386