ایران و پاکستان به‌عنوان دو همسایه مسلمان همواره روابط خوبی با یکدیگر داشته اند؛ منتهی این روابط در سطح پایینی قرار داشته و از یک سطحی فراتر نرفته است. شاید عمده ترین دلیل این امر را باید در این مساله عنوان کرد که سیاست خارجی پاکستان تابع کمک‌های اقتصادی عربستان یا آمریکا (و بر اساس فرضيه تهديدات احتمالي هند بر پاكستان) بوده است و از دید پاکستان، این منافع اقتصادی است که (به دلایل متعدد از جمله نیاز اقتصادی) اولویت‌های سیاست خارجی اسلام آباد را تعیین می‌کند. اما واقعیت این است که پاکستان با سیاست دوگانه و پیشبرد بازی چندجانبه و با ظرافت و هوشمندی خاصی تلاش کرده است تا با همه بازیگران منطقه ای و فرامنطقه ای تعامل داشته و مناسبات خود را حفظ کند. پاکستان کشوری است که به دلیل دیپلماسی فعال و منعطف خود، هم در جبهه مبارزه با تروریسم، متحد آمریکا بوده است و هم حامی اصلی طالبان افغانستان بوده است و هم در تحولات اخیر افغانستان شاهد بودیم که یکی از اضلاع اصلی و تعیین کننده در مذاکرات صلح با طالبان، پاکستان قرار دارد و این در حالیست که طرف اصلی دعوا یعنی «دولت افغانستان» در مذاکرات صلح نه تنها حضور ندارد؛ بلکه از سوی طالبان به رسمیت شناخته نمی شود و آمریکا نیز دولت اشرف غنی را در روند جزئیات مذاکره، کمتر قرار می دهند. این مساله خود گواه بر بازیگری فعال و هوشمندانه اسلام آباد دارد که در موقعیت های مختلف، توان بازیگری و تصمیم گیری دارد. اما باید به مقامات پاکستان نیز متذکر شد که تعریف اولویت های سیاسی و راهبردها بر اساس کمک‌های اقتصادی دیگران، گاه نتایج و عواقب جبران ناپذیر امنیتی و سیاسی نیز می تواند در پی داشته باشد که «طالبان پاکستان» نمونه روشنی از حمایت گسترده پاکستان از گروههای افراطی وابسته به طالبان است که عمدتا در مدارس دینی پاکستان نظیر مدرسه حقانی و در مناطق قبایلی آموزش و پرورش یافته اند.
در نهايت به اين مساله بايد توجه كرد كه شايد حملات تروريستي كه از سوي خاك پاكستان به مناطق جنوب شرقي ايران صورت مي‌گيرد، نتواند روابط دوستانه دو كشور همسايه و مسلمان را خدشه دار كند، اما دولت پاكستان نيز نبايد از حسن نيت و صبر جمهوری اسلامی ایران سوءاستفاده كرده و نسبت به تحركات گروهك‌هاي تروريستي بي‌تفاوت باشد. بدون شك در حمله گروهك تروريستي جيش‌الظلم به پاسداران حريم امنيت ايران، دولت پاكستان بي‌تقصير نيست و نبايد دلارهاي عربستان موجب جولان گروهك‌هاي تروريستي در خاك پاكستان شود. اين امر زماني تحمل ناپذير است كه پاكستان اساسا قصد برخورد با گروهك‌ها و اشرار در ايالت بلوچستان را ندارد و نسبت به تعقیب و گریز تروریست‌ها از سوي نيروهاي امنيتي ايران بدبين است.
