- صفحه نخست
- |
- استان ها
- |
- بین الملل
- |
- سیاسی
- |
- چند رسانه ای
- |
- اقتصادی
- |
- فرهنگی
- |
- حماسه و جهاد
- |
- صبح صادق
- |
- صدای انقلاب
- |
- محرومیت زدایی
توافقنامه
اقلیمی پاریس قراردادی در چارچوب پیمان‌نامه سازمان ملل در زمینه تغییرات اقلیمی (UNFCCC) است که
قرار است از سال ۲۰۲۰ به حل مسائل مرتبط با تعدیل،تامین بودجه و سازگاری با بحران
انتشار گازهای گلخانه‌ای بپردازد. برخی
دولتی ها با محورت خانم ابتکار اصلی ترین مدافعان این توافقنامه هستند. البته
امروز آقای رئیس جمهور در سخنانی قاطع در جلسه هیات دولت به این موضوع پرداخت و
گفت: «ما گاهی
گرفتار یکسری مقاله شدیم و رفتیم پشت سر آن مقاله‌ها و ملت خودمان را به دردسر
انداختیم؛ آنها هم خودشان هیچ مراعات نمی‌کنند؛ مگر آنها این مسأله و بحث‌های
مربوط به گازهای گلخانه‌ای را که می‌گویند، خودشان مراعات می‌کنند؟!»
پایگاه بصیرت برای بررسی تاثیرات این معاهده بر امنیت جمهوری اسلامی ایران گفت وگویی را با دکتر امیر حمزه مهرابی دانشیار دانشگاه و کارشناس ارشد مسائل بین الملل، ترتیب داده است.
بصیرت: معاهده پاریس چیست؟ برای تصویب این معاهده دولت و مجلس چه کارهایی را انجام دادند؟
معاهده تغییرات اقلیمی پاریس ذیل چارچوب پیمان‌نامه سازمان ملل (UNFCCC) و با هدف کاستن از انتشار گازهای گلخانه‌ای، در کنفرانس «تغییر اقلیم» سازمان ملل متحد در ۱۲ دسامبر ۲۰۱۵ در پاریس تصویب شد تا پس از به حد نصاب رسیدن اعضاء، از سال ۲۰۲۰ اجرا شود. بر اساس سیاست اعلامی، معاهده پاریس در صدد است با محدود ساختن استفاده از منابع فسیلی (نفت و گاز و...) به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و دمای زمین بپردازد، در این زمینه نکات زیر قابل توجه و تامل است: برخلاف آنچه گفته می شود این معاهده صرفاً مربوط به آب و هوا و محیط زیست نیست، بلکه همه ابعاد زندگی ملت‌ها را هدف قرار می دهد. زمینه‌های اقتصادی، سیاسی، حقوقی، قضایی، بهداشتی، صنعتی، انرژی و مسائل مرتبط با منابع آب، حقوق بشر و نقش زنان! در این امور و... از جمله ابعاد این توافقنامه است، .این معاهده مثل اکثر پیمان‌های بین المللی دارای محاسن و فوایدی ظاهری هستند ولی اهداف پشت پرده آنها بسیار پیچیده و به ضرر کشورهای در حال توسعه است. لوایحی مثل سند2030 وFATF و غیره از جمله این قراردادهای بین المللی هستند که در دوره «استعمار فرانو» نقش نیروی نظامی و رسانه ای سالهای گذشته ابرقدرتها را ایفا می کند. برای تصویب این معاهده در مجلس، تلاش های پیچیده و دامنه داری صورت گرفت و مثل همیشه، دولتمردان و وکیل الدوله ها در سخنان خود اصرار داشتند که پیوستن به معاهده پاریس، نه تنها هیچ ضرری برای ایران نداشته و الزام آور و تعهد آور نیست، بلکه فواید زیادی در حوزه زیست محیطی و روابط بین الملل نیز به همراه دارد. این معاهده با فشار سنگین دولت روحانی در تاریخ 23/8/95 با رای بالای نمایندگان به تصویب رسید ولی شورای نگهبان با اعاده این مصوبه، از مجلس خواست که «تعهدات دولت» و «پیوست های» این معاهده نیز ارسال نماید تا بتواند اظهار نظر کند. زیرا در توافقنامه پاریس ذکر شده است که: هر پیوستی به توافقنامه که با تصویب کنفرانس متعاهدین صورت خواهد گرفت در حکم الحاق به توافقنامه خواهد بود. این درحالی است دولت بر اساس رویه مخفی نگه داشتن توافقات پشت پرده، تاکنون متن تعهدات دولت در این زمینه، در اختیار رسانه ها یا مجلس قرار نداده است.
بصیرت: چه دلایلی باعث احیای مجدد معاهده پاریس شد؟
تعهدات پشت پرده و خود سرانه دولتی ها به اروپایی ها به بهانه رفع تحریم ها، آنها را مجبور ساخته است که مجدداّ تصویب این پیمان نامه را به جریان بیندازند. چنان که: «احمدعلی کیخا»رئیس کمیسیون کشاورزی مجلس و «جبار کوچکی‌نژاد»، نایب‌رئیس فراکسیون محیط زیست مجلس شورای اسلامی، چندروز پیش (5 آذر 97) در گفت‌وگو با برخی خبرگزاری ها، از به جریان افتادن مجدد «معاهده پاریس» پس از دو سال وقفه خبر دادند. همچنین همزمان با این مصاحبه ها ، «محمد جواد ظریف»، وزیر امورخارجه و «بیژن زنگنه» وزیر نفت، در دو نامه جداگانه به رییس جمهور درخواست کرده اند تا الحاق ایران به توافقنامه پاریس مجدداً در مجلس شورای اسلامی و شورای نگهبان مورد بررسی قرار گرفته و تایید شود!
کسانی که چندی قبل برای اقناع نمایندگان و فریب افکار عمومی با قیافه حق به جانب و با استناد به نظرات کارشناسان (جاسوسان نفوذی) و خوردن قسم جلاله مدعی مفید بودن و غیر الزام و تعهد آور بودن پیمان نامه پاریس می کردند، با فراموشی سخنان قبلی خود ، در نامه ها و سخنان چند روز پیش خود به طور ناشیانه ای خود را لو داده اند چنان که: در نامه اخیر ظریف و زنگنه به رئیس جمهور آمده است : ، ملحق نشدن ایران به این توافقنامه می تواند موجب باز شدن پرونده ای علیه ایران در شورای امنیت سازمان ملل شود .همچنین رئیس کمیسوین کشاورزی مجلس با تاکید بر ضرورت الحاق ایران به معاهده پاریس، گفت: عدم الحاق به این معاهده موجب تشکیل پرونده در شورای امنیت و پیچیدگی در پیگیری مطالبات زیست محیطی ایرانی می‌شود.
بصیرت: برخی از کارشناسان ادعا دارند معاهده پاریس مبنای علمی ندارد، نظر شما در این رابطه چیست؟
کارشناسان انرژی و محیط زیست، ادعای اینکه گرمای زمین و انتشار گاز های گلخانه ای ناشی از مصرف دی اکسید کربن است، را رد کرده اند و آن را حداکثر به عنوان یک نظریه از میان نظریات مختلف می پذیرند. برخی از دانشمندان گرمای زمین را عادی و طبیعی می دانند. عده دیگر آن را ناشی از لکه های خورشیدی می دانند. رئیس سابق آکادمیک علوم آمریکا، طوماری را با امضاء 31 هزار نفر از متخصصین حوزه محیط زیست تهیه کرد که انتشار گازهای گلخانه‌ای عامل افزایش دمای کره زمین نیست و اصولاً گازهای گلخانه‌ای و دی‌اکسید کربن برای سلامتی انسان مضر نیستند، بلکه منواکسید کربن و سایر آلاینده‌های زیست محیطی نظیر اکسیدهای گوگرد و نیتروژن و ذرات معلق برای سلامت انسان مضرند. از این رو برخی از کشورها از جمله روسیه ، یکی از دلایل عدم پیوستن به معاهده پاریس را، غیر علمی بودن این ادعا عنوان کرده اند. از همین رو کشورهای استعمارگر تلاش می کنند تا با اعطای امتیازاتی ،کشورهایی که در این زمینه هیچ نقشی ندارن به عنوان سیاهی لشکر به پیمان ملحق نمایند تا از آن برای فشار بر «کشورهای مورد نظر» استفاده کنند و افراد ساده لوح را فریب دهند . چنان که به کشورهایی مثل پاکستان و بسیاری از کشورهای آفریقایی برای عضویتشان هزینه پرداخت کرده اند ودر عوض ازکشورهای حوزه خلیج فارس را ( گاوان شیر ده) هزینه های هنگفتی را دریافت کرده اند تا به طور صوری به عضویت این پیمان درآیند ، بدون اینکه موظف به کاهش تولید نفت و گاز خود شوند.
جالب است که برخی از نمایندگان مجلس و مسئولین دولتی به جای استدلال منطقی و حقوقی از معاهده، اعلام می کنند: چون اکثر کشورهای جهان به این معاهده پیوسته اند، ما نیز باید بدان ملحق شویم!
بصیرت: مضرات اقتصادی معاهده پاریس برای جمهوری اسلامی ایران را در چه مسائلی می بینید؟
الف: کاهش درآمد و فروکاهش توسعه اقتصادی: کشورهای درحال توسعه ازجمله ایران، در مسیر پیشرفت نیازمند استفاده از منابع ملی، بومی و احداث زیرساخت هایی از جمله نیروگاه ها، پالایشگاه ها، راه ها و غیره می باشند که همگی وابسته به فروش و مصرف انرژی هستند. ولی پذیرش این توافقنامه می تواند محدودیت های زیادی را برای کشور به همراه داشته باشد که با کاهش درآمد ناشی از فروش نفت و گاز و پتروشیمی و.. ، از سرعت پیشرفت و توسعه ایران اسلامی به شدت کاسته خواهد شد و علاوه بر تحریم های بین المللی با دست خودمان کشور را دچار «خود تحریمی» می کنیم. این درحالی است که در دهه های گذشته، کشورهای توسعه یافته با استفاده از همین منابع فسیلی پیشرفت کرده اند و حال که نوبت به کشورهای دیگر رسیده، تلاش دارند آنان را از این نعمت الهی محروم سازند.
ب: تحمیل هزینه سنگین بر ایران: به هنگام امضاء اولیه این معاهده توسط خانم ابتکار، ایران متعهد به کاهش ۱۲ درصدی انتشار گازهای گلخانه‌ای شده است که برای انجام این تعهد، نیاز به هزینه ای معادل 5/52 میلیارد دلار یا 600 هزار میلیارد تومان(برابر 12 سال پول یارانه ملت) می باشد، که قاعدتاً این حاتم بخشی ها از جیب ملت بدبختی صورت خواهد گرفت که هر روز شاهد افزایش قیمت ها و کاهش ارزش دارایی خود هستند.
ج: اجبار ایران به تولید یا خرید انرژی گران قیمت : ذخایر نفت و گاز ایران به ترتیب تا 100 و 117 سال دیگر قابل برداشت هستند در صورتی که کشور آمریکا تا 14 سال دیگر و کل قاره اروپا (بدون احتساب روسیه) تا کمتر از 10 سال دیگر می توانند از ذخایر انرژی زیرزمینی خود بهره مند شوند که این به معنای مزیت ایران در انرژی نفت و گاز است. با توجه به موافقتنامه پاریس، ایران باید از حجم انتشار گاز دی اکسید کربن بکاهد که این امر به معنی چشم پوشی از منابع زیر زمینی ارزان و تولید یا خرید انرژی های گران قیمت از اروپا است. بدیهی است کشورهای اروپایی که دارای منابع نفت و گاز نیستند علاقه دارند به این معاهده بپیوندند تا با این اقدام به هدف مشخصی برسند و آن این است که از «واردکننده» انرژی فسیلی، به «صادرکننده» انرژی تجدید پذیر تبدیل شوند.
بصیرت: چالش های امنیتی پیش روی معاهده پاریس را چگونه تحلیل می کنید؟
در بند 7 ماده 13 توافقنامه پاریس به منظور« ارتقای شفافیت»! از اعضا خواسته شده است که گزارش های نوبه ای و مستمری را در زمینه «انتشارهای ناشی از فعالیت انسانی» با استفاده از روش های «موردتوافق فراهمایی اعضاء» تهیه و ارائه دهند. در این خصوص باید به این نکته توجه نمود که اگرچه در ظاهر این بند، تنها ارائه گزارش انتشار خواسته شده، اما با توجه به گستردگی انتشار دهنده های دی اکسید کربن در کشور از جمله میدان های نفت و گاز، پالایشگاه ها و خطوط لوله نفت و گاز، نیروگاه ها، شبکه های انتقال نیرو، راه ها، خطوط ریلی، بندرها، وسایل حمل ونقل درون شهری و برون شهری، صنایع پایه کشور از جمله فولاد، مس، آلومینیم، شیشه، منازل مسکونی، واحدهای تجاری، عمومی و همچنین صنایع نظامی و راهبردی که همگی از انرژی استفاده می کنند، اطلاعات ذیقیمتی از کلیه زیر ساختهای کشور بویژه صنایع نظامی در اختیار دشمنان قرار می دهد که قاعدتاً امضاء این معاهده، امنیت ملی کشور را به خطر می اندازد .
از این رو عمل به چارچوب‌های مورد اشاره در توافقنامه به ویژه چارچوب شفافیت آن با عنوان «اعتمادسازی»، می‌تواند به افشای اطلاعات کشور از جمله اطلاعات نظامی و امنیتی در فضای بین‌المللیمنجر شود.
بصیرت: آیا می توان گفت غربی ها تلاش می کنند از این طریق قدرت دفاعی و منطقه ای ایران را کاهش دهند؟
غربی ها برای تسلط بر کشورهای در حال توسعه بویژه ایران انقلابی، تلاش دارند منابع و درآمدهای توسعه ای آنها را به حداقل برسانند. آنها متاسفانه به کمک عوامل نفوذی و خود باخته، توانستند با تحمیل برجام، انرژی هسته ای ایران را محدود کنند و با تحریم های پیچیده و چند لایه ( به قول خودشان فلج کننده) در صددند فروش نفت را به صفر برسانند، با این نوع کنوانسیون ها نیز می خواهند منابع درآمدی ایران را محدود کنند تا بدینوسیله از توان دفاعی، قدرت منطقه ای و توان بازدارندگی بین المللی ایران بکاهند.
بصیرت: نظر مقام معظم رهبری در این زمینه چیست؟
مقام معظم رهبری در دیدار دو سال پیش خود با فرماندهان نیروی دریایی در تاریخ 07/ 09/ 1395 عجله در به سرانجام رساندن توافقنامه پاریس را عامل بروز مشکلات دانسته و اعلام فرمودند: از آنجا که کشورهای روسیه و امریکا این توافق را در مجالس خود تصویب نکرده اند، هر گونه عجله و شتاب زدگی در تصویب این توافقنامه در مجلس شورای اسلامی خلاف عقلانیت و منافع ملی است. به علاوه در متن توافقنامه هیچ قید و زمانی برای تصویب آن در مجالس کشورها در نظر گرفته نشده است. لذا عجله در پذیرش توافقنامه پاریس بدون توجه به خطرات پذیرش آن، دور از مصلحت و خلاف منطق است.
بصیرت: در پایان اگر صحبت خاصی مانده است بفرمایید.
الحاق به معاهده پاریس و پذیرش تعهدات سنگین از طرف ایران، به طور قطع و یقین خلاف شرع مقدس اسلام، قانون اساسی، اسناد بالادستی نظام جمهوری اسلامی ایران بوده و باعث محدودیت ها و مشکلات اقتصادی و چالش‌های متعدد سیاسی، امنیتی و حقوقی در آینده خواهد شد .اصرار به اصطلاح کارشناسان (نفوذی) و برخی دولتمردان و وکیل الدوله ها برای الحاق ایران به این معاهده‌ی مشکوک، جای تامل و ریشه یابی بیشتر دارد.
باسلام و طیب الله.بجاست این نوع روشنگریها در قالب مقاله به روزنامه ها و مجلات انقلابی داده شود/اما یک نکته اگر کشورهایی پول هنگفت گرفتند و عضو پیمان شدند،چرا ما نگیریم و ایجاد هزینه نکنیم؟!قابل توجه غربگرایان.... با سلام از صداو سیما می خواهیم در این مورد برنامه بسازد و روشنگری کند به خصوص برنامه راز یا ثریا .واقعا ایا نباید خانم ابتکار برای امضا این معاهده را مورد بازخواست قرار داد دستگاه قضا چکار می کند ایا باید دله دزدان را بگیرد .مدعی العموم وسازمان بازرسی کل نباید ورود کند. 
