فقیهِ بصیر

14 شهریور مصادف است با سالروز ترور آیت الله علی صدوقی(ره)، روزی که جلادان بار دیگر خواستند با نظام جمهوری اسلامی به خاطر انتخابش توسط مردم عقده گشایی کنند. اما جلادها همیشه رفتنی اند و نه نامی از خود جا میگذارند و نه یادگاری و این شهیدانند تا همیشه دنیا زنده اند و زندگی بخش. نوشتن درباره استادی چنین که خدمت او به خلق و مبارزه اش در راه پیروزی انقلاب اسلامی شهره عام و خاص است کمی مشکل می نماید اما ننوشتن درباره او هم قطعا حقی را الی الابد بر گردنمان به جای خواهد گذاشت. شهید صدوقی از ابتدای نهضت در کنار امام بود و انسان بصیر و وقت شناسی بود. در روزهایی که برخی برای مقابله با رژیم شاه به فکر مبارزه مسلحانه و اجرای اعدام های انقلابی افتاده بودند شهید صدوقی به خوبی دریافته بود که مبارزه با ظلم و استبداد باید زمینه های خاص خودش را داشته باشد. از این رو با همکاری برخی مبارزین دیگر اقدام به تاسیس مدرسه حقانی کرد که تاسیس این مدرسه نه تنها یک حرکت صرفا فرهنگی، علمی و تربیتی نبود بلکه همان طور که بعدها معلوم شد یک حرکت سیاسی دقیق و حساب شده ای بود که بعد از قیام ۱۵ خرداد و تبعید امام به وقوع پیوست. ماحصل این مدرسه تربیت طلاب و دانشجویانی بود که بعدها تبدیل به سرمایه عظیمی برای انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی شدند. این ایده از درون ذهن کسی بیرون می تراود که عقیده داشت عمده مشکلات ما در درون خودمان است و مبارزه تنها و بدون تربیت انسانهای نخبه نمی تواند موثر باشد. شاید بتوان او را یکی از شخصیت هایی دانست که در اتفاقات مختلف همواره در کنار مردم قرار می گرفت، یعنی ایشان هیچ گاه دچار خود مدیر پنداری نشده و همواره خود را خادم ملت می دانستند. این نکته در پیامی امام امت نیز به خوبی آشکار است:« شهید بزرگوار ما و فقیه متعهد و فداکار اسلام شهید صدوقى عزیز- رضوان اللَّه علیه- شهید بزرگى که در تمام صحنه‏هاى انقلاب حضور داشت و یار و مددکار گرفتاران و مستمندان بود، و وقت عزیزش صرف در راه پیروزى اسلام و رفع مشکلات انقلاب مى‏شد، و براى خدمت به خلق و انقلاب سر از پا نمى‏شناخت. هر جا زلزله مى‏شد شهید صدوقى براى ترمیم خرابیها آنقدر که توان داشت حاضر؛ هر جا که سیل مى‏آمد او بود که در صف مقدم براى دستگیرى خلق خدا حاضر بود. در جبهه‏ها او و دوستان او و امثال او بودند که هر چند یک دفعه سرکشى کرده و آرامش قلب خلق اللَّه بودند.»

متاسفانه اتفاقی که این روزها خیلی نمونه اش را در میان مدیران نمی توان یافت. کسی که در بطن اتفاقات جامعه باشد و حضور در بین مردم دستوری و فرمایشی نباشد. امروز روز شهادت شهید صدوقی است که می گفت: «ملت ما بدانند آن عامل مهمی‌ که دشمن را ناامید و مأیوس می‌سازد، حضور مردم در صحنه است. پس اکنون یکی از وظایف دینی و الهی مردم، حضور آنان در صحنه‌های سیاسی کشور است».

زمان شناسی که همواره جلوتر از زمان خویش حرکت میکرد و می فهمید و سعی بر آن داشت که به دیگران نیز بفهماند اصول انقلابی و اسلامی که باید در مملکت اسلامی حاکم شود. و چقدر امروز جای خالی امثال شهید آیت الله صدوقی در کشور احساس می شود.

و اینگونه بود که بازهم منافقین کوردل، همان جلادان شمر صفتی که پیش از این بسیاری از بزرگان نظام را به شهادت رسانده بودند، این مرد اهل علم و عمل را بسیار پیشتر از ما شناختند و او را راهی حیاتی ابدی کردند. و حضرت امام خمینی(ره) در پیام تسلیتشان چنین فرمودند:« این مدعیان خدمت به خلق و قیام براى خلق که در بیغوله‏ها خزیده و در حال انقلاب به چپاول اسلحه و مهمات بیت المال خلق فعالیت شبانه روزى نمودند، اینک که خداوند تعالى چهره کریهِشان را آشکار کرد و دستشان را از مال و جان خلق اللَّه کوتاه نمود، چنین خدمتگزارانى را از این خلق مى‏گیرند، و چون دزدان از سوراخ درآمده و غافلگیرانه اینگونه مردان فداکار براى ملت و توده‏هاى محروم را از محرومین مى‏ستانند و آن را به حساب قدرت خویش مى‏آورند و فتحى بزرگ براى خود و اربابان خود مى‏دانند، و با تمام رسوایى باز خود را براى حکومت این ملت اسلامى مهیا مى‏کنند. غافل از آنکه هر شهادتى ملت را به هدف بزرگ نزدیکتر مى‏کند، و آنان را در پیشگاه حق و خلق رسواتر و بى‏آبروتر.»