(روزنامه وقايع
اتفاقيه ـ 1396/04/21 ـ شماره 450 ـ صفحه 4)
اکبر
قاسمي، سفير پيشين در اوکراين و مصر در سايت ديپلماسي ايراني، يادداشتي در تحليل
اظهارات ضدايراني و تازه جيمز متيس، وزير دفاع ايالت متحده آمريکا نوشت: اظهارات
جيمز متيس، وزير دفاع ايالاتمتحده آمريکا از دو زوايه نتايج رواني و اهداف سياسي
حائز توجه بيشتر بوده که مورد مداقه و واکاوي دقيقتري قرار ميگيرد. او که شخصيتي
کارکشته بهلحاظ تجربه نظامي و سياسي در منطقه و دارابودن سوابق بيش از دو دهه و
تجربيات متعدد چند مأموريت ميداني در افغانستان و عراق و سوريه است و اينک در پست
وزارت دفاع با همه اختيارات واگذارشده از سوي ترامپ روانپريش، سکان تمامي امور
نظامي آمريکا و حتي تا اندازه زيادي شئونات سياسي منطقه با همه پروندههاي داراي
اهميت آن در سوريه و عراق و افغانستان و قطر و عربستان را در شرايطي که هنوز رکس
تيلرسون بهعنوان وزير امورخارجه، فاقد تجربه موضوعي و در مرحله انتقالي به سر ميبرد،
در اختيار دارد. اظهارات او را به درستي بايد واکاوي و کارشناسي کرد. در اينجا
توجه دوستان را به آثار و ابعاد اين مواضع از دو زوايه جلب ميکنم: 1- حکومت
ايران، مردم خود را کشتار و جوانان جنبش سبز را به زندان انداخته است. 2- حکومت
ايران، عامل براي ترور سفرا به پاکستان و واشنگتن ميفرستد. 3- حکومت ايران براي
حزبالله و حوثيها موشک ميفرستد. 4- جمهوري اسلامي بزرگترين عامل بيثباتي در
خاورميانه است و تمام مردم منطقه از قاهره و تلآويو تا رياض چنين نظري دارند.
در
توضيح زاويه و پرداختن اهداف سياسي اين اظهارات نيز آمده است: 1- تا زماني که مردم
از حکومت مذهبي ايران خلاص نشدهاند، اينها (مقامات ايران) فکر ميکنند ميتوانند
حتي به مردم بگويند به کدام نامزد رأي دهند. 2- نبايد مردم ايران را با حکومت متحد
کنيم و اگر هر دو (مردم و حکومت) تحت فشار قرار دهيم، متعاقبا آنها به هم نزديک ميشوند.
در
بخش آخر يادداشت هم نوشته شده است: آثار رواني مواضع مشاراليه را با استخراج
محورهاي آن به وضوح مشاهده کرديم. درواقع مواضع متيس، يک اقدام تکنيکي و تاکتيکي
براي بهرهوري و اثرگذاري در فضاي افکار عمومي با شانتاژ حداکثري و لفاظيهاي
کليشهاي مصطلح خود و ادبيات آمريکايي است. در بخش اهداف سياسي، دو نکته حائزاهميت
بهلحاظ نوع راهبرد و هدفيابي در راهبردهاي دولت و اداره فعلي آمريکاست. نکته
اول، هدف اصلي آمريکا با نوک پيکان فشار رواني بر تمرکز خط ابزار «تغییر رژيم»
براي منعطفساختن اين کشور با راهبرد آمريکا در منطقه و نکته دوم، رعايت اين
رويکرد که اين فشار بر حکومت ايران نبايد موجب متحدشدن مردم با حکومت به ضرر
جوهره راهبرد فعلي، يعني راهبرد پراگماتيک و تجاري ترامپ شود.
http://vaghayedaily.ir/fa/News/76418
ش.د9601047