برنده جایزه صلح نوبل در قامت جنایتکار جنگی

اما در این میان رهبر دوفاکتوی میانمار یعنی آنگ سان سوچی که برنده جایزه صلح نوبل نیز بوده در برابر این جنایت مدت ها سکوت کرد. با این وجود همواره نهادهای حقوق بشری وی را متهم به همدستی با ارتش و بوداییان افراطی در جنایت علیه مسلمانان روهینگیا می کردند. سرانجام پس از 2 سال جنایت، گزارش جدید سازمان ملل به نقش سوچی در این جنایت اذعان کرده است. بازرسان سازمان ملل اخیرا اعلام کردند ارتش میانمار با هدف نسل کشی به کشتار جمعی مسلمانان روهینگیایی و تجاوز گروهی به زنان آنها دست زده است؛ به همین دلیل «مین آنگ هلاینگ» فرمانده کل ارتش و ۵ ژنرال دیگر میانماری باید به دلیل انجام جنایات بی رحمانه محاکمه شوند. این بازرسان در گزارش خود آورده اند:«آنگ سان سو چی» رهبر حزب حاکم میانمار، اجازه داده است تنفر همه جا را فرا بگیرد، مدارک را از بین برده و از اقلیت‌ها در مقابل جنایات جنگی و بشری در ایالت‌های راخین، کاچین و شان محافظت نکرده است. بدین ترتیب، سوچی در ارتکاب این جنایات همکاری کرده است.

از سال ۱۹۸۲ اقلیت مسلمان روهینگیا از فهرست ۱۳۵ اقلیت شناخته شده قومی این کشور حذف شده است. این اقلیت همراه با چهار اقلیت قومی دیگر از داشتن ملیت میانمار محرومند و شهروند این کشور محسوب نمی شوند. مسلمان روهینگیا که از یکی از مظلوم ترین اقلیت‌های جهان هستند، در وضعیت بسیار بدتری نسبت به سایر اقوام میانمار دارند. اقلیت مسلمان روهینگیا سالیان سال است که تحت ستم بوده و از حقوق انسانی و اجتماعی خود محرومند. براساس گزارش‌‌ یونیسف، حدود ۶۰ درصد از جمعیت روهینگیا به علت فقر اقتصادی هرگز به مدرسه نرفته‌اند و ۸۰ درصد از آنان بی‌سواد هستند.

در شرایط کنونی آنگ سان سوچی به عنوان رهبر دوفاکتوی میانمار و برنده جایزه صلح نوبل زمینه را برای جنایت بیشتر علیه مسلمانان روهینگیا فراهم کرده است.

سوچی و جایزه نوبل

آنگ سان سوچی بر اساس تصمیم کمیته نوبل در سال 1991 موفق به دریافت جایزه صلح نوبل شد. در تصمیم این کمیته آمده است، کمیته نوبل نروژ تصمیم گرفته است که جایزه صلح نوبل سال 1991 را به منظور تلاش های عاری از خشونت آنگ سان برای دموکراسی و حقوق بشر به او اعطا کند. در این تصمیم همچنین آمده است: مبارزه 'آنگ سان سوچی' یکی از بی بدیل ترین نمونه های شجاعت مدنی در آسیا در دهه های اخیر است و به نماد مهمی در مبارزه علیه سرکوب تبدیل شده است.

آنگ سان سوچی در سخنرانی دریافت جایزه نوبل خود گفت: «هرجایی که رنج نادیده گرفته می شود، دانه‌های درگیری کاشته خواهد شد. زجر کشیدن با خود انزجار را به همراه می آورد». اما 25 سال پس از برنده شدن سوچی افکار وی کاملا تغییر کرده و اکنون به نماد جنایت علیه روهینگیایی ها تبدیل شده است. او نه تنها در کار مسئولان سازمان ملل که خواستار تحقیق درباره رفتار با مردمان روهینگیا بودند، ممانعت ایجاد کرده بلکه این تحقیقات را متوقف کرد و از توزیع مواد غذایی، آب و دارو برای این افراد جلوگیری کرد.

به دنبال این حوادث سازمان اسلامی، آموزشی، علمی و فرهنگی «آیسسکو» وابسته به سازمان همکاری اسلامی که مقر آن در مغرب است، از کمیته نروژی نوبل خواست؛ فوراً جایزه نوبل صلح را از «آنگ سانگ سوچی»، باز پس گیرد. این سازمان با صدور بیانیه ای اعلام کرد، «آنگ سانگ سوچی» حق در اختیار داشتن جایزه صلح نوبل را از دست داده است چراکه کشور متبوعش تحت رهبری او در حال انجام اقداماتی ضد اقلیت مسلمانان روهینگیاست.

نقدی بر جایزه صلح نوبل

جایزه صلح نوبل همواره از طرف حامیان صلح در جهان مورد انتقاد بوده است. چرا که بررسی بسیاری از برندگان این جایزه نشان می دهد که افراد نالایق زیادی به عنوان برنده اعلام شده اند. تعدادی از برندگان جایزه صلح نوبل بعدها جنگ‌افروزی کرده و یا بحران و جنگ را تشدید کرده‌اند.

مناخیم بگین، نخست‌وزیر اسرائیل، چهار سال پس از دریافت جایزه صلح نوبل به طور مشترک با انور سادات به خاطر توافق کمپ دیوید در سال ۱۹۸۲، دستور اشغال لبنان را صادر کرد. میخائیل گورباچف نیز که در سال ۱۹۹۰ به خاطر پایان دادن به جنگ سرد جایزه صلح نوبل را دریافت کرد در سال ۱۹۹۱ برای سرکوب جنبش استقلال در جمهوری‌های بالتیک، ارتش شوروی را به آنجا اعزام کرد هر چند در نهایت استقلال این جمهوری‌ها را پذیرفت.

هنری کیسینجر وزیر خارجه آمریکا هم در سال ۱۹۷۳ با وزیر خارجه وقت ویتنام شمالی جایزه صلح نوبل را دریافت کرد ولی این تلاش برای پایان دادن به جنگ ویتنام عقیم ماند و بالاخره این جنگ در سال ۱۹۷۵ با سقوط سایگون پایتخت ویتنام جنوبی به پایان رسید. وقتی باراک اوباما در سال ۲۰۰۹ یکسال پس از آغاز اولین دوره ریاست‌جمهوری این جایزه را دریافت کرد حتی خود او نیز تعجب کرد چرا که تا پایان آن سال وقتی که برای دریافت جایزه به اسلو آمد تعداد نظامیان آمریکایی مستقر در افغانستان را سه برابر کرده بود.

در کل سوچی نماد دموکراسی و صلحی که کشورهای غربی، استرالیا، آمریکا، ژاپن، رژیم صهیونیستی و هند از حامیان او هستند و مجلس نمایندگان آمریکا نیز در سال 2007 با 400 رای موافق و هیچ رای مخالفی 'مدال طلای کنگره' را با امضاء 'جورج دبلیو بوش' به او اعطا کرد، امروز ثابت کرده اصلی ترین نماد سرکوب در میانمار است.

سوچی بارها از طرف مقامات آمریکایی حمایت شده است. هیلاری کلینتون، وزیر خارجه آمریکا در آذر 1390 دیداری تاریخی از میانمار داشت. این برای نخستین بار در ۵۰ سال گذشته بود که یک مقام عالی رتبه آمریکا به میانمار می‌رفت. کلینتون در این دیدار با سوچی، رهبر لیگ ملی برای دموکراسی دیدار کرد. اوباما نیز در 1395 در کاخ سفید با آنگ سان سوچی ملاقات کرد.

آمریکا سوچی را نماد صلح و آزادی در آسیا معرفی کرده بود اما اکنون این نماد آزادی و صلح تبدیل به یکی از عوامل ایجاد جنایت جنگی علیه مسلمانان روهینگیا شده است. جنایتی که نزدیک به یک میلیون روهینگیایی را آواره کرده و هزارن تن دیگر نیز قربانی تجاوز و کشتار وحشیانه شده اند.