رویای امارات برای ژاندارمی منطقه

(روزنامه مردم سالاري – 1396/08/06 – شماره 4449 – صفحه 14)

کشور امارات عربی متحده از نظر وسعت همتراز اتریش و تنها یک میلیون و دویست هزار نفر جمعیت بومی دارد و نزدیک به 8 میلیون نفر از ساکنان در این کشور را مهاجران تشکیل می‌دهند. از زمان تاسیس این کشور سیاست خارجی‌اش بر اصل بی‌طرفی در نزاع‌های مسلحانه بنا نهاده شده و دکترین نظامی این کشور به کارگیری قدرت سخت تنها برای دفاع سرزمین امارات اختصاص داشت.

طی 15 سال اخیر همزمان با سرنگونی صدام و بعد از آن وقوع جنبش‌های عربی، سیاست خارجی و دکترین نظامی امارات به دلیل ثروت نفتی هنگفت و همچنین روی کار آمدن نسل جدیدی از رهبران سیاسی ماجراجو در امارات، دچار تحول شده و از شکل دفاعی و بی‌طرفانه به سیاست تهاجمی و فعال روی آورده و به دنبال تغییر در معادلات منطقه‌ای با بکارگیری قدرت سخت برآمده است.

امارات به شکل فزاینده‌ای در حال بکارگیری از قدرت نظامی در مناقشات منطقه‌ای است، اولین نمونه از این دخالت‌های نظامی، ورود نیروهای این کشور به بحرین برای حمایت از پادشاهی این کشور در مقابل اعتراضات مسالمت‌‌آمیز در این کشور بود.

همراهی در عملیات‌های ائتلاف ضدداعش و بمباران مواضع این گروه تروریستی در رقه و دیرالزور دومین مرحله از تحرکات نظامی اماراتی‌ها بود. کمک به نیروهای خلیفه حفتر در لیبی برای مقابله با گروه‌های مسلح مورد حمایت قطر و ترکیه در لیبی نیز بخش دیگری از عملیات‌های نظامی امارات در خلال سال‌های اخیر بود که طی آن جنگنده‌های این کشور با عبور از خاک چندین کشور، اقدام به بمباران مواضع مخالفان حفتر می‌کردند.

اوج دخالت‌های نظامی امارات در سال‌های اخیر در یمن بود که به بهانه حمایت از دولت عبدربه منصور هادی وارد نبردی تمام عیار با کشور یمن شدند و البته در این دخالت نظامی، همه جانبه‌تر از بحرین، سوریه و لیبی محسوب می‌شود به طوری که نیروی هوایی، دریایی و زمینی و حتی نیروهای کمکی خارجی تحت فرماندهی امارات هم وارد جنگ شده‌اند. نکته جالب توجه درباره عملیات‌های نظامی امارات اینجاست که این کشور غالبا در پشت سر یک کشور دیگر عملیات‌های نظامی انجام می‌‌دهد تا انتقادات کمتری را متوجه خود نماید. امارات در بحرین و یمن پشت سر عربستان با عناوین سپر جزیره و ائتلاف عربی، در سوریه تحت ائتلاف ضد تروریست به رهبری ایالات متحده و در لیبی پشت سر مصر وارد درگیری‌های منطقه‌ای شده است.

نکته دیگر درباره تحرکات نظامی منطقه‌ای امارات در ارتباط با تلاش‌های این کشور برای نفوذ در شرق آفریقاست به طوری که این کشور در تلاش است شبکه‌ای از پایگاه‌های نظامی در کشورهای سومالی، اریتره، سودان و تانزانیا ایجاد نماید. بر همین اساس اقدام به ایجاد پایگاه نظامی در شهر بربرا در سومالی‌لند کرد. سومالی لند از 1991 از سومالی اعلام استقلال کرده ولی هیچ کشوری آن را به رسمیت نشناخته است و در سطح بین‌المللی تنها به عنوان یک منطقه خودمختار شناخته می‌شود. همزمان در سومالی هم با استفاده از ضعف شدید دولت و وابستگی این کشور به کمک‌های خارجی توانسته نیروهای وابسته به خود را سازماندهی کند.

امارات از سودان هم برای دسترسی به بندر و پایگاه نظامی‌این کشور درخواست کرده و هر چند دولت خارطوم با این امر موافقت کرده اما برخی از طرف‌ها از جمله ارتش همچنان به طور کامل با این مسئله کنار نیامده است. اریتره و جیبوتی نیز محل دیگری برای تلاش امارت جهت ایجاد پایگاه دریایی هستند و همچنین امارات امیدوار است تا بتواند موزابیک را هم به این جمع اضافه نماید. هر چند اماراتی‌ها مدعی هستند هدف از ایجاد پایگاهایشان مقابله با حوثی‌های یمن است اما با توجه به فاصله برخی از این پایگاه‌ها از یمن می‌توان پی برد که امارات به دنبال هدفی دیگر است. امارات در خلال جنگ یمن در سه سال گذشته نیز تمرکز نظامی‌خود را بر تسلط بر عدن، جزیره سقطری و بندر الحدید نموده که این تلاش‌ها حتی عربستان را نیز عمیقا نگران کرده است.

از سوی دیگر، امارات در طی 25 سال اخیر به طور میانگین دومین کشور خریدار اسلحه بعد از سعودی است و طی سال‌های اخیر 19 درصد صادرات سلاح آمریکا به امارات بوده که بخش اصلی این تسلیحات برای نیروهای هوایی و دریایی این کشور می‌باشد. امارات حتی از همسایگان ثروتمند خود نیز در زمینه در اختیار داشتن سلاح‌های مدرن و خاص همچون سیستم دفاع موشکی PAC3 و THAAD و پهپادهای PREDATORXP در کنار کشتی‌های جنگی BAYNUNAH پیشتاز بوده است. در نیروهای هوایی امارات هم جت‌های تراز اول حضور دارند و بدنه تهاجمی‌این نیرو از جنگنده‌های F16S و MIRAGES32 تشکیل شده که با حضور هواپیماهای ترابری و سوخت رسان ایرباس A330 و بوئینگ C-17 در کنار 67 بالگردهای بلک‌های UH60 و 30 آپاچی LONGBOW که به این ناوگان اضافه شده اند قدرت هوایی امارات را ارتقا داده است و کارشناسان نظامی‌غرب تاکید دارند که در حال حاضر نیروی هوایی و دریایی این کشور پیشرفته ترین تجهیزات را در میان کشورهای عربی در اختیار دارد.

این میزان از سرمایه‌گذاری نظامی، دخالت و ارسال سلاح به منازعات مسلحانه در آفریقا و خاورمیانه در کنار تلاش مرموز برای توسعه نیروی دریایی توسط امارات حاکی از این واقعیت است که ابوظبی در تلاش است با بهره‌گیری از تسلیحات مدرن، کادرهای رزمی‌خارجی همچون بلک واتر و ایجاد شبکه‌ای از پایگاه‌های دریایی در خلیج عدن، دریای سرخ و غرب اقیانوس هند موقعیت راهبردی خود را ارتقا و به قدرت هوایی و دریایی در منطقه خلیج‌فارس و غرب اقیانوس هند تبدیل گردد. این مسئله به‌طور بالقوه و بالفعل تهدیدی برای جمهوری اسلامی‌محسوب می‌شود و ضرورت دارد در عرصه نظامی‌دکترین‌ها در قبال امارات دچار تغییر شود و ضرب‌المثل (TOYS FOR BOYS) درباره این شیخ نشین حاشیه خلیج فارس را بازبینی کنیم.

http://www.mardomsalari.net/4449/page/14/25106

ش.د9603727