تحلیلی بر خروج آمریکا از برجام با نگاهی به آینده

ترامپ چند روز پیش از تاریخ اعلام شده ی اولیه که گفته بود در ۲۲ اردیبهشت نظر خود را درباره ی برجام اعلام خواهد کرد،روز سه شنبه18 اردیبهشت در مقابل رسانه ها قرار گرفت و رسما خروج آمریکا از توافق هسته ای را اعلام کرد.در این زمینه توجه به چند نکته حائز اهمیت است:

نخستین مسئله ای که ممکن است پیش آید درک و ارزیابی چرایی خروج ترامپ از برجام است.در این زمینه بحث هایی فراوانی قابلیت طرح دارد، اما یکی از نکات مهم در این زمینه آن است که برداشت و دریافت اولیه ی مقامات آمریکایی از توافق هسته ای آن بود که جمهوری اسلامی ایران بعد از اعلام برجام به سمت استاندارد کردن اقدامات و مواضع منطقه ای خود پیش خواهد رفت؛آرزویی که هیچ گاه رنگ واقعیت به خود نگرفت و نمی گیرد.لازم به ذکر است که اگر بگوییم کشورهایی اروپایی نیز چنین انتظار  مشابه ای از ایران داشته اند سخن بیراهی نگفته ایم؛با این تفاوت که اروپا مایل بودد بحث های معطوف به نرمال کردن رفتار منطقه ای و توان موشکی ایران- که این روزها از آن به برجام موشکی و منطقه ای نام برده می شود- را با حفظ برجام هسته ای پی بگیرد.

مسئله ی اساسی دیگری نیز در این باره قابل ارائه است و آن اینکه آمریکا مشخصا با اقدام خروج از برجام بدنبال چیست؟این سئوال که ناظر بر اهداف آمریکا از اعلام خروج برجام است،نیازمند تفصیل زیادی دارد، اما آمریکا که احساس کرد با بودن در برجام توانایی و امکان رسیدن به اهدافش را ندارد اینک در خارج از برجام بدنبال طراحی و اقدام علیه جمهوری اسلامی است.هسته مرکزی راهبرد جدید آمریکا در مقطع کنونی و در راستای تقابل با جمهوری  اسلامی نیز فعال ساختن شکاف های سیاسی و اقتصادی با هدف بی ثبات سازی اجتماعی درون کشور است؛برگرداندن فضای سیاسی و روانی کشور به سال های82  به بعد،یعنی زمانی که ایران به بهانه ساخت سلاح اتمی مورد تحریم آمریکا قرار گرفت،هم اینک نیز در حال تکرار شدن است که با تجربه ای که از گذشته وجود دارد نباید اجازه تداوم این مسیر را  داد.در این خصوص آمریکایی ها قصد داردند با کشاندن موضوعات موشکی و منطقه ای به لایه های اجتماعی کشور و همزمان با تشدید تحریم ها،دوگانه هایی نظیر«موشک- اقتصاد» را ادراک سازی نمایند.

نکته سوم از آن جهت که معطوف به شکل گیری فضاسازی رسانه ای در روزهای آینده است بسیار حساس و سرنوشت ساز به نظر می رسد، و آن اینکه مردم و مسئولان نباید مقهور جنگ روانی آمریکا شوند و احیانا در بازی تیم سیاسی ترامپ گرفتار آیند.از حالا  به بعد خط تبلیغاتی بخش رسانه ای و عملیات روانی آمریکا معطوف به ایجاد و یا تقویت دو دستگی در بین مردم و مسئولان خواهد بود؛از این رو باید از هر گونه اقدام که مناسبات قدرت و سیاست در ایران را به سمت اختلاف افکنی سوق می دهد جدا اجتناب کرد.نباید برخی گروههای سیاسی اتفاق پیش آمده را فرصتی برای تسویه حساب های سیاسی تلقی کنند و فضای آرامش بخشی که اینک محتاج به آنیم تبدیل به مناقشه شود؛ از آن سو بخش های منسوب به دولت و یا افراد و گروههای دولتی نیز نباید با طرح دیدگاه های حاشیه ای و انحرافی جامعه را به سمت اختلافات و منازعات داخلی بکشانند،کاری که مدت هاست در حال ارتکاب آن هستند.هدف دیگر خط تبلیغاتی و عملیات روانی نظام سلطه کوشش برای القای پروژه ناامید سازی مردم و تحریک به آشوب طبقات اجتماعی و نیز تغییر محاسبات مسئولان ایرانی است؛ بر این اساس تلاش می کنند که در نبود آمریکا در برجام،اروپا را به عنوان ناجی و شریک قابل اعتماد معرفی کنند و آنچه که آمریکا در خصوص توانمندی موشکی و منطقه ای ایران نشانه گذاری و طراحی کرده و بدان دست نیافته بود،حالا توسط اروپا پی گیری شده و به اجرا درآید.این  سناریو دقیقا همان وضعیتی است که کشورمان  در آینده با آن روبرو خواهد شد و لازم است مسئولان اجرائی و بخش قانونگذاری کشور با تجربه های متراکم و البته تلخی که اینک پیش رویشان  قرار گرفته است با هوشمندی و تدبیر با آن مواجه شوند.چرا که دیگر فرصتی برای خطا و اشتباه وجود ندارد