شیوع ویروس کرونا فرصتی طلایی را برای دلالان و سوداگران به وجود آورد تا با سوءاستفاده از شرایط تعطیلی کسب‌وکار‌ها و ضعف نظارت، فتیله قیمت کالا‌ها را بالا بکشند، فتیله‌ای که فروزان شدنش حالا دولت را به تکاپو واداشته تا همه تلاش نیمه بند خود را برای اطفاء آن به کار گیرد. البته این شعله برافروخته در بازار، تنها محصول شرایط کرونایی نیست بلکه کرونا توفانی بود که خاکستر را از روی اقتصاد آسیب‌پذیری که در دوران پسابرجامی و تشدید تحریم‌ها به سختی نفس می‌کشد به کنار زد. اقتصادی که با هدایت تیم اقتصادی دولت با یک نسیم تورمش زبانه می‌کشید، حالا در معرض توفان قرارگرفته و تر و خشک را با هم می‌سوزاند. اگرچه هیزم اصلی این معرکه، مردم و خصوصاً اقشار ضعیف و آسیب‌پذیر هستند، اما به استثنای عده‌ای خاص که از این بلبشو و آب گل‌آلود ماهی می‌گیرند، بقیه گروه‌ها و طبقات نیز تحت تأثیر تبعات منفی شرایط بد اقتصادی قرار می‌گیرند. در چنین شرایطی که دمای بازار، بالا و روان جامعه ملتهب است، جامعه بیش‌ازپیش نیازمند روحیه بخشی و امیدآفرینی است تا همین آرامش شکننده فعلی خود را حفظ نماید. آرامشی که در خلال دعوا‌های گروه‌های سیاسی و رو شدن دست برخی دانه‌درشت‌ها در پرونده‌های مفاسد اقتصادی، در معرض آسیب قرار گرفته است. اگرچه جبهه‌گیری، دیالکتیک و چالش گفتمانی در منازعات سیاسی امری پذیرفته‌شده در فرایند کسب قدرت است، اما درست در زمانی که انتظار می‌رود مجلس اصولگرای جدید بتواند طرحی نو دراندازد، دعوا‌های سیاسی آن‌هم از نوع درون گفتمانی میان اصولگرایان این امید را از جامعه سلب می‌کند. کشمکش‌های بین گروهی، یارگیری‌های طایفه‌ای، تقسیم پیشاپیش مناصب، ضیافت‌ها، لابی کردن‌ها و هر نوع فعل سیاسی آسیب‌زننده نمایندگان اصولگرای راه‌یافته به مجلس جدید که بروز پیدا می‌کند و بعضاً توسط رسانه رقیب پررنگ شده و همراه با آب‌وتاب و تحلیل در اختیار مردم قرار می‌گیرد، می‌تواند امید مردم و حتی جریانات انقلابی را تحت تأثیر قرار دهد. به نظر می‌رسد نمایندگان اصولگرای فعلی برای تبدیل کردن مجلس به مجلسی در تراز انقلاب نیازمند نگاه فرا گروهی و وسعت دید بیشتری هستند تا در سایه آن منافع ملی ارجح بر منافع جناحی و گروهی قلمداد گردد. موضوعی که می‌تواند وجه تمایز مجلس جدید باشد.
