راهپیمایی اربعین و جایگاه ژئوپلیتیکی شیعیان

 پیاده‌روی و زیارت حرم امام حسین(علیه‌السلام) در روز اربعین ریشه‌ای تاریخی دارد چراکه نقل‌شده جابر بن عبدالله انصاری در روز بیستم صفر سال 61 هجری برای زیارت امام حسین(علیه‌السلام) با پای پیاده از مدینه به کربلا رفته است اما در برهه‌ای از زمان به فراموشی سپرده می‌شود که درنهایت توسط «شیخ میرزا حسین نوری» دوباره احیاء می‌گردد. ایشان آخرین بار در سال ۱۳۱۹هجری با پای پیاده به زیارت حرم اباعبدالله حسین(علیه‌السلام) رفت. بااینکه زیارت سیدالشهدا(علیه‌السلام) در اکثر برهه‌های تاریخی به‌سختی انجام می‌شد و جان زائران درخطر بود، اما بااین‌وجود زائران، عاشقانه خطرات را به جان می‌خریدند و به پابوسی امام حسین(علیه‌السلام) در روز اربعین نائل می‌شدند.
پس از سقوط صدام دیکتاتور سابق در عراق پیاده‌روی اربعین با شور حالی دیگر برگزار می‌شود و طی این سال‌ها اربعین حسینی به بزرگ‌ترین جلوه گاه عشق و ارادت و عبادت تبدیل‌شده است ، شیعیان عراق و کشورهای دیگر، از شهرها و مناطق مرزی مختلف این کشور مانند: منذریه بصره، ناصریه و نعمانیه، گاهی حدود400 کیلومتر را پیاده طی می‌کنند. کوتاه‌ترین مسیری که با پای پیاده به سمت اربعین طی می‌شود، از شهر نجف اشرف تا کربلا است که حدود80 کیلومتر فاصله دارد. در شرایط کنونی کربلا به‌عنوان مرکز مقدّسی برای تجمع شیعیان عاشق از اقصی نقاط جهان می‌تواند موجب وحدت و یکپارچگی و تقویت روحیۀ جهاد و شهادت در بین شیعیان شده و آرمان‌های شیعه را فارغ از قیدوبندهای قومی و منطقه‌ای در پیوند با ژئوپلیتیک شیعه دنبال کند و همواره موجب تقویت سیاسی معنوی شیعه و حتی اسلام گردد چراکه اهل سُنت عراق پا به‌پای شیعیان در این مراسم شرکت می‌کنند و نمادی از ایثار و ازخودگذشتگی با کمک به مردمی که از ادیان و کشورهای مختلف از راه دور در این راهپیمایی شرکت کرده‌اند کمک می‌کنند مراسم اربعین حسینی در کربلا در چند سال اخیر جزء بزرگ‌ترین اجتماعات مسالمت‌آمیز بشری بوده است و هرسال بر تعداد شرکت‌کنندگان و همچنین تعداد کشورها و مذاهب دیگر نیز در این مراسم افزوده می‌شود که این امر باعث اتحاد و یک نماد صلح جهانی در بین مسلمانان و شیعیان تبدیل‌شده است و نقش گسترده‌ای بر قدرت نرم شیعیان و اتحاد آن‌ها داشته است. امروزه اربعین حسینی به‌روز جهانی وحدت مسلمانان در مقابل جریان‌های استکباری و تکفیری تبدیل‌شده است.
راهپیمایی بزرگ شیعیان در روز اربعین را می‌توان مصداق واضحی از یک قدرت وحدت‌آفرین دانست؛ قدرتی که در اختیار شیعیان قرار دارد و می‌توانند از آن به بهترين نحو استفاده كنند. از  مهم‌ترین کارکردهای راهپيمايي اربعين گسترش پیام جهانی عاشورا برای سایر ملت‌های جهان به‌ویژه جهان اسلام است. این راهپیمایی که از نجف شروع و به کربلا ختم می‌شود، بیعتی است با هر آنچه در کربلا اتفاق افتاده است. با توجه به اینکه این حرکت حرکتی مردمی و کاملاً خودجوش است امکان انتساب آن به جریان‌های دولتی که توسط کشورهای مغرض منطقه‌ای و فرا منطقه‌ای مطرح می‌شود به دور است علاوه بر این‌ها حضور میلیونی مردم در این مراسم پیام روشنی به حکومت‌های مستکبر منطقه‌ای و فرا منطقه‌ای است که این مردم هرگز زیر بار ظلم نمی‌روند و با الهام از پیام عاشورا در مقابل مستکبران کوتاه نمی‌آیند.
مردم دنیا در سال‌های اخیر، شاهد شش جنگ بزرگ جبهۀ استکباری علیه مردم مظلوم این منطقۀ اسلامی بوده‌اند، جنگ عراق، جنگ افغانستان، جنگ لیبی، جنگ سوریه، جنگ 33 روزه لبنان، جنگ22 روزه و 8 روزه غزه، با محوریت همین قدرت‌های استکباری صورت گرفت. اربعین فرصتی است تا همۀ مردم در این منطقه، به این جبهۀ شرور استکبار نه بگویند. روز اربعین یک سیلی محکم به جبهۀ تکفیری - صهیونیستی نیز هست. درواقع بزرگداشت اربعین و عاشورا، منطق کسانی است که فدایی دین می‌شوند و منطق تکفیر و وهابیت و تروریسم، منطق جبهه‌ای است که در پوشش دروغین دین‌خواهی، با نفی و قتل مخالفان و موانع پیش روی خود، می‌خواهند بر مردم سیطره پیدا کنند. درواقع راهپیمایی اربعین به دنیا نشان می‌دهد که جبهۀ اصلی اسلام که توانسته در عراق 25 میلیون نفر را پای‌کار بیاورد و هرسال بر تعداد شرکت‌کنندگان آن افزوده می‌شود، جبهۀ اربعین است ،اربعین خود یک پرچم برافراشته است که حقیقت دین و انسانیت را به زیبایی و رسایی اعلام می‌کند.

نتیجه‌گیری
پیاده روی اربعین همچنین دارای ظرفیت‌هایی است که می‌تواند باعث ایجاد اتحاد بین ملت‌ها از سراسر دنیا با هر دین و مذهبی شود و برای همین منظورتوجه به نکات زیر در برگزاری مراسم اربعین توسط دوستداران اهل‌بیت(علیهماالسلام) ضروری است:
 - تأکید اربعین بر کلیت جهان اسلام و حتی ملت‌های مختلف نه‌فقط شیعیان، این مسئله طی سال‌های گذشته با حضور مردمان مختلف از ادیان و کشورهای مختلف ثابت‌شده است.
- مقابله با تفکر تکفیری که توسط برخی کشورهای فرا منطقه‌ای و منطقه‌ای جهت ضربه زدن به اسلام و شیعیان به وجود آمده است و منطقه و جهان را با بحران‌هایی روبرو ساخته است.
- تقویت اتحاد و مقاومت در برابر نا عدالتی و ظلم در سطح منطقه و جهان.
- مبارزه با ناسیونالیسم و برقراري اتحاد با جهان اسلام در برابر غرب.
- تأکید بر اصول مشترک به‌جای ابعاد واگرایانه.
- ضرورت توجه به نقاط مشترک با سایر ادیان و عدم استفاده از نمادها و گرایش‌های تفرقه‌افکنانه در این مراسم.
- و ...