نكته: يك روز كه سر كار بودم برادر كوچك‌ترم تماس گرفت و از من خواست تا به منزل بيايم. وقتي رسيدم تصويري را به من نشان داد كه حاكي از به اسارت رفتن محمد بود. حالم بسيار بد شد. مادرم كه بي‌قراري من را ديد فكر كرد محمد شهيد شده است. حال خودش را نفهميد و از پله‌ها به پايين پرت شد. اولين بار خبر اسارت برادرم از بي‌بي‌سي و سپس از شبكه‌هاي عربي پخش شد. يك هفته تمام، محوريت اخبار بي‌بي‌سي اسارت 5 تن از نيروهاي لشكر فاطميون بود. شهداي افغاني مظلوم هستند. برخي‌ها پدر و مادرشان در افغانستان ساكنند كه اجازه نمي‌دهند شهيد به وطنش برگردد و دفن شود و اگر در افغانستان خبردار شوند كه كسي از ايران براي دفاع از حرم به سوريه رفته است، طبق قوانين مجلس افغانستان براي خانواده او 18 سال حبس تعيين كرده و اموال او را مصادره مي‌كنند. آنها مي‌گويند: «ما تحت امر رهبري در هر كجاي دنيا، هر جايي كه شيعه در خطر باشد حاضر خواهيم بود. مدافعان لشكر فاطميون تنها با يك اشاره كوچك رهبري مبني بر اينكه داعش به نام اسلام آمده و اسلام نيست، به مبارزه با داعش برخاستند. آنچه ما را در زمره لشكر فاطميون قرار داد، عمق عشق و علاقه ما به عقيله بني‌هاشم و اشاره رهبري بود. ما همه ياوه‌گويي‌ها را به جان مي‌خريم. ولي ما عاشق اهل بيت(ع) و حضرت زينب(س) هستيم و افتخار مي‌كنيم كه سرباز آل‌سعود نيستيم. ما افتخار مي‌كنيم كه افغاني هستيم. ما افتخار مي‌كنيم كه تحت فرمان رهبري ايران هستيم و براي دفاع از حريم اهل بيت(ع) در عراق و سوريه جانفشاني كنيم.»
نظر: «برادران و خواهران عزيز افغانستاني و خاوري‌هاي مشهد و خراسان، در همه مراحل انقلاب اسلامي نقش ايفا كردند؛ هم در خود اصل انقلاب و پيروزي انقلاب، هم در دفاع مقدس و دوران جنگ تحميلي، هم در همه‌ي حوادث بعدي، حالا هم كه در قضيه دفاع از حرم‌هاي اهل بيت(عليهم‌السلام) اين جوان‌هاي مثل دسته گل، پدر مادرها اين جوان‌ها را فرستادند براي دفاع از حريم اهل بيت(ع).» اين سخنان رهبر معظم انقلاب نوعي قدرداني از مجاهدت افغاني هاست و نبايد با سخنان غير كارشناسي روحيه آنان را جريحه‌دار كنيم.
