در سال 1388 پس از شکست اقدامات فتنه‌گران در «طرح شعارهاي انحرافي در روز قدس»، «به خيابان کشاندن هواداران در 13 آبان»، «ناکامي از به تسخير درآوردن دانشگاه در 16 آذر» و همچنين فضاي ايجاد شده در جامعه ناشي از خشم و انزجار ملت نسبت به توهين‌کنندگان به ساحت مقدس حضرت امام خميني(ره) که حاميان فتنه‌گران صورت دادند، آنان را در وضعيت بغرنجي قرار داد.
در این وضعیت، سران داخلی و خارجی فتنه براي خروج از انفعال و تغيير وضعيت افکار عمومي تلاش فراوانی کردند که مهم‌ترين آن، پيگيري جدي پروژه از پيش تعيين شده «محرم سبز» بود که از هفته‌ها پیش در دستور کار اين جریان قرار گرفته بود.
محرم سبز
جريان مستأصل شده خط نفاق براي تداوم حداقل حيات خود اين بار نيز استفاده ابزاري از دين را برگزيد و به ايام محرم‌الحرام به چشم فرصتي براي احياي دوباره فتنه سبز پس از شکست‌هاي پي در پي در ماه‌هاي گذشته مي‌نگريست.
فتنه‌گران، محفل‌ها و هيئت‌هاي مذهبي را مکان مناسبي براي فريب مردم دانستند و چنین برنامه‌ريزي کردند که با ارائه چهره‌اي به ظاهر عزادار و معتقد، در اين محافل مذهبي نفوذ کرده و اقدامات منافقانه و تفرقه‌افکنانه خود را در بين عزاداران دنبال كنند. ايجاد اغتشاش، درگيري و اختلاف بين توده‌هاي ملت که در صدر تاکتيک‌هاي جنگ رواني دشمن قرار داشت، اين بار در بستر تجمعات ماه محرم با توطئه فتنه‌گران سبزپوش دنبال مي‌شد.
اين خط نفاق که هدايت رسانه‌اي آن را محافل بيگانه و اپوزيسيون خارج از کشور (که اين روزها همگي در صف حاميان موسوي و کروبي درآمده بودند) برعهده داشتند، با استفاده از ابزار رسانه‌هاي صوتي و تصويري، پایگاه‌های خبري و وبلاگ‌هاي وابسته اين خط را تبليغ مي‌کردند.
براي نمونه «محسن سازگارا» از سران خارج‌نشين فتنه سبز که به مزدور شبکه صدای آمريکا تبديل شده بود، در برنامه «گفت‌وگوي روزانه» خود در اين شبکه درباره «پروژه محرم» گفت: «اما نکته چهارمي که مي‌خواستم بگويم مسئله محرم و تظاهرات تاسوعا و عاشورا است. فرصت کمي داريم؛ بنابراين از امروز و فردا تا روز اول محرم اصل بحث ما غير از يک مرور کوتاه روي خبرها روي آکسيون بزرگ محرم متمرکز خواهد شد. به هر حال، آنچه مسلم است اين است که تمريني که در 16 آذر شد نشان داد، در سطح کشور با تنوع تاکتيک‌ها و پراکندگي همه ملت مي‌توانند هماهنگ باشند. در ده شب اول محرم و با پرچم سبز يا حسين و عزاداري براي شهداي جنبش و شهداي عاشورا مي‌توانيم در سطح کشور حرکت داشته باشيم، ولي روز نهم و روز دهم، يعني روز تاسوعا و عاشورا (شنبه و يکشنبه ششم و هفتم دي ماه)، يک مسير واحد در هر شهر قرار است اعلام شود که همه ما باید آنجا برويم و جمعيت ميليوني خود را در سطح کشور نشان دهيم و همه ملت يکپارچه و يکصدا به دنبال خواست خودشان باشند»؟!
توهمات و خيالبافي‌هاي سازگارا هرچند بيشتر به فکاهي و «دروغ سال» شباهت داشت؛ اما از تلاش گسترده تبليغاتي منافقين برای ايجاد فتنه در ماه محرم حکايت مي‌کرد. همزمان شدن مراسم شب هفتم منتظري با شب شام غريبان نيز فرصت ديگری برای سوءاستفاده جريان سبز در اين ايام بود که براي آن برنامه‌ريزي کرده بودند، اما به دلايل متعددي پروژه «محرم سبز» به شکست انجاميد و آنها نتوانستند از هيئت‌هاي مذهبي و فضاي عزاداري حسيني بهره لازم را ببرند. اعتقاد نداشتن به فلسفه عزاداري براي امام حسين(ع) در بين برخی از سران خارج‌نشين کودتاي سبز، يکي از موانع اساسي اين جريان براي بهره‌برداري از مراسم محرم بود. ضمن آنکه اکثر مطلق کساني که هيئت‌هاي عزاداری محرم را برگزار و اداره مي‌کنند، ملت حزب‌اللهي هستند که خود را حافظ شعائر اسلامي و نظام اسلامي مي‌دانند؛ کساني که هرچند ممکن است به گزينه‌اي جز رئيس‌جمهور منتخب مردم در انتخابات دهم رأي داده باشند؛ اما در دفاع از حريم ولايت و رهبري جامعه با تمام توان ايستاده‌اند و اين درس را در مکتب عاشورا به‌خوبي آموخته‌اند. اين افراد به ماهيت جريان فتنه و نفاق پي بردند و صف خود را از آنها جدا کردند و بي‌شک منافقين جديد، جايي در ميان آنها نداشتند.
هتک حرمت عاشورا و ايجاد اغتشاش
در حالي که فتنه‌گران مدعي بودند می‌توانند فتنه سبز را در ايام محرم به حرکتي سراسري و توده‌اي تبديل کرده و در نهايت، عزاداري روز عاشورا را به تظاهراتي عليه نظام اسلامي مبدل کنند، همه شاهد بودند که ايام محرم نه تنها فرصتي به مشروعيت‌بخشي حرکت نفاق سبز نداد؛ بلکه با افزايش بصيرت عزاداران، چهره منافقين جديد بيش از پيش براي توده‌هاي ملت آشکار شد.
اين آگاهي‌بخشي توده‌هاي ملت، در کنار ناتواني فتنه‌گران در نفوذ بين عزاداران، سران خارج‌نشين فتنه سبز را به شدت عصباني و برآشفته کرد؛ ازاين‌رو پروژه ايجاد آشوب و هتک حرمت عاشورا در دستور کار منافقين قرار گرفت. صبح روز عاشورا در حالي که اغلب عاشقان حسين‌بن‌علي(ع) در هيئت‌هاي مذهبي مشغول عزاداري بودند، آشوبگران که سران آنها را اعضاي وابسته به گروهک‌هاي منافقين، سلطنت‌طلبان، بهائيان و... تشکيل ميدادند، با هدايت رسانه‌هاي آشوبگر بيگانه همچون صدای آمریکا و بي‌بي‌سي، خيابان انقلاب و آزادي را به محلي براي حرمت‌شکني روز عاشورا و ايجاد اغتشاش و تخريب اموال عمومي تبديل کردند.
به گزارش خبرگزاري‌ها، برخي افراد فريب‌خورده و آشوبگر در خودروهاي خود بسان مراسم عروسي بوق مي‌زدند. برخي نيز در تجمع‌ها دست به هلهله و شادماني و خرابكاري می‌زدند. اراذل و اوباش با سوءاستفاده از حضور مردم در مراسم عزاداري اباعبدالله‌الحسين(ع) دست به آشوب و خسارت زدن به اموال مردم (موتورسيكلت، خانه، سطل‌هاي زباله، خودروي شخصي مردم) زدند. افراد فريب خورده نيز شعار مرگ بر جمهوري اسلامي سر دادند و به مقدسات توهين کردند.
در حالي که اوباش در خيابان‌ها عليه مقدسات اسلامي جولان ميدادند و پليس نيز در حال مهار آنها بود، عزاداران حسيني با پايان يافتن مراسم از هيئت‌ها و دسته‌های عزادار براي برخورد با اهانت كنندگان به حضرت سيدالشهداء و روز عاشورا به صورت دسته‌هاي خودجوش به سمت برخي خيابان‌هاي مركزي تهران حركت كردند. با اين حال نيروي انتظامي مراقب بود تا از درگیر شدن مردم با اراذل و اوباش جلوگيري كند. حضور مردم به حدي بود كه با گذشت دقايقي از نماز ظهر عاشورا تجمع آشوبگران دچار اضمحلال شد و اوباش پا به فرار گذاشتند و متواري شدند.
به گفته نيروي انتظامي، در اين ماجرا بيش از 300 نفر از اغتشاشگران دستگير شده و عده‌اي تحويل مراجع قضايي داده مي‌شوند. همچنين چند نفر به طور مشکوکي کشته می‌شوند که از برنامه‌ريزي گروه‌هاي تروريستي از جمله گروهک منافقين براي اين روز حکايت داشت.
انتشار اخبار اين جنايات در روز عاشورا، ملت را در سراسر کشور برآشفت و به اعلام انزجار از منافقين واداشت. علماي عظام و مراجع تقليد بزرگ شيعه هر يک به طور جداگانه با صدور بيانيه اين اقدام را محکوم کردند.
آيت‌الله‌العظمي مکارم در شرح حوادث اين روز چنين نوشتند: «روز عاشورا در حالي که مردم کشور ما از کوچک و بزرگ، مرد و زن در آتش عشق حسيني مي‌سوختند و ناله‌هاي عاشقانه سر ميدادند و در هر کوي و برزن به سوگ نشسته بودند و با نظم و خلوص نيت مشغول عزاداري و نوحه‌سرایي بودند، گروهي از مغرضان به بعضي از خيابان‌هاي تهران ريختند و قداست مراسم حسيني را که عامل وحدت صفوف همه ملت است، شکستند، نخست به شعارهاي سياسي ساختارشکن پرداختند و سپس اقدام به تخريب اموال مردم و آتش زدن آنها نمودند.»
اما از آن‌سو، رسانه‌هاي تحت نفوذ وهابي‌ها در كشورهاي عربي، روز دوشنبه با شور و شعف خاصي اخبار آشوب‌هاي تهران در عاشوراي حسيني را بازتاب دادند. رسانه‌هاي عربي نزديک به غرب و وهابيت، با بايكوت خبري مراسم باشكوه عاشورا در ايران و كشورهاي اسلامي، تلاش کردند آشوب‌هاي تهران را به مراسم عاشورا تعميم دهند و به مقدسات شيعيان تعرض کنند.
رضا پهلوي نيز با صدور پيامي، از هتک حرمت روز عاشورا حمايت کرد. وي که در آمريکا به سر مي‌برد، در پيام خود با مرثيه‌سرايي براي از دست دادن عزيزانش! اغتشاشات روز عاشورا را جنبش حق‌طلبانه ملت ايران ناميد! وي در پايان پيام خود نوشت: «چون هميشه، من پشتيبان شما شيرزنان و دليرمردان کهنه ديار تمدن، ايران‌مان، هستم!»
اما عجيب‌ترين واکنش را شيخ ساده‌لوح اصلاحات از خود بروز داد که بدون پرداختن به جنایات اوباش سبزپوش، نيروي انتظامي را محکوم کرد و رفتار آنها را از گارد ستمشاهي نيز بدتر دانست! در بيانيه وي آمده است: «امروز در عاشوراي حسيني از بدو صبح با خشونتي وصف‌ناپذير به مردم يورش بردند و جمع زيادي را مجروح، دستگير و بنا بر گزارش‌هاي رسيده تعدادي از هموطنان را به شهادت رساندند.»
راه‌پيمايي «برائت از منافقين»
در حالي که کينه و نفرت ملت به اوج خود رسيده بود، بعدازظهر روز چهارشنبه نهم دي ماه، در تهران و ديگر شهرها روز «برائت از منافقين» نامیده شد. ملت خداجو از سراسر شهر آماده حرکت شدند و ميدان انقلاب تهران از ساعت‌ها قبل از آغاز رسمي مراسم(ساعت 15) مملو از اقشار مختلف مردم بود. در اين روز، ميليون‌ها عاشق اباعبدالله‌الحسين(ع) به خيابان‌ها آمدند تا ارادت خود را به امام شهيدشان نشان دهند و از دشمنان ايشان اعلام انزجار کنند.
راه‌پيمايي روز 9 دي ماه را مي‌توان يکي از باشکوه‌ترين تجمعات در تاريخ انقلاب اسلامي دانست. اين راه‌پيمايي ويژگي‌ها و مشخصاتي داشت که آن را نسبت به بسياري از راه‌پيمايي‌هاي تاريخي سه دهه انقلاب اسلامي برجسته می‌کرد:
1ـ اين راه‌پيمايي در اعلام انزجار از اقدام کساني بود که در پايتخت جهان تشيع، به خود اجازه داده بودند به ساحت مقدس اباعبدالله‌الحسين(ع) توهين شود.
2ـ به گواه شاهدان عيني و حاضران در صحنه، اين راه‌پیمايي تاريخي با حضور ميليون‌ها عاشق اهل بيت(ع)، پرجمعيت‌تر از راه‌پيمايي‌هاي 22 بهمن در همين سال‌ها بود و خيل جمعيت به طور پيوسته از ميدان آزادي تا ميدان امام حسين(ع) کيلومترها ادامه داشت؛ ديگر خيابان‌هاي مشرف به ميدان انقلاب نيز مملو از جمعيت بود.
3ـ برگزاري اين راه‌پيمايي تنها دو روز پس از اعلام و اطلاع‌رساني سازمان تبليغات اسلامي بود؛ اما جمع شدن ميليون‌ها «مؤمن خداجو» در اين فرصت کم، از ويژگي‌هاي ممتاز اين راه‌پيمايي بود؛ چرا که اغلب راه‌پيمايي‌هاي تاريخي از مدت‌ها پیش برنامه‌ريزي و اطلاع‌رساني مي‌شدند و شرکت‌کنندگان مي‌توانستند براي حضور برنامه‌ريزي کنند.
4ـ برگزاري اين راه‌پيمايي در بعدازظهر يک روز کاري، خود مانعي بود که مي‌توانست موجب شود بخشي از جمعيت علاقه‌مند نتوانند در اين مراسم شرکت کنند؛ در حالي‌که راه‌پيمايي‌هاي مشابه، اغلب در پيش از ظهر يک روز تعطيل برگزار مي‌شود که زمينه براي حضور همگاني فراهم‌تر است. با وجود اين، جمعيت حاضر در اين راه‌پيمايي بي‌سابقه بود.
5ـ نبودن امکانات و تدارکات لازم براي برگزاري اين راه‌پيمايي وسيع، از ديگر ويژگي‌هاي اين حماسه بزرگ بود. معمولاً در راه‌پيمايي‌هاي سراسري، دستگاه‌ها و نهادهاي ذي‌ربط از هفته‌ها قبل، تمام امکانات خود را براي فراهم کردن رفاه شرکت‌کنندگان بسيج مي‌کنند. تعبيه وسايل اياب و ذهاب مناسب، راه‌اندازي ايستگاه‌هاي صلواتي، مراکز درماني و اورژانس و... لازمه اين مراسمات است که از هیچ یک از آنها در روز چهارشنبه خبري نبود. اغلب شرکت‌کنندگان هنگام بازگشت، کيلومترها پاي پياده را طي کردند تا بتوانند به خانه‌های خود برگردند و در حالي که خيابان‌هاي مرکزي شهر مملو از جمعيت بود، وسايل نقليه عمومي متناسب با اين جمعيت پيش‌بيني نشده بود و بسياري از افراد در ساعات پاياني شب به خانه رسيده بودند.
در اين راه‌پيمايي، حتي صداوسيما نيز آمادگي لازم را نداشت و فيلمبرداران و خبرنگاران محدود آنها نتوانستند ابعاد و زواياي گوناگون اين حماسه بزرگ را به شکل مناسب پوشش خبري‌ـ تصويري بدهند و در بسياري جاها، خبرنگاران حضور نداشتند.
6ـ افزون بر مؤلفه‌های پیش گفته، آنچه بيش از همه، اين راه‌پيمايي تاريخي را از برنامه‌هاي مشابه برجسته می‌کرد، شورها و شعارهايي بود که در آن مشاهده مي‌شد. در اين مراسم خودجوش، جمعيت با شور و حرارتي خاص و با دلي پر کينه از اغتشاشگران، فتنه‌گران و حريم‌شکنان حاضر شده بودند و شعارهاي تندي عليه سران فتنه سر ميدادند. اين در حالي بود که امکانات صوتي مراسم تنها محدوده ميدان انقلاب را پوشش مي‌داد و جمعيت در فواصل مختلف به طور خودجوش شعارهاي متنوعي سر مي‌داد که البته جهت و سوي آن يک چيز بيشتر نبود و آن اعلام انزجار از فتنه‌گران و «برخورد قاطع با فتنه‌گران!» بود.
ضد انقلاب که از حضور ميليوني ملت نگران شده بود، بلافاصله دست به کار شد و اعلام کرد، پنج‌شنبه فرداي راه‌پيمايي در ساعت سه بعدازظهر، سبزها در خيابان‌هاي تهران تجمع خواهند کرد تا به نحوي، راه‌پيمايي ملت را تحت‌الشعاع قرار دهند؛ اما اين اقدام که از سوی محسن سازگارا و محسن مخملباف هدايت مي‌شد نيز ناکام ماند و با ديدن خشم ملت، کسي از فتنه‌گران جرئت نکرد پا به خيابان بگذارد.
اين راه‌پيمايي باشکوه حتي کساني را که تا آن روز در مقابل حوادث روز عاشورا سکوت کرده بودند نيز به واکنش واداشت. مرحوم هاشمي‌رفسنجاني نيز در سخناني از حضور گسترده مردم سراسر كشور در راه‌پيمايي حمايت از نظام، ولايت و رهبري تشكر و قدرداني كرد و آن را خنثي‌كننده توطئه معاندان عليه اصل نظام و اصل ولايت فقيه دانست و گفت: «نظام اسلامي با تكيه بر مردم پيروز شد و تداوم يافت و ان‌شاء‌الله ادامه خواهد داشت و اميدوارم هتاكان، از اين حضور معنادار مردم، درس عبرت بگيرند.» وي ابراز اميدواري كرد، با ايجاد و تقويت وحدت و همدلي بيشتر ميان مسئولان و مردم، شاهد يكپارچگي، انسجام و آرامش روزافزون در جامعه باشيم.
