زندگی با کرونا

آن‌طور که آمارهای رسمی وزارت بهداشت می‌گوید، ویروس کرونا به این زودی خیال رفتن ندارد و روز به روز جایش را بیشتر در میان مردم باز می‌کند. متأسفانه، این بیماری ناشناخته هر روز بیش از صد نفر را در کشور به کام مرگ می‌کشاند؛ اما چندی ‌است حضور این مهمان ناخوانده برای مردم عادی شده است و دیگر مانند آن روزهای ابتدایی، کسی خود را ملزم به رعایت پروتکل‌های بهداشتی نمی‌داند. همین اتفاق موجب شده است آمارها هر روز بالاتر بروند و رکوردی جدید را ثبت کنند. در ابتدای شیوع این ویروس منحوس، اکثر افراد نسبت به این ویروس حساس بودند و به خوبی موارد بهداشتی و قرنطینه را رعایت می‌کردند، اما حالا نسبت به آن بی‌تفاوت شده‌اند. چند دلیل عمده وجود دارد که سبب شده است این تغییر رویه نسبت به ویروس در میان مردم روی دهد.

اول اینکه در آن زمان دولت به دنبال کنترل کامل کشور بود و مردم هم به این باور رسیده بودند که این موضوع می‌تواند خطرناک باشد. از زمانی که دولت بازگشایی مراکز مختلف را شروع کرد، این ذهنیت برای مردم به وجود آمد که دیگر ویروس ریشه‌کن شده است که دولت اجازه چنین حضوری را به مردم می‌دهد.

دوم آنکه میزان تبلیغات رسانه‌های مختلف، به ویژه رسانه ملی، روندی کاهشی داشته است. شاید بهتر است گفته شود رویه صداوسیما نسبت به این ویروس کاملا تغییر کرده است. در هفته‌های اول انتشار ویروس، هر بخش خبری و غیرخبری پیام هشدار به مردم می‌داد. هشتگ «در خانه بمانیم» هم به جزء لاینفک فضای مجازی تبدیل شده بود؛ اما حالا دیگر خبری از آن همه گزارش و برنامه نیست و مردم حس می‌کنند شرایط عادی شده است؛ البته این نکته به خوبی نشان می‌دهد تبلیغات بیش از هر چیزی توانسته بود بر مردم تأثیر بگذارد و با کم شدن آن، درجه حساسیت مردم نیز کاهش پیدا کرده است.

سومین علت هم این است که مردم ایران در شرایط مختلف زود حوصله‌شان سر می‌رود و می‌خواهند شرایط تغییر کند؛ حال آنکه این ویروس بسیار ریز و البته خطرناک، زبان آدمیزاد را متوجه نمی‌شود که به او گفته شود مردم دیگر حوصله حضورت را ندارند. ریشه‌کن شدن ویروس در صورتی امکان‌پذیر است که تمام مردم ایران آن را جدی بگیرند. شاید دیگر نتوان سیاست در خانه بمانیم را برای مردم تجویز کرد؛ چراکه در خانه ماندن صرفا معیشت و اقتصاد مردم را از وضعیت کنونی بدتر می‌کند؛ اما در این باره ‌باید دو نکته مهم و اساسی را اجرا کرد؛ اول اینکه از خروج بی‌جا از منزل پرهیز شود؛ یعنی باید مهمانی‌ها و دورهمی‌ها، تفریح، سفر و گشت‌و‌گذارهای معمول پیش از کرونا را تا مدتی ترک کرد؛ گرچه ترک این موارد می‌تواند بسیار سخت باشد، اما قطعا سخت‌تر از تحمل رنج بیماری برای خود و اطرافیان نیست.

دومین نکته‌ای که باید به آن اهتمام ورزید، رعایت پروتکل‌های بهداشتی، به ویژه استفاده از ماسک است. گزارش‌های بهداشتی نشان می‌دهد استفاده عمومی از ماسک می‌تواند میزان شیوع ویروس را تا 98 درصد کاهش دهد؛ خصوصا در شرایطی که مردم ناگزیرند از وسایل نقلیه عمومی، مانند مترو و اتوبوس استفاده کنند، برای پیشگیری از ابتلا به بیماری کووید 19، استفاده از ماسک امری اجتناب‌ناپذیر است.

هرچند وزارت بهداشت و به تبع آن رسانه‌ها به استفاده مداوم از ماسک توصیه می‌کنند، اما تجربه نشان داده است تا زمانی که این توصیه‌ها ضمانت اجرایی نداشته باشند، نمی‌توان روی‌شان حساب باز کرد؛ پس بهتر است دولت و ستاد ملی مبارزه با کرونا سازوکاری را در نظر بگیرند که مردم را ملزم به رعایت توصیه‌های بهداشتی کند. شاید بتوان امیدوار بود روزی برسد که دیگر کرونا وجود نداشته باشد.