سایت عصر ایران در 31 اردیبهشت ماه با قلم جعفر محمدی یادداشتی با این عنوان قرار داده است که « مردم ایران چه می خواهند؟ زندگی عادی، حق مسلم ماست» در این نوشته گفته شده که زندگی عادی یعنی این که با همه جهان دوست باشیم، هر روز برای خود دشمن جدیدی نتراشیم و.... در نگاه سطحی شاید یادداشت فوق یک مطالبه عمومی باشد که قابل قبول و همه پسند است اما نکاتی وجود دارد که توجه مردم عزیز را به این دست نوشته ها و سخنان که امروز و پس از خروج با حساب و کتاب آمریکا از برجام زده شده و می شود جلب می نمایم، چرا که این جریانات فکری با ظاهری مردمدارانه در صددند تا بار دیگر با فریب افکار عمومی، بدون دریافت امتیازی، منافع ملی و دارایی های درونی را به بهانه برجام های 2 و 3 و... به ثمن بخس به دشمنان ما واگذار کنند: 1) شایسته یادآوری است که این گونه مطالب در مقطعی که پرونده هسته ای ایران در جریان بود و دولت فعلی نیاز به تأییدِ بستن با کدخدا داشت نیز مطرح شده بود تا فضای افکار عمومی جامعه و در نهایت مسئولان عالی نظام را به سمت توافق با کشورهای 5+1 سوق دهد و ادعا شده بود که اگر ما با آمریکا کاری نداشته باشیم، آمریکا مودب و باهوش است و دست از سر ما بر خواهد داشت؟! و البته با همه ادعاها و آرزوهایی که فردای توافق در همین سایت ها و روزنامه ها عنوان شد، مثل تحریم رفت و... که امروز به نام مزاحم برجام از آمریکا یا همان کدخدا یاد می کنند و سراغ اروپایی می روند که آن ها را زمانی پادوی آمریکا می نامیدند ولی امروز اصلاً به روی خود نمی آورند. 2) آیا دشمن تراشی از سوی ایران صورت می گیرد؟ حوادث ناگوار از جنگ تحمیلی تا ترور و تحریم و تهدیداتی که از اول انقلاب بر جمهوری اسلامی وارد شده است، کدام یک با تجاوز یا اقدام اولیه ایران صورت گرفته است که بخواهیم بگوییم این ایران است که دشمن تراشی می کند؟! خوب است تحلیل گران محترم حداقل اگر به دین و ارزش ها پایبند نیستند، منصف باشند و از واقعیات دور نشوند و بدانند موقعیت جغرافیایی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، ژئوپولتیک و اقتدار انقلابی ایران به گونه ای است که چشمان طمعکار و زیاده خواه غرب نیازی به بهانه برای دشمنی ندارد و اگر شما هیچ کاری با آنها نداشته باشید که ندارید، به دنبال بهانه خواهند بود تا این الگوی مقاومت و ایستادگی و عزت و شرف را که در منطقه مملو از ناامنی، از امنیت بی نظیر برخوردار است را براندازند و از تأثیرپذیری و الگوبرداری ملت های منطقه از این اقتدار شایسته، جلوگیری نمایند. البته زمستان سختی ها به سرآید و خجل ماند آنکه به بهار موعود باوری نداشت. 3) شاید نویسنده در صدد زیر سوال بردن توان موشکی و حضور منطقه ای ایران بوده با این ادعا که این ها باعث تحریم ها و وضعیت فعلی در کشور هستند. در حالی که، استراتژی دشمن از خلع سلاح جمهوری اسلامی، نه با نیت برگرداندن زندگی عادی به مردم منطقه و ایران بلکه با هدف از دست دادن توان دفاعی و نفوذ منطقه ای ایران دنبال می شود تا به راحتی ایران را به باتلاق نا امنی ها تبدیل کنند که البته با پی ریزی تشکیلات داعش توسط آمریکا و عربستان، علناً اعلام شد که به دنبال وارد کردن درگیری به داخل ایران بوده و هستند. مثل آنها مثل دزدی است که بر بالای دیوار خانه ای ایستاده است و به خاطر چوب دستی صاحبخانه، جرأت ورود به آن را ندارد. لذا با حیله و نیرنگ این گونه به صاحب خانه القاء می کند که اگر سلاحت را بر زمین بگذاری، با تو کاری ندارم! بله، قطعاً وقتی خلع سلاح شدیم، می شود آنچه که دلخواه اوست .... 4) و نکته پایانی اینکه، این گونه رسانه ها که رسانه های زرد نام دارند و مثل شخصیت معروف کارتون گالیور به « من میدونم، ما نمی توانیم» شبیه هستند. متأسفانه از اتکا به منابع و توان داخلی مأیوسند و باور ندارند که با توجه به وجود منابع سرشار، نیروی انسانی متخصص و با انگیزه، توان مبادلات تجاری دو جانبه و چند جانبه در منطقه و با همسایگان همراه، جمعیت تقریباً 80 میلیونی داخل کشور که خود یک بازار خیره کننده برای ایجاد رونق اقتصادی در داخل است، می توان با تکیه بر سیاست های اقتصاد مقاومتی و درون زا، بر مشکلات اقتصادی فائق آمده و مسیر پیشرفت و عدالت را پیمود.
