تفسیر امام (ره) و خط امام (ره) در قالب تنگ جناحی و جریانی نیز بخش دیگر تکمیل پازل دشمن است. ما باید به این سطح از اندیشه رسیده باشیم که هر کسی را شایسته تفسیر امام (ره) ندانیم. اگر امام (ره) با سیاست جریانات، مذاق‌های خاص و گرایشات دنیایی تفسیر شد، تحریف امام (ره) شکل می‌گیرد.
در آستانه بیست و هشتمین سالگرد ارتحال بنیانگذار و صاحب اصلی این انقلاب قرار داریم. تحقق و مانایی انقلاب اسلامی و تلأ لؤ انوار حیات بخش آن در قلب‌های آزادی بخشان عالم به حق مدیون صفا و پاکی اندیشه و هدف امام (ره) می‌باشد. به همین دلیل است که سلطه‌گران جهانی و عمال داخلی آن‌ها به منظور کمرنگ کردن اندیشه این مرد الهی در جامعه و با هدف ایجاد انحراف در مسیر انقلاب از روی استیصال، تحریف مواضع و خط ایشان را در دستور کار خود قرار داده‌اند. در ادامه منتخب بیانات استاد و مدرس دانشگاه دکتر اسحق طاهری با پایگاه بصیرت در خصوص اندیشه امام راحل و علل تحریف ایشان از سوی جبهه استکباری آورده می‌شود.
حیات حضرت امام (ره)، اعم از حیات فردی و اجتماعی ایشان را باید بر مدار توحید تفسیر کرد. حضرت امام (ره) یک انسان برگزیده و موحد بود که جنبه توحیدی و خمیرمایه توحیدی هم سرشت و اساس زندگی فردی ایشان و هم سرشت حیات اجتماعی ایشان را تشکیل می‌داد. این شاخصه در زندگی سایر اولیا و پیشوایان الهی نیز ظهور و نمود دارد.
مهم‌ترین شاخصه امام (ره) نگاه توحیدی به جهان، خانواده و جامعه است. بنابراین او جامعه، خانواده و زندگی را با نگاه توحیدی می نگرد و با توجه به بن مایه‌های معنوی و توحیدی که در وجود مبارک ایشان به بار نشسته بود می‌کوشد که این مجموعه را در مسیر خداشناسی و توحید هدایت کند. یکی از رسالت‌های مهم یا شاید هم بشود گفت مهم‌ترین وظیفه یک پیشوای الهی این است که بندگان خدا را با خدا آشنا کند و در مسیر عبودیت و خداشناسی هدایت کند و پیش ببرد و در حضرت امام (ره) این جنبه بسیار واضح و آشکار است بویژه این که ایشان مبارزه خودشان را بر مدار توحید آغاز می کنند و احساس می‌کنند که دین خدا در خطر است و برای حفظ آن که سبب نجات انسانها می‌تواند باشد، دست به قیام می‌زند و هر گونه سختی و مشقت را به جان می‌خرد تا بتواند مدافع توحید و مدافع حق توحیدی در انسانها باشد و انسانها را بر مدار این حق به سمت خدا پیش ببرد.
اگر ما بخواهیم میزان توفیق رهبران بشری را مقایسه کنیم و بسنجیم اولاً مهم‌ترین معیار سنجش توفیق رهبران ، معیار توحید است و ثانیاً التزام آنان به این مسئله مهم است. بر همین اساس ما اقدام امام (ره) را در تشکیل نظام مقدس جمهوری اسلامی که امروزه پرچم‌دار و الهام بخش توحید در جهان است یکی از موفق‌ترین حرکت‌ها و نهضت‌های اولیای الهی می‌دانیم. البته در کنار این ما مشکلات اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و امثالهم داریم ولی اصل این که در زمانی که ظلمت جهل و دوری از خدا سراسر جهان را فرا گرفته است، یک انسانی بتواند در یک ملت نسبتاً مرده‌ای که آشنایی آن‌ها با مسائل دینی خیلی قوی نبود، تحول ایجاد کند و آن‌ها را در مسیر توحید قرار دهد تا جایی که این‌ها حاضر بشوند جنگ هشت ساله را تحمل کنند، شهید بدهند و استقامت کنند؛ این خیلی ارزش بزرگی است و به غیر از اولیای الهی از کسی برنمی‌آید.
در خصوص تحریم امام (ره)، مقام معظم رهبری(حفظه‌الله) بسیار حکیمانه و به موقع و به جا بحث تحریف امام (ره) را مطرح کردند که "کسانی می‌کوشند امام (ره) را با مذاق خودشان تفسیر کنند". شک نداریم که این تحریف است. خوب چه کنیم این اتفاق نیفتد؟ به عبارت دیگر جامعه و حق‌جویان، امام (ره) را از زبان چه کسانی باید بشناسند که تحریف امام (ره) اتفاق نیفتد. در اینجا باز برمی‌گردیم به معیار توحید. یعنی کسی می‌تواند توحید را بیان کند که خود موحد باشد. همانطور که امام (ره) به مرتبه‌ای رسیده بود که واقعاً به این تعبیر اعتقاد قلبی داشت که با تمام وجود از دست بندگان خدا هیچ کاری برنمی‌آید و هر آنچه هست از جانب خداست- این آموزه توحیدی معنایش این است که به بندگان خدا متکی نباشید. همین که خواستید متکی به بنده خدا باشی یعنی دور شدن از خدا و دور شدن از مدار توحید- امروز کسی می‌تواند امام (ره) را تفسیر کند که موحد باشد و به این آموزه با تمام وجود معتقد باشد و امروز این ویژگی در علمای ما و به طریق کامل آن در نماینده ولی خدا، در مقام معظم رهبری وجود دارد که صحنه را میدان‌داری می‌کنند و با همه مشکلات و سختی‌ها آشنایی دارند. ما باید امام (ره) را از زبان ایشان و علمای اصیلی که انگیزه‌های دنیایی ، انگیزه‌های قدرت و انگیزه‌های حزبی و جناحی ندارند بشناسیم. این طریق شناخت خالص و بی‌پیرایه است. ولی اگر امام (ره) با سیاست جریانات، مذاق‌های خاص و گرایشات دنیایی تفسیر شد، تحریف امام (ره) شکل می‌گیرد.
امام (ره) نگاه توحیدی به انسان و جامعه انسانی داشت. انسان موحد انسانها را مخلوقات ارزشمند الهی و دارای حقوق می‌داند و برای انسان مقام خلافت الهی قائل است یعنی انسان در بین تمامی مخلوقات تنها مخلوقی است که قلب او وسعت پروردگار را دارد. وقتی یک معلم، یک مربی، یک پیشوا انسان را در جایگاه خودش و به عنوان مخلوقی ببیند که برگزیده پروردگار و فطرتاً موحد است و آمده به دنیا تا این پتانسیل توحیدی را شکوفا کند؛ این نگاه، نگاه سراسر دلسوزی و نجات است. این پیشوا نمی‌تواند در نجات این بنده، در تکریم این بنده و حرمت گذاری نسبت به این بنده کوتاهی کند، چون او انسان را زیر چتر توحیدی می‌بیند. انسان را بنده خدا می‌بیند. بنابراین وقتی این اندیشه در یک پیشوا بود در آن صورت در راستای خدمت به انسانها و کمک به بالندگی آن‌ها از هیچ کاری فروگذاری نخواهد کرد. این پیشوا دست از جامعه برنخواهد داشت، حتی اگر تبعید شود و یا زندانی شود. او نمی‌تواند دست از این هدایت و دلسوزی و نجات بردارد. امروز هم ما باید دقت بکنیم که قیام امام (ره)، زندان شدن امام (ره)، تببعید شدن امام (ره)، سختی‌هایی که امام (ره) متحمل شد فقط برای نجات بندگان خدا و جهت دادن بندگان خدا در مسیر توحیدی بود و این بهترین دلسوزی و مهروزی به بندگان خداست و این اتفاق افتاد. همانطور که این پیشوا خالصانه ابراز محبت کرد و قلباً بندگان خدا را دوست داشت، بندگان خدا هم به او روی آوردند و نتیجه آن انقلاب اسلامی شد و چون این همراهی و تعامل بر مدار توحید شکل گرفت هیچ عاملی نمی‌تواند با این مخالفت کند، چون این منطبق بر سنن الهی است که بر هستی حاکم است. این خط از زمان انبیا و اولیای الهی تا کنون ادامه داشته است و روز به روز پیشرفت کرده است.
دومین ویژگی وجودی امام(ره) عدالت ایشان است. با این ویژگی بود که امام (ره) در جلب و جذب قلوب مسلمین موفق شد. امام (ره) با کودک کودک بود، با جوان جوان و با کهنسال کهنسال بود. امام (ره) از هر کسی بیش از توانش انتظار و توقع نداشت. انسانی با این ویژگی هیچوقت احساس شکست نمی‌کند. وجود این ویژگی‌ها در امام (ره) و توکل و امید ایشان به خداوند مجموعه عواملی است که اولاً باعث شکست ناپذیری و ثانیاً باعث وحدت می‌شود. چرا؟ چون به هر میزان معرفت توحیدی آحاد جامعه بالاتر برود گرایش‌های دنیایی کمتر می‌شود و اتفاقاً علت مصیبت بشر گرایش‌های دنیایی است. این عامل است که انسانها را از هم جدا می‌کند. وقتی این گرایش‌های دنیایی تحت‌الشعاع آن گرایش‌های توحیدی قرار بگیرد، جامعه و امت موحد می‌شود. همان چیزی که امام (ره) در کتاب ولایت وفقیه شان به آن خیلی تأکید دارند که ما باید امت موحد را شکل دهیم و بپرورانیم.
هدف ضد انقلاب داخلی و خارجی از تحریف امام (ره) تضعیف یا تخریب این ویژگی‌های برجسته امام(ره) یعنی مبانی توحیدی و عدالت‌گستری ایشان است. بحث تحریف امام (ره) یک بحث جدی است و سابقه تاریخی هم دارد. وقتی انبیا و اولیا و رهبران الهی بر انگیخته می‌شدند و رسالتشان را در دست می‌گرفتند، چون هدف این رسالت توحیدمدار کردن مردم است، طبیعتاً سلاطین جور و صاحبان قدرت دنیایی معلوم است که این را برای خود خطر می‌دانند و معلوم است که اگر این سیر ادامه پیدا کند، فردا آن‌ها جایگاهی نخواهند داشت. بنابراین بدون هیچگونه تردید و به هر نحو ممکن به تخریب این اندیشه خواهند پرداخت. در این مسیر علاوه بر بکارگیری روش‌های مختلف، قطعاً از چهره‌های دارای وجهه در بین افکار عمومی نیز بهره می‌برند. احزاب و جریانات سیاسی داخلی نیز نباید خط امام (ره) را متناسب با جهت فکری و سیاست‌های حزبی خود تعریف و تفسیر کنند. تفسیر امام (ره) و خط امام (ره) در قالب تنگ جناحی و جریانی نیز بخش دیگر تکمیل پازل دشمن است. ما باید به این سطح از اندیشه رسیده باشیم که هر کسی را شایسته تفسیر امام (ره) ندانیم.
در مقطع فعلی وظیفه نظام اسلامی و دولتمردان جمهوری اسلامی در هر سطحی که باشند نسبت به جلوگیری از تحریف امام (ره) و خط ایشان بسیار مهم و خطیر است.
مهم‌ترین وظیفه حکومت تربیت انسان در مسیر موحد شدن و به سعادت رسیدن اوست. بنابراین وظیفه حکومت تربیت دینی و توحیدی است و الآن در نظام جمهوری اسلامی حکومت و ارکان و مناصب حکومتی و مسئولان حکومتی مهم‌ترین وظیفه‌اشان باید در مسیر همین تربیت دیده شود. وزارت ارشاد، صدا و سیما، دانشگاه‌ها و حوزه‌های علمیه و مدارس و ... باید به گونه‌ای فعالیت‌ها، برنامه‌ها و وظایف خودشان را تعریف کنند که مسیر موحدانه‌ای که حضرت امام (ره) گشود، این مسیر پیش روی مردم تیره و تار نشود و روشن باقی بماند تا مردم با اتکای به رهبری نظام طی طریق کنند. فرض کنید ما در فعالیت‌های فرهنگیمان به نوعی از قرآن و عترت فاصله بگیریم، قطعاً این عامل تأثیر بسیار منفی‌ای در مسیر حرکت امت خواهد گذاشت. شما می‌بینید رهبر معظم انقلاب با همه مشقات و گرفتاری‌هایی که دارند باز می‌بینیم اهتمام ویژه‌ای به قرآن دارند و در ماه مبارک رمضان به صورت ویژه جلسات قرآن برگزار می‌کنند و دائماً جوانان و اقشار مختلف جامعه را تشویق به خواندن و تدبر در قرآن می‌کنند. آشنا کردن شهروندان با قرآن و عترت و تربیت جامعه در این مسیر، هدفی بود که امام از برپایی نظام اسلامی دنبال می‌کرد و امروز این وظیفه بر دوش مسئولین و مدیران نظام جمهوری اسلامی است که باید این هدف امام(ره) را در عرصه عمل فردی و اجتماعیشان نشان دهند و برای ترویج و توسعه آن کوشش کنند.
