صدام مترسکی بیش نبود؛ طرف اصلی ایران در جنگ، امریکا بود

دخالت مستقیم امریکا در جنگ به نفع عراق
ماجرای ایران گیت از این قرار بوده که از مرداد 1364 دولت آمریکا به صورت مخفیانه تسلیحاتی به ایران فروخت و در ازای این به اصطلاح باج دادن توقع داشت ایران آزادی گروگان های آمریکایی که در لبنان اسیر بودند را تضمین کند. این ماجرا که در ایران به "مک فارلین" شهرت دارد بعدها به رسوایی سیاسی دولت ریگان منجر شد و او مجبور شد بعد از آنکه اعلام کرد در جریان اقدام همکارانش در این معامله نبوده مسئولیت آن را بر عهده بگیرد و عذرخواهی کن.
در این معامله از انبارهای تسلیحاتی رژیم صهیونیستی سلاح ها به ایران ارسال می شود. ریگان موافقت می کند که موشک های ام آی ام – 23 هاوک و بی جی ام – 71 تاو و قطعات یدکی برای هواپیماهای نیروی هوایی ارتش و توپ های دور برد به ارتش ایران فروخته شود تا در قبال آن گروگان ها آزاد شوند. فاش شدن این قضیه توسط یک فرد ایرانی در روزنامه الشراع لبنانی و تأیید آن توسط سران ایران، بزرگترین رسوایی سیاسی آمریکا لقب می گیرد.
ریگان در یک نطق تلوزیونی اعلام می کند، ابتکار امریکا در اعزام نماینده به تهران برای برقراری رابطه با ایران یک اشتباه بود و مسئولیت آن را می پذیرد.
پس از این رسوایی بود که امریکا طرح تهاجم همه جانبه به ایران را عملیاتی می کند. همچنین برای جلوگیری از شکست عراق در جنگ، امریکا از سال 1366 (ه.ش) استراتژی مداخله مستقیم به نفع عراق را در پیش می گیرد. در خرداد 1366 علی رغم هشدار های سناتورهای هر دو حزب جمهوری خواه و دموکرات، ریگان دستور اعزام ناوگان جنگی امریکا را به آب های خلیج فارس صادر می کند. دولتمردان آمریکا چند دلیل برای حضور در خلیج فارس عنوان می کنند:
1- دفاع از آزادی کشتیرانی: ریگان هدف از اسکورت کردن کشتی های کویتی را حمایت از ناوگان دریایی ملل بی طرف در دریای آزاد و مطابق با حقوق بین الملل اعلام می کند.
2- حمایت از جریان آزاد نفت: ریگان اعلام می کند اسکورت کشتی ها می تواند از جریان آزاد نفت حمایت کند.
3- جلوگیری از تهدیدات ناشی از موشک های کرم ابریشم ایران: دولتمردان آمریکایی اعلام می کنند برای جلوگیری از تهدیدات ناشی از این موشک ها بر علیه ناوگان دریایی دولت های بی طرف، حضور امریکا در خلیج فارس ضرورت دارد.
4- حفاظت از کشتی های جنگی و غیر نظامی ایالات متحده: واینبرگر وزیر دفاع آمریکا اعلام می کند هر جا که کشتی ها و امکانات و پرسنل آمریکایی وجود دارد، مورد حمایت ارتش آمریکا می باشد.
پس از تغییر پرچم نفتکش های کویتی و آغاز عملیات اسکورت آنها در 30 تیر 1366، این ناوگان با ظرفیت 35 کشتی جنگی و بیش از 12 کشتی کمکی با مجموع 20 هزار نیروی نظامی در خلیج فارس که بزرگترین ناوگان جنگی پس از جنگ جهانی دوم بود، در خلیج فارس مستقر می شود. دولت ایالات متحده به همین بهانه پایگاه های نظامی کشورهای خلیج فارس را تصاحب می کند.
در اولین تهاجم مستقیم امریکا در 30 شهریور 1366، هلی کوپترهای جنگی امریکا کشتی تدارکاتی ایرانی که به نام ایران- اجر معروف بود را به جرم مین گذاری در خلیج فارس مورد هدف قرار دادند. چند تن از خدمه این کشتی را شهید و بقیه را اسیر نمودند. بر اساس مجوزی که با رأی 91 عضو سنا به تصویب رسیده بود، نیروی دریایی امریکا حق داشت هر کشتی ایرانی را که سعی کند مانع از عبور هر کشتی دیگر حامل یک شهروند امریکایی گردد را غرق کند؛ بنابر این در نهایت کشتی ایران- اجر را غرق نمودند. در ادامه اقدامات دشمنانه و خباثت آلود امریکا، در سوم مهر ماه 1366 برای فشار بیشتر بر ایران، صدور تجهیزات غواصی به کشورمان ممنوع می شود.
پس از حضور ناوگان جنگی امریکا در ساعت 30/11دقیقه روز 14 مهر 1366 پنج فروند هواپیمای F16 امریکا حریم هوایی ایران را نقض می کنند. این هواپیماها در ارتفاع پایین بر فراز بندر شهید بهشتی و شهرستان چابهار به پرواز در آمدند و دیوار صوتی را می شکنند و در 22 همان ماه سه قایق گشتی تندرو سپاه مورد تهاجم هلی کوپتر های امریکایی قرار می گیرد. در این درگیری یک فروند هلی کوپتر امریکا مورد هدف موشک استینگر دوش پرتاب قرار گرفته و سقوط می کند، ولی در نهایت همه قایق ها منهدم و 8 نفر از نیروهای مستقر در این قایق ها شهید شده و 6 نفر بقیه اسیر و مجروح می شوند.
در پی این اقدامات و تجاوز مکرر هواپیماها برای شناسایی مراکز حساس و شکستن دیوار صوتی، ایران با ارسال نامه های متعدد به سازمان ملل نسبت به نقض حاکمیت ملی و قواعد بین المللی از سوی دولت آمریکا اعتراض می کند. که از طرف شورای امنیت و سازمان ملل اهمیتی به این اعتراضات داده نمی شود.

در جریان اعتراض های ایران به دبیر کل سازمان ملل، ریگان در نامه ای به کنگره امریکا، حمله هلی کوپترها به قایق های سپاه را اقدامی دفاعی می خواند. در پی نامه ریگان رئیس کمیته نیروهای مسلح مجلس نمایندگان امریکا می گوید: هدف استراتژیک امریکا در خلیج فارس متوقف کردن ایران در گسترش انقلاب اسلامی به جهان عرب می باشد؛ حتی اگر این مأموریت با بکارگیری نیروهای نظامی محقق شود، این کار را خواهیم کرد.
شاهزاده بندر بن سلطان سفیر عربستان در آمریکا، رابط صدام با دولتمردان آمریکا می شود و کمک های نظامی به صورت پوششی، توسط این شخص به عراق گسیل می شود. آمریکا در تخاصم آشکار با ایران سه گروه سطح آبی که هر یک متشکل از سه کشتی جنگی بود، تشکیل می دهد. با این گروه ها آمریکا حمله به سکوهای نفتی و کشتی های جنگی ایران را آغاز می نماید.
در 27 مهر ماه 1366 چهار ناو آمریکایی مجهز به موشک های هدایت شونده به نام های «یانگ »،«هول»،« کید » و «لفت ویج » سکوهای نفتی رسالت واقع در 150 کیلومتری شمال شرقی قطر را منهدم کردند. با این اقدام تولید نفت ایران از این مناطق به طور کلی متوقف شد.
گروه سطح آبی A شامل کشتی های «وین رایت »،«باگلی » و «سیسمون» سکوی نفتی سیری را منهدم و لحظاتی بعد قایق گشتی ایران را به نام «جوشن » منهدم و غرق می نمایند.
در 29 فروردین 1367 گروه سطح آبی B شامل کشتی های آمریکایی « کریل » « مک کورمیک » و «ترتون»، به دو سکوی نفتی «رشادت »و« سلمان » مربوط به حوزه نفتی «سلمان »، آتش گشودند. پس از این حمله، «ناوچه سهند » که بندر عباس را به سوی مناطق نفتی تجاوز شده ترک کرده بود، در جنوب غربی پایانه نفتی لارک توسط گروه سطح آبی D شامل کشتی های آمریکایی «جک ویلیلم »، «ابرین » و « ژوزف استراوس » مورد هدف قرار می گیرد.
اوج خباثت نظامیان آمریکا در 12 تیر ماه 1367 نشان داده می شود، بدین ترتیب که یک فروند هواپیمای مسافربری ایران به نام « ایرباس A 300» مورد اصابت موشک پرتاب شده از ناو آمریکایی « وینسنس » قرار می گیرد. با این حمله بی سابقه ترین تراژدی انسانی با 290 نفر سرنشین در قلمرو هوایی و دریایی ایران، در خلیج فارس رقم می خورد و این هواپیمای مسافربری مورد هدف قرار گرفته و تمامی خدمه و سرنشینان آن، همگی شهید می شوند. این حمله در فضای فوقانی دریای سرزمینی ایران اتفاق افتاد و این در حالی بود که قلمرو مذکور طبق مقررات حقوق بین المللی، تحت حاکمیت دولت ایران قرار داشت.
این موارد تنها گوشه ای از اقدامات آشکار و نیمه آشکار آمریکا برای خشکاندن نهال نوپای انقلاب اسلامی در ایران بود. امریکا برای اینکه صدام در جنگ شکست نخورد، تمامی توان و امکانات نظامی و تکنولوژیکی خود را به کار می گیرد ولی موفق به خلق این رویای باطل نمی شود.
نتیجه بازی آمریکا در جنگ عراق علیه ایران:
1- اگر آمریکا صدام را به نیابت از خود وارد جنگ نمی کرد و او را تحریک نمی کرد، صدام جرأت حمله به ایران و اقدام نظامی بر علیه کشورمان را نداشت.
2- اگر امریکا از صدام حمایت نمی کرد، پس از عملیات های بیت المقدس و فتح المبین که 70 درصد ماشین جنگی عراق منهدم شده بود، شکست حزب بعث عراق حتمی بود.
3- اگر ریگان از صدام حمایت نمی کرد، مجامع بین المللی و شورای امنیت می توانست صدام را به خاطر استفاده از سلاح های شیمیایی و جنایات دیگر شدیداً محکوم کند. این محکومیت باعث می شد رژیم عراق در افکار بین المللی رژیم جانی تلقی شود و تحریم های اقتصادی و نظامی بر علیه آن اعمال شود. با تحریم های جامعه جهانی مردم عراق برای ادامه جنگ دچار تردید می شدند و همان اتفاقی می افتاد که بعد از حمله به کویت اتفاق افتاد.
4- اگر پرچم امریکا روی کشتی های حامل سلاح و غذا برای عراق نصب نمی گردید، ایران می توانست با قطع رگ های تجاری عراق از طریق خلیج فارس، بحران شدید اقتصادی برای دولت عراق ایجاد کند تا توانایی جنگیدن را از او بگیرد.
5- آمریکا با شیطنت تمام تلاش کرد تا دو کشورایران و عراق را در یک جنگ طولانی و فرسایشی درگیر کرده و توان نظامی و اقتصادی این دو کشور را به نفع موقعیت رژیم صهیونیستی در منطقه تضعیف کند.
6- آمریکا به کمیسیون انرژی عراق اجازه داده بود با مواد شیمیایی وارداتی از آن کشور- مثل سیاه زخم و کشت باکتری هایی که در ساخت تسلیحات میکروبی مورد استفاده قرار می گرفتند- برای ساخت سلاح های شیمیایی مورد استفاده در جنگ استفاده نماید.
7- مداخله مستقیم آمریکا در جنگ به نفع عراق با حمله به ناوگان دریایی ایران و انهدام سکوهای نفتی باعث مشغول کردن ایران در خلیج فارس می شد.
با تمامی این فشارهای مستقیم و غیرمستقیم و تحریم های تسلیحاتی و اقتصادی، آن چیزی که تاریخ امروزه گواهی می دهد، پیروزی مقاومت مردمی ایران و گسترش فرهنگ انقلاب اسلامی به ملت های آزاده منطقه است؛ چیزی که امریکا روزگاری از شنیدن آن نیز وحشت داشت ولی امروز رئیس جمهور این کشور با پذیرش پیروزی های انقلاب اسلامی در منطقه، به احمقانه بودن ورود نظامی امریکا به منطقه خلیج فارس اعتراف می کند.