یادداشت: هفته دولت فرا رسيده و فرصت براي نقد و بررسي عملکرد دولت و مرور انتظارات و مطالبات از دستگاه اجرايي کشور فراهم شده است؛ انتظاراتي که بخشي از آن از حقوق ملت بوده و مسئولان بايد در قبال آن پاسخگو باشند. اين انتظارات برآمده از اين حقيقت است که دولت را ميتوان موتور محرکه نظام اسلامي براي پيشرفت و توسعه دانست. قدرت اجرايي دولت هموارکننده مسير تغيير و حرکت جامعه به سوي اهداف و آرمانهايي است که در اذهان خود ميپروراند. دولت، تحقق اهداف را با بسيج امکانات مادي و معنوي کشور محقق میکند و با ابزارهاي مؤثري که در اختيار دارد، خواستههاي خود را بر جامعه تحميل ميکند؛ در نتيجه وضع موجود تا حدود زياد محصول سياستگذاريهاي مجموعه قوه مجريه و عملکرد دولت است.
در اين ميان، يکي از شروط حياتي موفقيت دولتها، تشخيص دقيق فوريتها و اولويتهاست. باید توجه داشت که بدون اولويتسنجي، هم توان و انرژي کشور به درستي خرج نخواهد شد و هم آفت و مشکلات کشور جامعه را آزار خواهد داد؛ اما درباره اينکه اولويتها در نظام جمهوري اسلامي چيست بايد پاي صحبت حکيم فرزانه انقلاب اسلامي بنشینیم. معظمله در طول سالهای متمادي همواره تلاش کردهاند تا در عرصههاي گوناگون اولويتها را مورد توجه قرار دهد و مسئولان و متوليان امور را به پرداختن به آن موضوع ترغيب کند و در مواردي موظف بدارند.
حکيم فرزانه انقلاب اسلامي در آخرين ديدار با اعضاي دولت دوازدهم تأکيد کردند که «اقتصاد و فرهنگ دو مسئله مهم کشور است.» از منظر معظمله هرچند آنچه امروز براي مردم فوريت دارد تنظيم اقتصاد و معيشت است، نبايد فراموش کرد که تدبير صحيح عرصه اقتصاد نيز بدون تصحيح و ارتقای سطح فرهنگ ممکن نخواهد بود. امروز بخش عمدهاي از معضلات اقتصادي در معضلات اخلاقي و فرهنگي جامعه نهفته است. فرهنگ کار، فرهنگ مصرف، فرهنگ تعاون و همکاري، اعتماد به نفس اجتماعي، روحيه صبر، ايستادگي، مقاومت و... مقولات کليدي هستند که بدون تقويت، ارتقا و اصلاح آنان، امکان حل مشکلات اقتصادي نيز ممکن نخواهد بود.
متأسفانه فرهنگ و ارزشهاي فرهنگي مقوم هويت جامعه اسلامي، در سالهاي اخير چندان مورد توجه دولت نبوده و این نهاد، رسالت چنداني براي خود در اين عرصه قائل نبوده است؛ غافل از اینکه بخشي از مشکلات گرهخورده پيش روي دولت به همين غفلت تاريخي باز ميگردد. دو سال باقیمانده از عمر دولت اعتدال، فرصتي براي جبران بخشي از بيتوجهيها به عرصه فرهنگ خواهد بود.