(روزنامه بهار - 1395/12/22 - شماره 150 - صفحه 3)
* باتوجه به اینکه ستادهای انتخاباتی هنوز شروع به کار نکردند ولی به نظر میرسد از یکسری کاندیداها حرکاتی آغاز شده. از حمیدرضا بقایی که به انتشار فیلمهایی با احمدینژاد میپردازد تا دیگر کسانی که ادعای کاندیداتوری کردند. نظر شما درباره این فعالیتها که رنگ و بوی تبلیغات دارد و اینکه وزارت کشور هم به آنها به چشم تبلیغات نگاه نمیکند چیست؟
** کارزارهای انتخاباتی خصوصا درباره انتخابات ریاست جمهوری در ادوار مختلف از ماهها پیش از انتخابات به صورت غیررسمی آغاز میشود و طبیعی است کسانی که اعلام کاندیداتوری کردند بخواهند به تبلیغ بپردازند. البته در مواردی نیز ممکن است برخی افراد سخنرانیهای مختلفی داشته باشند که نتوان به آنها به چشم تبلیغات نگاه کرد. هرچند با وجود اینکه فرآیند و زمان اعلامشده برای شروع تبلیغات معمولا از زمان رسمی؛ به این معنا که افراد اظهار داوطلبی در انتخابات کنند و پس از تایید صلاحیت آنها آغاز میشود، نمیتوان از تبلیغات جریانهای سیاسی پیش از زمان موعد جلوگیری کرد. همچنین این فعالیتها و سخنرانیها خیلی خلاف عرف و غیرمرتبط نیست. نباید جلوی تحرکاتی که همیشه در دورههای مختلف پیش از انتخابات وجود داشته و کسانی که میخواستند برای کاندیداتوری آماده شوند و اقدام میکردند را گرفت.
* تحلیل شما از تحرکات و اقدامات محمود احمدینژاد چیست؟ زیرابه هرحال هرچند که در یکسال گذشته هم فعالیتهایی داشته اما پس از گذشت سه سال از ریاست جمهوری روحانی در صدد دفاع از عملکرد خود برآمده یا فعالیتهای خود را پررنگتر کرده است، از پیوستن به شبکههای اجتکاعی تا نامهای که بهترامپ نوشته است. همچنین با اینکه اعلام کرده بود از کاندیدایی حمایت نمیکند فیلمهایی با حضور بقایی منتشر میکند. این فعالیتها چه معنایی میتواند داشته باشد و آیا جنبه تبلیغاتی یا تخریبی علیه دولت ندارد؟
** یک تفاوت بین شخصیتهایی که در عرصه سیاسی ایران دارای شناسنامه و ریشهدار هستند و جریان بیریشهای که در دهه گذشته بر سر کار آمد و متاسفانه از عنصر صداقت بیبهره است، وجود دارد. آنچه که در مورد جریان منتسب به رئیس دولتهای نهم و دهم وجود دارد یک نوع رفتار خارج از عرف و غیرصادقانه با مردم است. مردم تجربه این رفتارهای غیرصادقانه را حتی در ارائه آمارها در گذشته دیدند و امروز هم میبینیم که درواقع از طرف او بهصورت کاملا مشخص ورود به عرصه انتخابات وجود دارد و کاملا تبلیغات برای آنصورت میگیرد. آنچه من گفتم ناظر به سخنرانیها و فعال شدنهایی در عرصه حضور در مجامع مختلف بود، اما شکلی که ما در حال حاضر چند روزی است شاهد آن هستیم درباره جریان منتسب به دولت قبل، بهنوعی هم تبلیغات زودرس هست و هم بهنوعی تحت فشار قرار دادن مقامات بالا و بخشهایی از اصولگرایان برای اینکه آنها را مجبور به پذیرش بکنند. اینها رفتارهای کاملا انتخاباتی است و اگر قرار باشد ساختار و سیستم کشور بخواهد به صورت مستقل عمل کند باید این مسائل را در نظر داشته باشد.
* در نهایت چنین فعالیتهای از جانب کاندیداها چه نتایجی در بردارد؟
** آنچه که اهمیت دارد این است که اگر قرار است انتخابات ریاست جمهوری انتخاباتی برآیند نقطه نظرات مردم باشد، این فعالیتهای انتخاباتی آفتی برای مجریان انتخابات نیست. چیزی که آفت است این است که افراد با رفتارهای غیرصادقانه و تحرکات عوامفریبانه تلاش کنند افکار عمومی را فریب دهند به صورتی که مطلبی درباره توانمندی افراد و یا سابقهای که داشتند منتشر شود و تابلویی از افراد نمایش داده شود که آنها فاقد چنان ویژگیهایی هستند. این موضوعات است که مقداری مساله ایجاد میکند وگرنه اینکه فیلمی منتشر شده و یا بحثی مطرح شود نمیتوان با آنها برخورد کرد. بیش از اینکه ما بخواهیم اینها را خلاف بدانیم مهم این است که این فضا برای دیگران هم فراهم باشد.
* درباره ایجاد فضای برابری که باید بین جناحهای مختلف وجود داشته باشد چطور؟ گاهی به نظر میرسد برخی از گروهها و افراد از امکانات و رسانههایی استفاده میکنند که گروههای مقابل از آن بیبهره هستند و این موضوع مغایر با داشتن شرایط برابر در انتخابات است. این موضوع چه لطمهای به فرآیند انتخابات وارد میکند؟
** فضا برای اصلاحطلبان و جناح طرفدار دولت باید به گونهای باز باشد که بتوانند رفتارهای غیرصادقانه و خارج از قانون و خارج از عرف دولتهای نهم و دهم را به تصویر بکشند. آنها هم این امکان را داشته باشند که مسائل را مطرح کنند نه اینکه مانند گذشته که خیلی از افراد تنها به جرم اینکه آمارهای دولت را خلاف نتایج بررسیها میدانستند به عنوان نشر اکاذیب و اتهام دروغ به رئیس قوه مجریه متهم و محکوم شوند.
این بحث وجود دارد که اگر احمدینژاد و جریان وابسته به او میتوانند هر سخنی را به زبان بیاورند و آزاد باشند، اینکه شخصیتی از دولت وی علیرغم اتهامات مالی که علیه او وجود دارد میتواند خودش را دراندازه کاندیداتوری ریاست جمهوری بداند، اینکه افرادی از جناح اصولگرایی که سوابق بسیار کمتری به لحاظ رجل سیاسی داشتند میتوانند در مجامع اصولگرایی به عنوان کاندیداهای آنها مطرح شوند در حالی که در میان اصلاحطبان شخصیتهایی با سابقه وزین و نایبرئیسی مجلس حتی نمیتوانند در این عرصه مطرح شود، اینها رفتارهای دوگانهای است که در مجموعه کشور وجود دارد و این را در اذهان عمومی به ذهن متبادر میکند که ظاهرا قانون برای همگان مساوی نیست و برخی از افراد در برابر قانون از مصونیتهایی برخوردارند که میتوانند چنین رفتارهایی را داشته باشند.
در حالی که افرادی از اصلاحطلبان که حتی سابقه یک روز بازداشت و محکومیت ندارند برای سخنرانی در دانشگاهها و شهرستانهای مختلف در ممنوعیت هستند چگونه کسانی که متهم به پروندههای فساد اقتصادی هستند میتوانند تا ایناندازه آزادانه تحرکاتی داشته باشند. اینها دوگانگی رفتار است. بنابراین به نظر میرسد آنچه که درباره رفتارهای پیش از انتخابات وجود دارد و ممکن است ابهاماتی را ایجاد کند، وجود یک شرایط نابرابر است و آغاز تبلیغات پیش از زمان رسمی آن چندان مشکلی ایجاد نمیکند.
درواقع ما به عنوان جریان اصلاحطلب از اینکه احمدینژاد و منتسبان به دولتهای نهم و دهم امکان داشته باشند و خود را به بوته نقد افکار عمومی بگذارند، استقبال میکنیم. اما این سوال همیشه برای ما وجود داشته که چرا این شرایط برای اصلاحطلبان مهیا نمیشود. بنابراین ما نباید این بحث را مطرح کنیم که اینها رفتار غیرقانونی انجام میدهند یا تبلیغات زودهنگام و مسائلی شبیه به این دارند. جلوی این مسائل را نمیتوان گرفت بلکه باید این امکان را برای همگان فراهم کرد. انتخابات دو شرط اصلی دارد که یکی آزاد بودن و دیگری عادلانه بودن است. جزو حقوق انتخــاب شوندگان و انتخابکنندگان «آزادی» است و جزو شرایط انتخابات هم «عادلانه بودن» است.
فرصتهای برابر باید برای همگان ایجاد شود. نمیشود یکسری از افراد به هر شکلی بتوانند خود را مطرح کنند، از فضاهای مجازی و فضاهای حقیقی و بعضاتریبونهای نیمهرسمی استفاده کنند اما یک جریان سیاسی دیگر از حداقل امکانات برای استفاده از تبلیغ خودش محروم باشد. اینها پارادوکس و مشکلاتی هست که ما شاهد هستیم و متاسفانه در ادوار مختلف هم بوده است.
http://www.bahardaily.ir/fa/Main/Detail/6762
ش.د9504533