انقلاب دریایی

«ایران ثابت کرد سلطان دریاها و آبراه‌هاست»؛ این جمله‌ای است که «مکرم خوری مخول» مدیر مرکز مطالعات اروپا در دانشگاه کمبریج، در توصیف اقدام اخیر ایران در ارسال نفت‌کش‌های حامل محموله‌های بزرگ بنزین به ونزوئلا به کار برده است. ایران که روزگاری و در دوران قبل از انقلاب اسلامی، تمام توان دریایی‌اش در خدمت منافع انگلیس و آمریکا بود، امروز به سطوح درهم‌تنیده‌ای از اقتدار رسیده است که در سایه سخت‌ترین تحریم‌ها و با وجود تهدیدات سخت و نرم، 14 هزار کیلومتر دورتر از مرزهای خود و در حیاط‌خلوت ایالات متحده، بدون اینکه آمریکایی‌ها جرئت و جسارت مقابله داشته باشند، مانور قدرت می‌دهد. جز ایران، هیچ کشوری جرئت، جسارت و قدرت انجام چنین مانوری را ندارد، آن هم در نقطه‌ای از جهان که حدود دو هزار کیلومتر مرز با ایالت فلوریدای آمریکا دارد.

حرکت نفت‌کش‌های غول‌پیکر ایران، فقط تلاشی معمولی برای ارسال بنزین و سوخت مورد نیاز ونزوئلا نیست، بلکه اقدام هوشمندانه‌ای است که با اتکا به پشتوانه‌ای ارزشمند به نام «گفتمان مقاومت» و بنا بر تصمیم مدبرانه مجموعه‌ ارکان سیاسی، دفاعی و اقتصادی نظام جمهوری اسلامی ایران به رهبری حکیمانه‌ حضرت آیت‌الله ‌العظمی امام خامنه‌ای(مدظله العالی) انجام گرفت و نشان می‌دهد «مقاومت» زرهی نفوذناپذیر و مؤثر و سپری خدشه‌ناپذیر و فولادین در مقابل هژمونی‌طلبی و زورگویی در دنیاست.

موتور نفت‌کش‌هایی که امروز با پرچم ایران و در کمال امنیت در ونزوئلا لنگر انداخته‌اند، با سوخت موشک‌های بالستیکی کار می‌کند که در عین‌الاسد بر سر آمریکایی‌ها فرود آمد. در مقابلِ آمریکا، به‌‌ویژه گردن‌کلفت هرج‌ومرج‌طلبی مانند ترامپ که دستش به خون فرمانده بزرگ مقاومت سپهبد شهید حاج‌قاسم سلیمانی آغشته است، زبان دیپلماسی، گفت‌وگو، ملاحظه‌کاری و محافظه‌کاری جواب نمی‌دهد و فقط قدرت دفاعی، بازدارندگی و انقلابی‌گری است که آمریکا را سر جای خود می‌نشاند. ترامپِ امروز همان ترامپ دیروز است که تهدید کرده بود پاسخ ایران در قبال ترور حاج‌قاسم را با بمباران بیت رهبری، حرم امام(ره)، سایر اماکن متبرکه و زیرساخت‌های اقتصادی خواهد داد؛ اما صدای انفجار مهیب موشک‌هایی که در عین‌الاسد آمریکا فرود آمد، ترامپ را از خواب آشفته‎ای که برای ایران دیده بود، بیدار کرد. در صورتی که آمریکا بخواهد سد راه دریانوردی نفت‌کش‌های ایرانی شود، امروز نیز این موشک‌ها آماده شلیک ‌هستند.

ورود نفت‌کش‌های ایرانی به ونزوئلا، با توجه به شرایط و موقعیتی که در آن انجام شد، در تاریخ دریانوردی بی‌سابقه است که پیامی مهم برای دوستان و دشمنان دارد؛ نگاه جمهوری اسلامی به دوستان و متحدانش راهبردی است و اقتضائی و تاکتیکی نیست. در هر شرایطی، ایران متحدانش را در سرتاسر دنیا، از غرب آسیا گرفته تا آمریکای لاتین، تنها نمی‌گذارد و آنها را نادیده نمی‌گیرد. درباره دشمنان نیز، جمهوری اسلامی اهل سازش و عقب‌نشینی نیست؛ آنچه اهمیت دارد حفظ استقلال در تمام ابعاد آن و عزت و اقتدار ملی است. دنیا دریافت جمهوری اسلامی توانایی خارق‌العاده‌ای در شکست تحریم‌های آمریکا، آن هم به صورت آشکار و نه پنهانی، دارد.   

نکته پایانی دستاوردهایی است که ورود نفت‌کش‌های ایرانی به سواحل ونزوئلا برای جمهوری اسلامی در پی داشته و خواهد داشت؛ ارتقای وزن سیاسی ایران در معادلات منطقه و جهان، افزایش پرستیژ بین‌المللی، جرئت دادن به سایر کشورها برای گشودن باب مناسبات اقتصادی و تجاری با ایران، بی‌اعتبارسازی پروژه تحریم آمریکا و آسیب جدی به آوازه و هژمونی ایالات متحده ازجمله دستاوردهای مهم پیرامون این موضوع است.