مناظره یا منازعه؟!

مناظره‌های انتخاباتی همواره از پرچالش‌ترین برهه‌های تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری در کشورمان بوده است و همین مناظره‌های پینگ‌پنگی سبب جذابیت و تماشای آن به مدت ۲۰۰ دقیقه می‌شود. این مناظره‌ها ضمن آنکه سواد کاندیدا‌ها را می‌سنجد، همچنین باعث افزایش سطح سواد و تحلیل سیاسی مخاطبان و رأی‌دهندگان می‌شود؛ اما در اولین مناظره انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ شاهد تبدیل مناظره به منازعه کاندیدا‌ها بودیم. این سطح از منازعه به‌گونه‌ای اوقات مردم عزیزمان را ناخوش کرد و صفحه مجازی رهبر معظم انقلاب نیز در واکنش به این نزاع‌ها، بخشی از صحبت‌های اخیر ایشان را منتشر کرد و نوشت: «هر وقتی نامزد‌ها در مناظرات تلویزیونی روش اهانت و توهین و تهمت و تخریب طرف مقابل و ترساندن مردم از رقیب را دنبال کردند، کشور به نحوی ضرر کرد».

نکات تحلیلی:

در مورد متن و حواشی اولین مناظره نکات ذیل حائز اهمیت است:
۱- یکی از چشم‌انداز‌های جمهوری اسلامی در گام دوم رسیدن به تمدن نوین اسلامی است و مقام معظم رهبری بار‌ها در اسناد بالادستی، افق این پیشرفت را نشان داده‌اند و حتی فرموده‌اند که خطّی که نظام اسلامی ترسیم می‌کند، خطّ رسیدن به تمدّن اسلامی است. اولین تحلیل از این مناظره و برخی از سخنان بیان‌شده نشان داد که برخی از نامزد‌ها توان گام برداشتن در این مسیر را ندارند. ۲- نقش کنایه‌های انتخاباتی روحانی در انتخابات‌های گذشته که باعث پیشی گرفتن وی در لحظات آخر از سایر نامزد‌ها شد، سبب شده که برخی از اساتید عملیات روانی همان تیکه‌ها و کنایه‌ها را نیز به برخی از نامزد‌ها بدهند تا علیه نامزد‌های دیگر بکار بگیرند. ۳- سؤالات طراحی شده مجری برنامه متناسب با نیاز‌های مردم و جامعه، برای عبور از مشکلات طراحی شده است و باعث می‌شود که مردم شناخت بیشتری از یک نامزد به دست بیاورند که البته برخی از افراد که اشراف کافی برای حل مسائل کشور نداشتند، به‌جای پاسخگویی به این سؤالات، خود سؤالات دیگری مطرح می‌کردند یا به ایراد اتهام علیه سایر نامزد‌ها می‌پرداختند.

نکته پایانی:

در کشور ما امکانات و ظرفیت‌های زیادی برای ایجاد امید و افزایش مشارکت مردم وجود دارد و خوب است که نامزد‌ها همین ظرفیت‌ها و نحوه فعال کردن آن‌ها را برای مردم تشریح کنند و اگر نامزد‌ها در این زمینه کوتاهی دارند، بر فعالان سیاسی، رسانه‌ها و حامیان نامزد‌ها تکلیف است که به بیان این ظرفیت‌های بالقوه و بالفعل کشور بپردازند. یک رئیس‌جمهور باکفایت می‌تواند مشکلات کشور را با تکیه بر این ظرفیت‌ها حل کند.