در بند 7 ماده 13 توافقنامه پاریس به منظور« ارتقای شفافیت»! از اعضا خواسته شده است که گزارش های نوبه ای و مستمری را در زمینه «انتشارهای ناشی از فعالیت انسانی» با استفاده از روش های «موردتوافق فراهمایی اعضاء» تهیه و ارائه دهند. در این خصوص باید به این نکته توجه نمود که اگرچه در ظاهر این بند، تنها ارائه گزارش انتشار خواسته شده، اما با توجه به گستردگی انتشار دهنده های دی اکسید کربن در کشور از جمله میدان های نفت و گاز، پالایشگاه ها و خطوط لوله نفت و گاز، نیروگاه ها، شبکه های انتقال نیرو، راه ها، خطوط ریلی، بندرها، وسایل حمل ونقل درون شهری و برون شهری، صنایع پایه کشور از جمله فولاد، مس، آلومینیم، شیشه، منازل مسکونی، واحدهای تجاری، عمومی و همچنین صنایع نظامی و راهبردی که همگی از انرژی استفاده می کنند، اطلاعات ذیقیمتی از کلیه زیر ساختهای کشور بویژه صنایع نظامی در اختیار دشمنان قرار می دهد که قاعدتاً امضاء این معاهده، امنیت ملی کشور را به خطر می اندازد .
از این رو عمل به چارچوب‌های مورد اشاره در توافقنامه به ویژه چارچوب شفافیت آن با عنوان «اعتمادسازی»، می‌تواند به افشای اطلاعات کشور از جمله اطلاعات نظامی و امنیتی در فضای بین‌المللیمنجر شود
