رمضان فرصتی برای خلوت  باپروردگاراست

به مناسبت آغاز ماه مبارک رمضان، ماه میهمانی خداوند در گفت‌وگویی با حجت‌ الاسلام والمسلمین «مرتضی اسماعیل‌پور» ملقب به خطیب اصفهانی به موضوع ماه رمضان در روزهای کرونایی پرداختیم که در ادامه می‌آید:

امتداد روزهای کرونایی با ماه مبارک رمضان رسیده است و ظاهراً محافل و مجالس شب‌های پرعظمت این ماه مبارک تعطیل خواهد بود؛ در این شرایط چه راه‌کارهایی وجود دارد تا از عبادت و فیوض این ماه بی‌بهره نمانیم؟

خودسازی، سیر و سلوک وحیانی و گفتن برخی ذکرها، تعطیلی‌پذیر نیست. ماه مبارک رمضان، ماه عبودیت، ماه تضرع و انابه، ماه سلوک إلی الله، ماه فلاح و رهایی و شکوفانی، ماه پرواز به سوی حقیقت هستی و ماه ضیافت الهی برای همه سالکان و ره‌پویان خانه دوست؛ همراه خود نسیم صبا می‌برد مرا/ یا رب چو بوی گل به کجا می‌برد مرا؟

در این شرایط سخت زمانی و عصر کرونایی که رابطه اجتماعی به حداقل رسیده و وضعیت موجود مانع اجتماع در پایگاه عبادی، به ویژه در مساجد شده است، راه‌کار زیبایی را رهبر معظم انقلاب فرا روی عابدان و ساجدان سنگر عبودیت و بندگی قرار دادند که می‌توان گفت در حقیقت روح ماه مبارک رمضان همان مفاهیمی است که در پیام معظم‌له آمده است، مفاهیمی مانند «عبودیت، خشوع و تضرع». هدف ما در خلوتگه راز با خالق خویش، رسیدن به مقام عبودیت و بندگی است و بهترین عامل رسیدن به چنین جایگاه والایی خشوع و تضرع است.

«خشوع» یعنی پایین آوردن سر، نگاه را بر زمین دوختن و صدا را پایین آوردن و انگیزه این حالت روحی، خوف و خشیت الهی است. خشوع در برابر خداوند همان اطاعت از اوامر و نواهی اوست که این اطاعت، برخوف از عقوبت و خشیت ناشی از درک عظمت مقام او استوار است؛ خشوع عملی قلبی و منشأ بروز خضوع است، به سخن دیگر، این حالت بر اثر مشاهده عظمت خداوند در قلب انسان پدید می‌آید و انقطاع او را از غیر خدا سبب می‌شود. در ماه مبارک رمضان زمینه خشوع در دل انسان افزایش می‌یابد و از آنجا که در این ماه رابطه ما در مراکز اجتماع ممنوع است، باید به تعبیر رهبر معظم انقلاب، در اتاق‌مان، در خلوت خودمان، میان خانواده و فرزندان خودمان همین خشوع و خضوع را به وجود بیاوریم.

به نظر شما آیا دین‌مداری و خداجو بودن انسان‌های درگیر با این بحران تفاوتی با قبل داشته است؟

کرونا موجب شده است توجه همه به ماورای طبیعت بیشتر شود و رابطه عمیق‌تری با خدای خود داشته باشند و ما این رابطه آسمانی را در پیام‌ها، نگاره‌ها و نمایش‌های هنری هر آیین و مسلکی شاهد هستیم. چه زیباست که در این ماه رمضان از شب بیداری و راز و نیاز بیشتری بهره‌مند شویم. امام حسن عسکری(ع) در سخنی چنین فرموده‌اند: «الوصول الی الله سفر لایدرک الا بامتطاء اللیل»؛ رسیدن به مقام تقرب الهی سیر و سفری است که در پرتوی بهره‌مندی از مرکب شب به دست می‌آید. امتطاء یعنی مطیه و مرکب قرار دادن شب. خداوند برای ارتباط با خودش دو عامل مهم را قرار داده است: یکی سحر و دیگری صحرا؛ اولی در زمان و دومی در مکان است. در سکوت مرمرین شب و سحرگاهان رمضان چه زیبا و دل‌انگیز است که انسان نیایشگر با خدا راز و نیاز کند.

سحر ویژه پاکان و نیکان عالم است؛ در آن هنگام ارواح شریره در خواب هستند و فضا برای سفر آسمانی و وصول إلی الله عارفان و سالکان آماده است. «صحرا» مکانی است که در آنجا وسعت و فراخنای طبیعت را در آسمان و دشت و دریا و کوه‌های برافراشته می‌نگریم؛ به صحرا بنگرم صحرا ته بینم/ به دریا بنگرم دریا تو بینم/ به هر جا بنگرم کوه و در و دشت/ نشان از قامت رعنا تو بینم

تلاوت و تفسیر آیات قرآن کریم و تدبر در آن را یک فرصت طلایی و یکی از بهترین کارها در ماه مبارک رمضان بدانیم؛ آمد شهر صيام سنجق سلطان رسيد/ دست بدار از طعام مائده جان رسيد

جان ز قطيعت برست دست طبيعت ببست/ قلب ضلالت شکست لشکر ايمان رسيد

ماه رمضان، سنجق سلطان است. پرچمی است که جلودار آمدن سلطان عشق، مهر، ایمان و قرآن است و پیام این پرچم این است که از طعام و غذای جسمانی دست بردار؛ زیرا سفره آسمانی و ضیافت الهی فرا رسیده است.