با توجه به وضعیت اقتصادی حاکم بر کشور و مشکلاتی که در حوزه معیشت و کسبوکار مردم پدید آمده، این پرسش فراگیر در میان آحاد جامعه وجود دارد که آینده اقتصادی ایران چگونه خواهد بود؟ آیا ایران با توجه به فشارهای اقتصادی جبهه استکبار با محوریت آمریکا دچار فروپاشی اقتصادی خواهد شد؟
با توجه به وضعیت اقتصادی حاکم بر کشور و مشکلاتی که در حوزه معیشت و کسبوکار مردم پدید آمده، این پرسش فراگیر در میان آحاد جامعه وجود دارد که آینده اقتصادی ایران چگونه خواهد بود؟ آیا ایران با توجه به فشارهای اقتصادی جبهه استکبار با محوریت آمریکا دچار فروپاشی اقتصادی خواهد شد؟ آیا مردم ایران برای یک دوره طولانی، تحت فشارهای اقتصادی خواهند بود و برای رهایی از این وضعیت، چارهای جز تسلیم شدن در برابر خواستههای دشمن ندارند؟ یا اینکه برخلاف خواست و تصورات دشمن، ایران اسلامی از نظر اقتصادی، آیندهای بسیار درخشان خواهد داشت؟
نگارنده بر این اعتقاد است که دهه پنجم انقلاب اسلامی، دهه شکوفایی و اقتدار اقتصادی ملت ایران خواهد بود؛ دلایل پشتیبانیکننده این نگاه و اعتقاد عبارت است از:
1ـ پس از پیروزی انقلاب اسلامی، سیاست جبهه استکبار نابودسازی انقلاب و فروریختن جمهوری اسلامی بود. آمریکاییها و متحدانشان پس از ناکامیهای اولیه برای تحقق این سیاست، جنگ را به ملت ایران از طریق رژیم بعث عراق تحمیل کرده، تصور میکردند مبتنی بر راهبرد جنگ برقآسا، ظرف چند هفته تهران را فتح خواهند کرد! در سال 1359، همه کسانی که در پشت صحنه طراحی جنگ علیه انقلاب اسلامی فعال بودند، هیچ تردیدی در پیروزی خود و نابودسازی انقلاب اسلامی نداشتند. آنان وقتی با مقاومت ملت ایران و نظام اسلامی مواجه شدند، دست صدام را برای رسیدن به پیروزی، برای هر نوع جنایت جنگی باز گذاشتند، پیشرفتهترین نوع سلاحهای جنگی را به ارتش بعث عراق دادند، صدام ملعون را به سلاحهای شیمیایی و میکروبی تجهیز کردند، ولی نه تنها در جنگ به هیچ یک از اهداف خود نرسیدند؛ بلکه نتیجه جنگی که به ملت ایران تحمیل شد، دستیابی ملت ایران به یک شکوفایی و اقتدار نظامی بود. امروز جمهوری اسلامی به اعتراف دوست و دشمن، از نظر قدرت دفاعی و اقتدار نظامی در سطح بسیار خوبی از بازدارندگی قرار دارد. ملت ایران از نظر تجهیزات و قدرت دفاعی، در سطحی قرار دارد که دشمنانش، جرئت حمله نظامی به کشور ایران را ندارند. بدون تردید، پدیدآیی چنین قدرتی در ایران از نظر دفاعی و نظامی، در دفاع مقدس ریشه دارد. معنای این سخن آن است که دشمنان در جنگ تحمیلی، به طور کامل نتیجه عکس گرفتند. امروز آنان به طرق گوناگون، به دنبال مهار اقتدار نظامی و قدرت موشکی و توان دریایی جمهوری اسلامی هستند!
2ـ دشمنان پس از جنگ تحمیلی و ناکامی در شکست انقلاب و نابودسازی جمهوری اسلامی، سیاست مهار ایران و انزوای منطقهای و تضعیف ملت ایران را در پیش گرفتند. آنان با لشکرکشی به منطقه و اشغال سرزمینهای اطراف ایران، درصدد بودند ملت ایران را در یک محاصره و تنگنای استراتژیک قرار داده و همه راههای تنفسی جمهوری اسلامی را مسدود کنند. طی 17 سال گذشته، آمریکاییها، صهیونیستها و برخی از دولتهای اروپایی و تعدادی از کشورهای مرتجع عرب در منطقه، برای مهار ایران از هیچ اقدامی دریغ نکردند؛ اما نتیجه همه این اقدامات و فشارها، تبدیل شدن جمهوری اسلامی به یک قدرت منطقهای شد! اکنون قدرت نظامی و اقتدار دفاعی ایران، به همراه نفوذ راهبردی و اقتدار منطقهای جمهوری اسلامی، به دو دغدغه و نگرانی اصلی آمریکا و همه متحدانش تبدیل شده است. آمریکاییها و شرکای آنان، هرگز تصور نمیکردند روزی فرا برسد و جمهوری اسلامی، میدان عمل و تأثیرگذاریاش را از سواحل شرقی مدیترانه تا دریای سرخ و خلیج عدن تعریف کرده و در این جغرافیا به یک نیروی تعیینکننده تبدیل شود؛ اما این اتفاق افتاد، آن هم در شرایطی که دشمنان به دنبال محصورسازی ملت ایران در درون مرزهای جغرافیایی بودند.
3ـ دشمنان پس از نزدیک چهار دهه فشار بر ملت ایران و ناکامی در رسیدن به اهداف، در چهلمین سال پیروزی انقلاب اسلامی، با تمرکز بر جنگ هوشمند و عملیات ترکیبی، با تشدید تحریمها و جنگ اقتصادی، به دنبال از پای درآوردن مردم و پایان دادن به مقاومت و ایستادگی جمهوری اسلامی هستند. تصور آمریکاییها بر این است که از طریق تشدید فشارهای مالی و اقتصادی، میتوانند حرکت انقلابی ملت ایران را متوقف کرده و جمهوری اسلامی را تسلیم یا تضعیف کنند. با توجه به موارد پیشگفته در بندهای اول و دوم، با اطمینان میتوان گفت، فشارهای اقتصادی و مالی آمریکاییها و متحدان آنها بر ملت ایران، نه تنها در عمل به فروپاشی اقتصاد کشور منتهی نخواهد شد، بلکه این فشارها زمینهساز حرکتهای جهادی و انقلابی در داخل کشور شده و شکوفایی اقتصادی ایران را به دنبال خواهد شد. ایران کشوری با قابلیتهای فراوان در حوزههای گوناگون، برای رسیدن به رشد و جهش اقتصادی است. اعتقاد بر این است که فشارها و تحریمها، توانمندیهای بالقوه را به فعلیت رسانده و در دهه پنجم کشور ایران را از نظر اقتصادی در ردیف قدرتهای اقتصادی برتر جهان قرار میدهد.