گاهی اوقات شخصی مانند مسیح(ع) است که با یک جمله بیماری را درمان می‌کند؛ البته آن معجزه است اما آن‌که ما موظّفیم این است که اگر یک یا هفت بار حمد خواندیم یقیناً اثر دارد. اثر خواندن حمد در چند بخش است: اول این فکرش هدایت می‌شود که در بین این پزشکان به کدام پزشک مراجعه کند؛ سپس طبیب در بین انحای بیماری کدام بیماری را تشخیص بدهد. سومین بخش این است که فکر طبیب را هدایت بکند به تشخیص داروی شفابخش. حال کسی که نسخه را گرفته به کدام داروخانه برود که داروی تاریخ مصرف گذشته و بی‌اثر را به او ندهد. وقتی مراجعه کرده به داروفروش، او اشتباه نکند و نسخه را عوضی نپیچد و وقتی که آورد به بیمارستان و به پرستار داد، پرستار اشتباهی تزریق نکند یا اشتباهی مصرف نکند. این‌ها همه به برکت همین حمد است. معنای این‌که از قرآن شفا بگیرید تنها این نیست که کسی حمد بخواند فوراً بیمار معالجه بشود. آن شدنی است اما برای خواص. بالاتر از این هم هست ولی حدّاقل برکت این حمدها این است.
