منافع ملی یا تعصب حزبی!

چند اتفاق خوب در روزهای اخیر بارقه امید را برای کاهش مشکلات جامعه به وجود آورده است؛ افزایش نزدیک به 80 درصدی واردات واکسن در مدت کوتاهی که باعث شکسته شدن رکورد تزریق واکسن نیز شد و پیوستن جمهوری اسلامی ایران به سازمان همکاری شانگهای؛ پیمانی که برای پی بردن به پیامدهای مثبت آن، کافی است نگاهی کوتاه به ظرفیت‌هایش داشت و یا حتی واکنش‌های پیوستن ایران به آن را بررسی کرد. هم‌زمان با این اتفاقات مثبت، رویکردی حاشیه‌ای شکل گرفته تا با ایجاد دعوای جناحی در داخل، این دستاوردها را به حاشیه ببرد.

نکات تحلیلی: 1- آنچه مهم است موفقیت‌هایی است که موجب بهبود شرایط، شکست پروژه فشار دشمن، امیدواری مردم و افزایش تاب‌آوری جامعه است؛ بنابراین نقطه تمرکز رسانه‌ای می‌بایست دفاع از این موفقیت‌ها باشد که باوجود دشمنی‌ها و توطئه‌های دشمنان و بخصوص دولت آمریکا کسب شده است. 2- این موفقیت‌ها درس بزرگی به همراه دارد؛ اینکه نگاه به غرب و چشم امید به گشایش کشورهای غربی آورده‌ای برای کشور ندارد و در مقابل، سیاست نگاه به شرق که بارها توسط مقام معظم رهبری مورد تأکید قرار گرفته است، می‌تواند از فشار تحریم‌ها بکاهد و با تلفیق آن با خودباوری ملی، تحریم‌های ظالمانه نیز بی‌اثر گردد. 3- رویکرد سیاست خارجی کشور همواره توسط کشورهای دیگر نیز رصد می‌شود و بر روابط فی‌مابین تأثیرگذار است. رویکرد دولت کنونی در پیگیری نگاه به کشورهای همسایه و کشورهای آسیایی می‌بایست به‌صورت اصولی و برای تأمین منافع ملی در دولت سابق به جد دنبال می‌شد، این سیاست بخصوص در سال 94 و با سفر رئیس‌جمهور چین در رأس یک هیئت بلندپایه به ایران، امکان زمینه‌سازی داشت؛ اما رویکرد ضعیف دولت روحانی در به‌کارگیری این ظرفیت، مواضع و عملکردهای غربگرایانه دولت نشان داد که همچنان چشم دولتمردان به گشایش‌های برجامی است. دولت سابق تا آخرین روزها نیز علاقه‌ای برای گسترش روابط با چین، روسیه و یا سایر کشورهای همسایه و آسیایی نشان نداد و گام مؤثری در این حوزه برنداشت؛ هرچند سیاست نگاه به شرق توسط مقام معظم رهبری نیز مورد تأکید قرار گرفته بود. حالا اما با اعلام رسمی سیاست خارجی دولت رئیسی، کشورهای عضو شانگهای و ازجمله چین و روسیه می‌دانند که سیاست نگاه به شرق در دولت جدید ایران، مدنظر خواهد بود. این مسئله مورد استقبال این کشورها نیز قرار گرفت که عضویت دائم ایران در سازمان همکاری شانگهای، اولین چراغ مثبت به موضع جدید سیاست خارجی کشورمان بود.