زمانی در دانشگاه فقط می‌خوابیدم و ۸ میلیون می‌گرفتم، اما الآن صبح تا شب و دور از خانواده مشغول کار هستم و این حقوق مجلس فاجعه است. بعداً نگویند چرا نماینده دزد شد. مدیر را باید تأمین کنید تا فساد ایجاد نشود. می‌گویند برای اسلام کار کن! تا کی؟[...]
یادداشت: «زمانی
در دانشگاه فقط می‌خوابیدم و ۸ میلیون می‌گرفتم، اما الآن صبح تا شب و دور
از خانواده مشغول کار هستم و این حقوق مجلس فاجعه است. بعداً نگویند چرا
نماینده دزد شد. مدیر را باید تأمین کنید تا فساد ایجاد نشود. می‌گویند
برای اسلام کار کن! تا کی؟» متأسفانه راهی برای فرار از واقعیت و انکار یا
توجیه این جملات وجود ندارد و باید بپذیریم که این جملات را یک نماینده
مجلس شورای اسلامی گفته است؛ این جملات اظهارات نماینده لیست امید از حوزه
انتخابیه شهر رشت است که در واکنش به انتقادات در فضای رسانه و افکار عمومی
به افزایش حقوق نمایندگان مطرح شده است؛ این سخنان زمانی عجیب‌تر و
دلسردکننده خواهد بود که بدانید براساس اعلام حسینعلی حاجی‌دلیگانی، عضو
کمیسیون برنامه و بودجه مجلس شورای اسلامی حقوق کنونی نمایندگان مجلس شورای
اسلامی حدود هفت میلیون تومان است! حقوقی که چند برابر پایه حقوق کارمندان
و کارگران کشور است! حال باید پرسید یک کارگر چند ماه و چند ساعت در
شبانه‌روز باید کار کند تا این مبلغ را به دست آورد و اگر حقوق هفت میلیونی
نمایندگان فاجعه است، پس چه نامی می‌توان بر روی حقوق کارمندان و کارگران
گذاشت؟ چه اتفاقی افتاده و برخی از مسئولان چه نوعی از سبک زندگی در
میان‌شان رواج یافته است که این مبالغ برای‌شان ناچیز است تا به همین راحتی
و به همین صراحت به خود اجازه دهند فساد و تخلف را توجیه کنند! چه نسبتی
است بین این اظهارات با این عبارات سوگند نمایندگی؛ «ودیعهای را که ملت
به ما سپرده به عنوان امینی عادل پاسداری کنم و در انجام وظایف وکالت،
امانت و تقوا را رعایت نمایم و همواره به استقلال و اعتلای کشور و حفظ حقوق
ملت و خدمت به مردم پایبند باشم، از قانون اساسی دفاع کنم و در گفتهها و
نوشتهها و اظهارنظرها، استقلال کشور و آزادی مردم و تأمین مصالح آنها را
مدّنظر داشته باشم.» پاسخ این پرسش‌ها مشخص است؛ هیچ نسبتی میان این دو
نیست و واضح است که آنچه می‌تواند کشور را فراتر از دشمنان خارجی در معرض
خطر قرار دهد و انقلاب را تهدید کند، رفاه‌زدگی و اشرافی‌گری مسئولانی از
این دست است.
