زمان با رشد افسارگسیخته استفاده زنان و دختران ایرانی از وسائل آرایشی، آمارهای مربوط به شاخه های فرهنگی این سرزمین، روز به روز در حال افول است؛ آماری که از کتاب خوانی و عدم استقبال زنان و دختران از رشته های علوم انسانی را شامل می شود تا موسیقی و سینما و دیگر هنرهایی که به عنوان شاخص، طراز فرهنگی یک جامعه را تعیین می کنند.
ایران سال هاست که در کنار عناوین ریز و درشتی که در سطح جامعه جهانی به خود اختصاص داده، در یک زمینه نیز در صدر فهرست بلندبالای آن قرار دارد و آن، میزان استفاده زنان ایرانی از وسائل آرایشی است؛ میزانی که سبب شده تا ایران به دومین کشور مصرف کننده لوازم آرایشی در خاورمیانه و هفتمین کشور جهان در این زمینه مطرح باشد و سالیانه، میلیاردها دلار تحت عنوان "تجارت زیبایی" به مرزهای کشور گسیل داشته می شود تا این میزان خرید، با ضرب در وقتی که زنان و دختران صرف آرایش خود می کنند، به رقمی افسانه ای تبدیل شود.
قطعا با پائین آمدن مرزهای بلوغ و بلوغ زودرس دختران نوجوان، سن استفاده از وسائل آرایشی نیز پائین آمده و از آن سو، درصد زنانی که در سنین بالا، تمایل به استفاده از وسائل آرایشی می کنند نیز طبق عرف جامعه امروز، به مراتب بیشتر از دوره های گذشته است. تمام این آمارها در کنار بالا رفتن جمعیت کشور از مرز 81 میلیون نفر و روی کار آمدن دختران دهه 80، سبب شده تا کم کم آن آمارهای جهانی در مورد ایران، تغییر یافته و کشورمان به صدر این فهرست نزدیک تر شود.
علل و انگیزه های وقوع چنین رخدادی، سوژه گزارش ما نیست، اما نگرانی از بابت انتشار چنین آمارهایی از آن بابت است که هم زمان با رشد افسارگسیخته استفاده زنان و دختران ایرانی از وسائل آرایشی، آمارهای مربوط به شاخه های فرهنگی این سرزمین، روز به روز در حال افول است؛ آماری که از کتاب خوانی و عدم استقبال زنان و دختران از رشته های علوم انسانی را شامل می شود تا موسیقی و سینما و دیگر هنرهایی که به عنوان شاخص، طراز فرهنگی یک جامعه را تعیین می کنند.
طبیعتا گرایش به استفاده از این لوازم که گاها به مرز افراط نیز می رسد، دروازه ای است برای ورود به دنیای بی کران متدهای زیبایی روزی که به شکلی هیجانی در میان زنان و دختران ایرانی در حال رواج است. انواع خالکوبی ها، آرایش های غربی، مدل های موی فانتزی، کاشت انواع نگین و سنجاق در قسمت های مختلف بدن، انواع عمل های زیبایی، گسترش چشمگیر مانیکور، پدیکور، اپیلاسیون و . . . تنها گوشه ای کوچک از این بازار چشم نوازی است که درصد قابل توجهی از زنان و دختران جامعه ما فارغ از هر میزان اعتقادی را درگیر خود نموده و شاید تنها یک بار امتحان هر یک از اینها کافی باشد تا فرد به شکلی زنجیره وار، معتاد آنها گشته و به بهانه هایی هم چون به روز شدن این متدها یا ترمیم و بازسازی آنها، گاها تا سالیان سال، از این مهندسی پیروی نموده و به نوعی معتاد آن گردد.
مطمئنا در این بین، فرهنگ، در طراز بسیار پائین تری نسبت به این زیبایی های ظاهری قرار گرفته و درصد بسیار پائینی از دختران و زنان، به شکلی خودخواسته، خود را درگیر در امور فرهنگی و تلاش برای ماندگاری در این عرصه می کنند.طبیعتا با غافل ماندن جامعه زنان از این نیاز ضروری هر کشوری، آن بخش های ظریف فرهنگ که طبع و ریزبینی های زنانه را می طلبد، هرگز کشف نشده یا با اهمال مواجه می گردد.حال تصور کنید اگر میلیاردها ساعتی که ایرانیان در طول یک سال خرج خرید و استعمال وسائل آرایشی می کنند، صرف تقویت زیرساخت های فرهنگی این کشور می شد، آن وقت ایران چه جهش چشمگیری در حوزه های فرهنگی منطقه ای و حتی بین المللی از خود نشان می داد و به چه رشدی در طول یک سال می رسید.
قطعا این امر با توجه به بافت جمعیتی اکنون جامعه و گسترش افسارگسیخته ادوات مدرنیته، نیاز چندانی به مهندسی مسئولان و برنامه ریزی های بلندمدت یا میان مدت ندارد و فقط به یک جوشش مردمی در سطح خانواده برمی گردد که با تنویر افکار زنان و دختران در جهت اعتیادی که به وسائل آرایشی پیدا می کنند، قطعا گام های قابل قبولی در زمینه جابجایی این آمار نه چندان خوشایند برداشته می شود.آن هم در دوره ای که بحث های فرهنگی در کشور، به یک ضرورت تبدیل شده و کمبودهای پررنگی در هر یک از حوزه های فرهنگی احساس می شود که با توجه به عدم تخصیص بودجه کافی، شکل مزمن تری نیز به خود پیدا کرده است.تنها راهکار، شکل اختیاری افراد در پس زدن این وسائل و اعتیادی است که به شکل ناخواسته ای گرفتار آن شده اند و دیر یا زود، این هنجار درست در میان زنان و دختران به وجود خواهد آمد که با اشباع این وضعیت، به دنبال راهکاری برای فرار از آن بر می آیند.یک ناهنجاری اپیدمی که حتی با توجه به حجم آزادی های فردی و پوششی در جوامع اروپایی و آمریکایی، در میان زنان و دختران آنها مشاهده نمی شود و قطعا، دیر یا زود، این باور که زنان و دختران ایرانی، نیاز به این حجم وسائل آرایشی ندارند، در میان آنها شکل عمومی پیدا کرده و سطح تقاضا در این تجارت، پائین می آید.در شرایط کنونی، باید ابتدا از خود شروع کنیم.
