از دیدگاه رهبر معظم انقلاب، استحکام ساخت درونی قدرت، ناظر بر تقویت همه ابعاد و زمینههای قدرت است. ایشان به نوعی استحکام ساخت درونی را استحکام همزمان سختافزار و نرمافزار انقلاب میدانند و از آن به استحکام «ساخت حقوقی و ساخت حقیقی» تعبیر میکنند. بنابراین، استحکام ساخت درونی قدرت به معنای شناسایی و ترمیم نقاط ضعف و آسیبپذیرِ قدرت ملی در ابعاد سختافزاری و نرمافزاری به منظور مصونسازی آن در برابر انواع آسیبها و تهدیدها و تقویت تابآوری و ارتقای ظرفیتهای نظام است. بنابراین، میتوان گفت استحکامبخشی ساخت درونی مشتمل بر دو بُعد است؛ شناسایی و ترمیم نقاط ضعف و آسیبپذیرِ قدرت ملی و ارائه راهحل برای مرتفعسازی آنها و اتخاذ راهبردهایی برای تولید قدرت درونزا و ارتقای ظرفیتهای نظام. بر اساس این، سؤال این است که رهبر معظم انقلاب در بیش از دو دهه زعامت خود در راستای استحکامبخشی ساخت درونی قدرت نظام چه کردهاند؟
در ارتباط با بُعد اول، میتوان به در نظر گرفتن اقتصاد به منزله مسئله اصلی کشور از سوی معظمله و ارائه راهکارهای متعدد اقتصادی برای فایق آمدن بر مشکلات اقتصادی کشور، مانند اقتصاد مقاومتی و طرح شعارهای سالیانه با محوریت حل مسائل اقتصادی از قبیل جهش تولید، رونق تولید، حمایت از کالای ایرانی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی، اصلاح الگوی مصرف و... اشاره کرد. علاوه بر این، ایشان در شناسایی و تلاش برای ترمیم نقاط ضعف ملی در حوزههای غیراقتصادی هم توجه جدی داشتهاند. برای نمونه، در حوزه فرهنگی، ایشان همواره به تهاجم دشمن به باورها و فرهنگ کشور توجه داشتهاند و از ابتدای زعامتشان تاکنون با تعابیری چون شبیخون فرهنگی، قتلعام فرهنگی، تهاجم فرهنگی، جنگ نرم و... تلاش کردهاند به مصونسازی این بعد از قدرت ملی در برابر تهدیدهای دشمن دست بزنند. در حوزه سیاسی نیز ایشان در شناسایی و تلاش برای ترمیم نقاط آسیبپذیر قدرت ملی با ارائه راهکارهای منطقی و حساب شده موفق بودهاند. برای نمونه، ایشان با تأکید بر ضرروت حفظ استقلال کشور در برابر بیگانگان در حوزههای گوناگون یا گوشزد کردن توطئههایی چون نفوذ، درصدد بودهاند حیات سیاسی کشور را از آسیبِ انحراف از صراط مستقیم انقلاب و تهدیدِ رخنه دشمن در میان مسئولان مصون کنند.
در ارتباط با ظرفیتسازی برای کشور و به عبارت دقیقتر، تولید قدرت نیز میتوان به دقت و تأکید ایشان در حوزههای علمی و فناورانه، مانند نهضت نرمافزاری و تولید علم از قبیلِ حوزه دانشهای راهبردی مانند فناوری هستهای، سلولهای بنیادین، فناوری فضایی، فناوری نانو و...، راهبری دستیابی کشور به توان دفاعی بازدارنده از قبیل موشکهای بالستیک نقطهزن، ماهواره فضایی نور و...، توسعه نفوذ منطقهای و... اشاره کرد. در واقع، موارد مذکور از جمله مهمترین اقداماتی است که معظمله در دوره زعامتشان در راستای استحکامبخشی ساخت درونی قدرت نظام بر آنها تأکید کرده و حتی هدایت و راهبری بخش عمده آنها را نیز برعهده داشتهاند.
نکته مهمی که در این زمینه باید به آن اشاره کرد، نتایج این استحکامبخشی است. به عبارتی، هرگاه از این قبیل اقدامات بحث میشود، بلافاصله این پرسش مطرح میشود که اگر در حوزههای مذکور دستاورد داشتهایم، نتیجه آن برای مردم چه بوده است؟ در پاسخ میگوییم که مهمترین تأثیر این استحکامبخشی، مصونسازی کشور از بسیاری از تهدیدات بوده، به گونهای که پایداری و بقای کشور و وضعیت زندگی مردم در امنیت و آرامش حفظ شده است. به زبان سادهتر، اهمیت این استحکامبخشی را باید با توجه به حجم فشارهای خارجی بر کشور ارزیابی کرد؛ به این ترتیب که به میزانی که ساخت درونی قدرت در کشور از استحکام برخوردار بوده است، توانستهایم در مقابل فشارهای خارجی مقاومت سازنده داشته باشیم. برای نمونه، وقتی دشمن بر تحریمهای فلجکننده علیه کشورمان متمرکز است، اگر توان راهبردی دفاعی و بازدارنده بومی یا به عبارتی، ساخت مستحکم دفاعی کشور نبود، دشمن هیچ ابایی از تهاجم نظامی علیه کشورمان نداشت یا اینکه اگر استحکام ساخت علمی کشور در حوزههای دانشبنیان نبود، در برهه مقابله با کرونا، بلافاصله تجهیزات لازم از قبیل کیت تشخیص، ماسک و... ساخته نمیشد و چه بسا وضعیت کشور به لحاظ شیوع کرونا، بسیار وخیمتر میبود.
در پایان باید گفت، اگرچه استحکامبخشی ساخت درونی قدرت مسئلهای است که بهویژه از سال ۱۳۹۲ مورد توجه رهبر معظم انقلاب بوده است، اما سیره عملی ایشان گویای توجه ویژه و دائمی به این مسئله است؛ زیرا مدتها پیش از این، معظمله به تولید قدرت درونزا در حوزههای گوناگون توجه داشتهاند. دقت و توجه همیشگی ایشان به استحکام ساخت درونی قدرت نشان میدهد، این مهم، موضوعی همیشگی است و در هیچ شرایطی، از اهمیت و ضرورت آن کاسته نمیشود. هرچند در برهه پس از اعمال تحریمهای فلجکننده علیه کشورمان، بر میزان تأکیدهای ایشان بر این مسئله افزوده شده است.