مراقب همکار سوروس باشید!

«جفری ساکس» تئوریسین مکتب شوک درمانی، همکار و مشاور ویژه جورج سوروس، پدر انقلاب‌های رنگی در جهان است که در خرداد 1395 با عنوان مشاور ویژه دبیر کل سازمان ملل متحد در امور آرمان‌های توسعه پایدار وارد ایران شد و پس از دیدار چند نفر از مسئولان در دانشگاه صنعتی امیرکبیر با موضوع «دستور 2030 و اهداف توسعه پایدار» سخنرانی کرد. بار دیگر وی مهمان ویژه کنفرانس «اقتصاد جهانی و تحریم‌ها» به میزبانی مرکز مطالعات و همکاری‌های علمی وزارت علوم شد تا در این اجلاس به عنوان سخنران کلیدی سخنرانی کند؛ اما از آنجا که سوابق وی کاملاً روشن بود، دعوت از او موجب انتقاد برخی تشکل‌ها و دانشجویان، به خصوص بسیج دانشجویی دانشگاه الزهرا و همچنین برخی چهره‌های رسانه‌ای و سیاسی شد. دانشجویان معتقد بودند دعوت از حامیان براندازی نظام برای سخنرانی در کشور هیچ توجیهی ندارد. در نهایت سفر او به ایران لغو شد. دکتر جفری ساکس، استاد دانشگاه هاروارد بیشتر به عنوان مدافع مکتب شوک درمانی در اقتصاد نئولیبرال شناخته می‌شود. گفتنی است شوک درمانی در اقتصاد یا همان اصلاحات سرمایه‌داری به اقداماتی مانند دست کشیدن دولت از کنترل قیمت‌ها، حذف یارانه‌ها، آزادسازی تجارت با دیگر کشورها، خصوصی‌سازی‌های گسترده دارایی‌های عمومی، آن هم بدون فوت وقت و با فشارهای سخت و همراه با سرکوب معترضان گفته می‌شود؛ به گونه‌ای که امکان مقاومت طرف مقابل را بگیرد.

اجرای برنامه‌های اقتصادی نولیبرالی از جمله نسخه‌های تجویزی «صندوق بین‌المللی پول» و «بانک جهانی» است که جامعه از طریق شوک، وادار به اطاعت و پذیرش برنامه‌هایی شود که در شرایط عادی برای توده‌های مردم بسیار نامطلوب است. با نگاه به سوابق او درمی‌یابیم که وی با طراحی اقتصادهای کشورهایی چون بولیوی، آرژانتین و کشورهای اروپای شرقی بعد از فروپاشی شوروی و همچنین روسیه در دوره «یلتسین» نه تنها عامل مهمی در تثبیت سلطه غرب بر آنها شد، بلکه سبب بیکاری‌های گسترده و فروپاشی اقتصادی آنها نیز شد. معمولا وی برای مقابله با بیکاری و کاهش تورم با نفوذ به ارکان تصمیم‌گیری نسخه‌هایی را پیشنهاد می‌دهد که برای بسیاری از کشورها علاجی در پی نداشته، بلکه فضا را بحرانی‌تر کرده و حتی فروپاشی اقتصاد کشورها را به دنبال داشته است که به اعتصابات و تحصن‌های مردمی منجر شده است. با توجه به سابقه روشن وی، دعوت برای شرکت در همایش اقتصاد جهانی و تحریم‌ها اگر مغرضانه نباشد، نوعی بدسلیقگی‌ است. نباید بعد از گذشت این برهه زمانی و آرام شدن فضا بار دیگر یک عده سودای همکاری و مشورت داشته باشند و در قالبی دیگر پای چنین عناصری را به کشور باز کنند.

تمام دستگاه‌های اجرایی کشور و حوزه‌های تصمیم‌گیر و تصمیم‌ساز باید برای چنین برنامه‌هایی از استادان دلسوز و فرهیخته داخلی استفاده کنند و به دنبال استفاده از استادان غربی و نسخه‌های پیشنهادی نباشند، به ویژه فردی با چنین پیشینه‌ای! همه به خوبی یاد داریم که در دوران فتنه نسخه‌های سیاسی همکارش جرج سوروس چه تبعاتی برای کشور ما ایجاد کرد. در چنین موقعیتی‌ـ فشار حداکثری همراه با تشدید تحریم‌های دشمن‌ـ راهی جز نگاه به ظرفیت‌های داخلی، رونق تولید و توجه به اقتصاد مقاومتی برای حل مشکلات اقتصادی وجود ندارد و اگر قرار باشد همایشی در این راستا صورت بگیرد، باید نشست‌های علمی و تخصصی با محوریت موضوعات اقتصادی اعم از تبیین اصول و اهداف سیاست‌های اقتصاد مقاومتی و تلاش برای ارائه‌ راهکارهای عملی برای حل مشکلات معیشتی مردم برگزار شود.