توقف بر روی شخصیت های سیاسی به گونه ای که با تغییر شخصیت هواداران اوهم تغییر کنند را می توان نوعی تحجر سیاسی دانست. در مقابل تحجر سیاسی می توان اشخاصی را تصور کرد که تا زمانی که فردی در مسیر حق هست از او پیروی می کنند ولی با انحراف او منحرف نمی شوند. با این توصیف تحجر سیاسی یکی از آفات جریانات سیاسی ایران است.
در هفته گذشته جریان سیاسی اصلاحات با هدف تخریب جریان اصولگرا عملکرد احمدی نژادی ها را مورد بررسی قرار داد و بیش از صد تحلیل در تیتر روزنامه های خود از این موضوع به نگارش درآورد. بهره برداری سیاسی از یک موضوع کم اهمیت و برجسته نمودن آن، خصوصا در زمانی که قوه اجرائی کشور در دست این جریان است قطعا عملی خلاف اخلاق است. در زمانی که اروپا خود را برای مذاکرات موشکی آماده می کند، آمریکا به اصول برجام بی توجهی میکند، مردم کرمانشاه با مشکلات زیادی درگیر هستند و ... جریانات سیاسی می باسیت واقعیات های جامعه را به ملت انعکاس دهند نه آنکه صرفا در فکر بهره برداری سیاسی از رویدادی خاص باشند.
اصلاح طلب:
در هفته گذشته مهمترین موضوعی که جریان سیاسی اصلاح طلب به آن پرداخته است موضوع فعالیت های جریان انحرافی می باشد. پرداختن به این موضوع در روزنامه های اصلاح طلب چنان پررنگ بود که تقریبا تمامی روزنامه های شاخص این جریان در تمامی روزهای این هفته، یکی از تیترهای خود را به تحلیل عملکرد جریان انحرافی اختصاص داده اند.
روزنامه اصلاح طلب تنها در روز یک شنبه 12 اذر 1396 با تیترهای همچون شرق «نسخه ی سوخته احمدی نژاد»، مردم سالاری با تیتر « سونامی اعلام برائت»، قانون با تیتر «کشف یک پای فتنه» ، بهار با تیتر« از سکوت 88 تا سکوت 96 » ، ابتکار با تیتر « بست نشینان چه سودایی در سر دارند» موضوع عملکرد جریان انحرافی را مورد بررسی و تحلیل قرار داده اند.
دو نکته در خصوص تحلیل های جریان سیاسی اصلاح طلب در هفته ی گذشته:
بهانه ای برای نقد جریان سیاسی اصولگرا: در هفته گذشته روزنامه های اصلاح طلب با تیترهایی همچون ابتکار با تیتر « عارف: کسانی که احمدی نژاد را به عرش برده اند چرا سکوت کرده اند»، آرمان «بست نشینی اصولگرایان» به بهانه عملکرد امروز جریان انحراف ، جریان سیاسی اصولگرا را مورد نقد قرار داده اند. در این بین روزنامه شرق با تیتر «چرا سیاست سکوت» نوشت :
اصولگرایان استراتژی خود را در مواجهه احمدی نژاد براساس «شتر دیدی ندیدی» تنظیم کرده اند. شیوه ای که در پیش گرفته اند آن قدر عیان است که هم در چشم بزند، هم توی ذوق. حامیان پیشین و رسانه هایشان از همان روزی که احمدی نژاد نشست خبری پیشاانتخاباتی برگزار کرد، او را بایکوت کرده اند.
رسانه ها و چهره های اصلی و اثرگذار اصولگرا کاملا در برابر نمایش بست نشینی احمدی نژاد و یارانش و همه انتقادهای تند و شگفت انگیزشان به قوه قضائیه سکوت کامل اختیار کرده اند. تا جایی که نه روزنامه کیهان و نه وطن امروز هیچ تیتری از سخنان دیروز سخنگوی قوه قضائیه در صفحه نخست خود انتشار نداده اند.
البته باید به این نکته اشاره کرد برعکس ادعای نویسنده مقاله فوق، جریان سیاسی اصولگرا و برخی از چهره های اصلی آن مواضع انتقادی در برابر سیاست های احمدی نژاد اتخاذ کرده اند نکته جالب تر آنکه این روزنامه در انتهای همین مقاله سکوت چهره های اصولگرا در برابر احمدی نژاد را مورد تحلیل قرار می دهد می نویسد: دیروز سایت اعتماد آنلاین درباره تصویری که از خندیدن محمود احمدی نژاد در جلسه شنبه گذشته مجمع تشخیص مصلحت نظام منتشر شد، نوشت: « این عکس مربوط به لحظه واکنش او به سؤال و اعتراض احمد توکلی بوده است. داستان از این قرار است که احمد توکلی عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در جلسه گذشته مجمع تشخیص به محمود احمدی نژاد معترض می شود و از او می پرسد که شما به چه دلیلی دو قوه نظام را زیر سؤال بردید که احمد ی نژاد با لبخند می گوید جلسه را ادامه دهید».
توقف بر روی شخصیت های سیاسی به گونه ای که با تغییر شخصیت هواداران اوهم تغییر کنند را می توان نوعی تحجر سیاسی دانست. در مقابل تحجر سیاسی می توان اشخاصی را تصور کرد که تا زمانی که فردی در مسیر حق هست از او پیروی می کنند ولی با انحراف او منحرف نمی شوند. با این توصیف تحجر سیاسی یکی از آفات جریانات سیاسی ایران است. جریان اصولگرا می تواند با برائت از احمدی نژاد به جامعه نشان دهد که دچار تحجر سیاسی نشده است در حالی که جریان اصلاح طلب با باقی ماندن بر موضع خود در حمایت از سرن فتنه نشان داده است که تا حد زیادی دچارتحجر سیاسی است.
حمله به آیه الله مصباح یزدی: روزنامه قانون با تیتر« برائت قانون گذشته» ایران با تیتر« مصباح یزدی: احمدی نژاد را دیگر تائید نمی کنم»و شرق با تیتر« حالت انحرافی در احمدی نژاد می بینم» به این موضوع پرداختند. روزنامه آرمان امروز با تیتر« مصباح خاموش شد» نوشت: بی تردید حمایت قاطع مصباح یزدی از احمدی نژاد اکنون تبدیل به نمره منفی در پرونده او شده است؛ یعنی حامیان او و آنانی که مواضع این روحانی را حجتی برای تصمیمات خود می دانستند اکنون با تردید با این موضوع مواجه می شوند و این سوال را از خود می پرسند که مبادا در سالهای بعد تصمیم امروز مصباح یزدی تغییر کند.
گرچه جریان سیاسی اصلاح طلب عملکرد امروز احمدی نژاد را بهانه ای قرار داد تا آیه الله مصباح را مورد نقد قرار دهد. اما موضع گیری آیه الله مصباح در برای عملکرد احمدی نژاد از یک طرف دلیلی بر عدم سکوت جریان سیاسی اصولگرا در برابر رفتارهای احمدی نژادی ها است. از طرف دیگر دلیلی بر شجاعت و دین داری آیت الله مصباح که با وجود حمایت دیروز خود از احمدی نژاد عملکرد امروز او را زیر سوال می برد. رفتای که جریان سیاسی اصلاح طلب فرسنگ ها با آن فاصله دارد و با وجود علم بر عملکرد غلط موسوی در حوادث فتنه 88 هرگز از او اعلام برائت نکرده اند.
روزنامه های اصلاح طلب در هفته گذشته بیش از 100 تحلیل سیاسی در نقد عملکرد جریان احمدی نژاد به چاپ رسانده اندکه این موضوع برای جامعه سیاسی ایران بسیار جای تاسف دارد. زیرا در زمانی که کشور در شرایط بسیار سختی قرار دارد یک جریان سیاسی با هدف بهره برداری سیاسی به موضوعات اصلی کشور کم توجهی می کند و موضوعات حاشیه ای را برجسته می نماید.
توجه به این نکات که آیا امروزه زمینه سازی اروپا برای برجام موشکی ایران موضوع اصلی کشور نیست؟ چه راهکاری در برابر نقض برجام توسط امریکا باید اتخاذ نمود؟ آیا مردم زلزله زده کرمانشاه گرفتار مشکلات اساسی نیستند؟ آیا در روزهایی که رئیس جمهور گزارش صد روزه خود را به ملت ارائه می دهد نباید آن را مورد نقد و بررسی قرار داد؟ روزنامه های اصلاح طلب همه این موارد را از درجه اهمیت خارج نموده و صرفا با هدف سیاسی کاری در صدد تخریب حریف می باشند.
اصولگرا:
بررسی عملکرد جریان انحراف: روزنامه سیاست روز با تیتر«در باره آن فرد خاص و جناح خاص» ، کیهان با تیتر « به امیر المومنین هم اعتراض می کردید» افکار با تیتر« آقای عارف اول شما پاسخگو باشید» و کیهان با تیتر « بازی حلقه انحراف در زمین فتنه گران و غربگرایان» در برابر عملکرد آقای احمدی نژاد موضع گیری نمودند. در این خصوص روزنامه کیهان با دفاع از آیت الله مصباح نوشت: باید از مدعیان اصلاحات و حمله کنندگان به حضرت آیت الله مصباح پرسید؛ برخورد حق طلبانه ایشان در حمایت از مسیر مردمی اولیه احمدی نژاد و طرد و نفی مسیر انحرافی بعدی و کنونی وی قابل ملامت است یا برخورد قبیله گرایانه شما که غیر از منافع حزبی و قبیله ای و آلاف و اولوف های خود به هیچ مسئله دیگری نمی اندیشید؟!
روزنامه افکار به نکته جالب توجه ای اشاره کرد این روزنامه با تیتر« آقای عارف اول شما پاسخگو باشید» در خصوص این گفته عارف که اظهار داشت کسانی که میدان را برای احمدی نژاد باز کردند باید درباره رفتار اخیر او پاسخگو باشند، نوشت : جنابعالی از هشتم خرداد 1395 به مجلس وارد و رسما به عنوان نماینده مردم بر کرسی تکیه زدید . عنایت بفرمایید توضیح دهید حضرتعالی در هجده ماه تصدی این مسئولیت خطیر برای مردم چه کردید؟ طرح های مطرح شده از طرف رئیس شورای سیاست گذاری اصلاح طلبان را ذکر بفرمایید؟
گرچه روزنامه افکار مقاله فوق را در پاسخ به اظهارات آقای عارف نوشته است با کمی دقت می توان فهمید که این موضوع وضع حال جریان سیاسی اصلاحات در ماه های اخیر می باشد زیرا در زمانی که این جریان سیاسی قوه اجرایی و تا حدودی قوه مقننه کشور را در اختیار دارد به جای آنکه در مقام پاسخگویی از عملکرد خود برآید در جایگاه منتقد همواره با مطرح نمودن موضوعات فرعی ذهن جامعه را از مسائل اصلی دور نگه می دارد. موضوعاتی همچون سپنتا نیکنام، سیاسی نامیدن دستگیری برادر جهانگیری معاون اول رئیس جمهور، تخریب مسکن مهر و ... از جمله مسائلی است که این جریان سیاسی به منظور فرار از پاسخگویی در ماههای اخیر برجسته نموده است.
گزارش صد روزه رئیس جمهور: روزنامه وطن امروز با تیتر «آگاتا قدم بردار» و روزنامه افکار با تیتر «آنچه روحانی گفت» به موضوع گزارش صد روزه رئیس جمهور پرداخته اند و روزنامه کیهان با تیتر « واقعیت های اقتصادی یا گزارش 100 روزه مردم کدام را باور کنند؟» نوشت : رئیس جمهور در حالی در گزارش 100 روزه خود به ارائه آماری درخصوص توفیقات دولت در زمینه های تورم، اشتغال و رشد اقتصادی پرداخت که واقعیت های زندگی مردم، حکایت دیگری را بیان می کند.
فلسه گزارش صد روزه روحانی به جریان رقابتهای کاندیداهای ریاست جمهوری در سال 92 بر می گردد که گفت:« راه‌حل‌های کوتاه‌مدت یک ماه و 100روزه برای حل مشکلات و معضلات اقتصادی، اجتماعی و سیاست داخلی و خارجی در دولت تدبیر و امید پیش‌بینی شده است. با این برنامه ما می‌توانیم در یک فرصت کوتاه شاهد تحول اقتصادی باشیم». البته دکتر روحانی در نشست با اصحاب رسانه 22 فروردین 1396 با این اظهار نظر که «من اعلام کردم در پایان 100 روز دولت خود اعلام می‌کنم که چه کرده‌ام. آدمی که عقل نداشته باشد می‌گوید در 100 روز مشکلات را حل میکند.» این موضوع را نکار کرد.
با این وجود در شرایطی که اقتصاد در شرایط بدی قرار دارد، وضعیت اشتغال جوانان مناسب نیست، مسکن در رکود بسر می برد و دولت نیز تمام توانش را در سیاسی خارجی خلاصه و داخل را رها کرده است. نباید انتظار تحول چشمگیر صد روزه در جامعه داشته باشیم . بیشتر این گزارش دهی به ملت جنبه تبلیغاتی و غیر واقعی جلوه می کند که صرفا به خاطر عمل به وعده انتخاباتی می بایست در تلویزیون حاضر شد.
