یادداشت: «راهبرد ایالات متحده درباره ایران، گیج و گنگ شده و به نظر میرسد، دست واشنگتن به طور فزاینده از به کار گرفتن برخی گزینهها به منظور جلوگیری از تشدید تنش کوتاه است.» این بخشی از تحلیل ارائه شده در مؤسسه «بروکینگز» در زمینه حوادث و تحولات اخیر منطقه است. بر اساس گزارش دانشگاه پنسیلوانیا در سال ۲۰۱۲، این مؤسسه تأثیرگذارترین اتاق فکر در جهان شناخته میشود.
مؤسسه «بروکینگز» در ادامه تحلیل خود مینویسد، رئیسجمهور آمریکا در پی آن است که با اعمال فشار حداکثری و وضع مجدد تحریمها ایران را پای میز مذاکره برگرداند؛ اما ایران عملاً حاضر به شرکت در مذاکرات تحت فشار نبوده و در عین حال، تنشها با ساقط شدن هواپیمای بدون سرنشین آمریکا، حملههای مرموز به تانکرهای نفتکش در خلیجفارس و توقیف نفتکشها از سوی تهران و بریتانیا، به اوج رسیده است.
«شورای آتلانتیک»، یکی دیگر از مؤسسات تحقیقاتی در واشنگتن در همین باره مینویسد، این وضعیت سبب میشود ایالات متحده واقعاً ضعیف به نظر آید و وضعیت خطرناکی ایجاد شود؛ چون ممکن است حوادث در خلیجفارس ادامه داشته باشد و خطر لغزش را به سمت منازعهای که هر دو طرف خواهان اجتناب از آن هستند، افزایش دهد.
آتلانتیک مدعی است، مشکل این است که ترامپ در سال گذشته وقتی ایالات متحده را از قرارداد 2015 با ایران خارج کرد، خود را در گوشه رینگ قرار داد. عکسالعمل شدید از سوی ایران قابل پیشبینی بود، به ویژه هنگامی که دستوری مبنی بر تمدید معافیت برای صادرات نفت ایران صادر نشد. این مؤسسه اضافه میکند، بازگرداندن برخی معافیتهای مربوط به فروش نفت یا حداقل سختگیری در اجرای ممنوعیت فروش، موجب خنثیسازی بحران خواهد شد؛ اما واشنگتن با اعمال اقدامات تنبیهی علیه یک شرکت چینی متهم به ادامه خرید نفت خام ایران، سیگنالی کاملاً متضاد ارسال کرده است. آتلانتیک در نهایت نتیجه میگیرد که اگر هدف به دست آوردن توافق جدید باشد، موفق نخواهد شد.
ارزیابی و اعتراف مؤسسه آتلانتیک آنجایی تأملبرانگیز است که بیان میکند، فشار بر ایران با پایان معافیتهای نفتی به اوج خود رسیده است و در نزاع اقتصادی نمیتوان کار بیشتری انجام داد. اگر هدف ترامپ تنها تضعیف ایران و از بین بردن توافق هستهای باشد، ما [آمریکاییها] نتیجه خوبی نخواهیم گرفت؛ چرا که ما رفتارهای سرسختانهتری از ایران خواهیم دید، نه رفتارهای نرمتر.