(روزنامه همدلي ـ 1395/06/11
ـ شماره 407 ـ صفحه 1)
این پرونده بعد از لغو
سفر این افراد با موانع بیشتری روبه‌رو شد که به گفته حبیبی بیشتر از سوی مخالفان و
موافقان امام موسی صدر این اتفاق افتاد. او در پاسخ به این سوال که در سال‌های بعد
از ابتدای انقلاب آیا پیگیری وضعیت امام موسی صدر از دغدغه‌های مسئولان نبود، گفت:
«از یک زمانی به بعد، جز چند نفر، سایر مسئولان ما با این پرونده آشنایی نداشتند و
آن چند نفر هم آن قدر برای خودشان گرفتاری درست کرده بودند که به پیگیری برخی از این
مسائل که مهم بودند و بعضی حتی مهم‌تر از این هم بود، اصرار نداشتند. تنها امام بود
که نسبت به این مسائل حساسیت داشت. یکی از حساسیت‌هایش در مورد قذافی بود. یعنی روشن
و واضح بود که قذافی می‌خواست به ایران بیاید. منتها خب یک شرط داشت که خدمت امام برسد
و امام هم روشن کرده بود که بدون دیدار من، هر کاری می‌خواهید بکنید.» بر اساس توضیح
افزوده شده در پانویس این گفت‌وگو، قذافی چندین بار به انقلابیون ایران پیغام داد که
علاقه‌مند است برای تبریک پیروزی و دیدار با امام به ایران بیاید، اما امام خمینی در
مقابل این درخواست ایستادگی کردند و به کسانی چون محمد منتظری، جلال‌الدین فارسی، محسن
رفیق‌دوست و صادق خلخالی که از حامیان دولت لیبی بودند گفته بود: «من نمی‌گویم قذافی
بیاید یا نیاید! اما اینجا نیاید.» ایشان به صراحت علت عدم تمایل برای دیدار را روشن
نشدن وضعیت امام موسی صدر ذکر کرده بودند. حبیبی بخشی از عدم به ثمر رسیدن پیگیری وضعیت
امام موسی صدر را گرفتاری زیاد دانسته و گفته: «بالاخره تاریخ است و نمی‌توان کاری
کرد. قذافی در قضیه جنگ حمایت نمی‌کرد، ولی کمک‌هایی می‌کرد. کافی بود که یک کلمه از
دهان یکی از این مسئولان جنگ بیرون بیاید که «این دیوانه» (قذافی) جلو کمک‌ها را بگیرد
و مشکل ایجاد کند.»
http://www.hamdelidaily.ir/?newsid=17810
ش.د9505012
