ترس هالیوودی

داستان ویروس‌ها

این روزها همزمان با  گسترش ویروس کرونا در جهان یک فیلم سینمایی مورد توجه قرار گرفته است فیلم سینمایی «شیوع» ساخته آمریکاست. این فیلم محصول سال 2010 میلادی است و اتفاقاً داستان آن به شیوع بیماری کرونا شباهت‌هایی نیز دارد.گرچه فیلم شیوع داستان گسترش یک بیماری مسری شبیه کرونا را به تصویر کشیده است، اما آن را نمی‌توان پیش‌بینی‌کننده کرونا دانست؛ چراکه بیماری‌های مسری دهه گذشته که بیش از 10 مورد بوده است، اکثراً دارای علائم مشابه بوده‌اند و شباهت ویروس کرونا با داستان فیلم شیوع هم ناشی از همین مسئله است و باید اضافه کرد که پایه ثابت این بیمارها چین بوده است؛ بنابراین دور از ذهن نیست که با توجه به جمعیت، گستردگی و ارتباطی که بین غرب و چین وجود دارد، این کشور یکی از پایه‌های ثابت بیماری مسری باشد؛ اما نکاتی در فیلم شیوع وجود دارد که بی‌شباهت به مشکلات ناشی از کرونا نیست.

نگرانی مجازی

فیلم شیوع درباره دنیایی است که ویروسی کشنده آن را فراگرفته و در حال نابودی آن است. مردم در این دنیا درمانده هستند و به هیچ‌کس هم اعتماد نمی‌کنند؛ چراکه امکان آلوده شدن سپس مرگ وجود دارد. صحنه‌های فیلم شیوع در دقایق مختلف، مردم کشورهای مختلف را نشان می‌دهد که به داروخانه‌ها هجوم می‌برند تا وسایل ضد‌عفونی‌کننده تهیه کنند، فروشگاه‌های بزرگ مواد غذایی غارت می‌شوند و خلاصه اینکه مردم در وحشت و عصبانیت قرار می‌گیرند و این کار نه تنها کمکی به اوضاع نمی‌کند، بلکه شیوع بیماری را گسترده‌تر می‌کند. اگر مردم زندگی عادی خود را در پیش می‌گرفتند، نه تنها فاجعه گسترش پیدا نمی‌کرد، بلکه بیماری به راحتی قابل کنترل می‌شد و این همان نکته‌ای است که امروز می‌تواند به مردم ما آموزش دهد که استرس و نگرانی خود را کنترل کنند و راه‌های ساده پیش‌گیری را در زندگی عادی مد نظر قرار دهند و نسبت به اخبار غیر رسمی و آلوده در فضای مجازی،‌ آن هم از سوی دشمنان ملت،‌ توجهی نداشته باشند و همان آمار رسمی را مبنا قرار دهند و بدانند که وحشت خود کمک‌کننده به گسترش بیماری است.

کرونا و داستان هالیوود

نکته دیگر فیلم شیوع بحث آمریکاست؛ مطابق معمول فیلم‌های هالیوودی، آمریکا در تهدید قرار گرفته است و ابتدای فیلم سیاستمداران آمریکایی متهمان اصلی هستند و در ادامه ریشه همه تهدیدها به خارج از مرزهای آمریکا برمی‌گردد و این آمریکایی‌ها هستند که جهان را نجات می‌دهند و البته برای خالی نبودن عریضه، چند سیاستمدار و نظامی فاسد هم هستند که به سزای اعمال‌شان می‌رسند. در شیوع، کارگردان با همین فرمول فیلم را سروشکل می‌دهد و در انتها، مخاطب درمی‌یابد مشکل هر چند ناخواسته از خفاشانی هنگ‌کنگی است که مسبب ویروس هستند و باز هم این پزشکان، نظامیان و سیاستمداران آمریکایی هستند که راهی برای برون‌رفت از این بحران فراگیر جهانی می‌یابند. به عبارتی، فیلم‌هایی نظیر شیوع، از جهتی دامن‌زننده به فضای ترس و التهاب هستند و از سوی دیگر مبلغ آمریکا هستند و نجات‌دهنده جهان را آمریکا معرفی می‌کنند؛ بنابراین جهت فیلم شیوع برای پیش‌بینی و بیدارسازی بشر در مواجهه با بیماری‌ها نیست، بلکه این هم از سیاست فرهنگی استکباری آمریکاست که در صنعت سینمای خود به دنبال مدیریت اذهان به سوی آمریکاست.

بر مدار واقعیت

سناریوهای مختلفی در زمینه منشأ اصلی و انتشاردهنده ویروس کرونا در جهان وجود دارد که در بیشتر موارد انگشت اتهام به سوی آمریکاست، آمریکایی که پایبند به هیچ قاعده اخلاقی نیست و در طول ده‌های گذشته تعدادی از مردم کشور‌های دنیا را در جنگ‌های مختلف به کام مرگ کشانده است، هرچند در این بیوتروریسم احتمالاً جان میلیون‌ها آمریکایی نیز به خطر بیفتد. این سناریو شاید از سناریوهای دیگر که منشأ را حیوانات می‌دانند هم قوی‌تر است؛ چراکه خوی حیوانی سردمداران کاخ سفید در پیگیری پروژه‌های بیوتروریسمی مانند سیاه‌زخم به اثبات رسیده است.