تذکر اخلاقی رهبر معظم انقلاب به مجلس درباره اعلام نشدن اسم افراد قبل از اثبات جرم، ویژگی اخلاقی و اعتقادی ایشان است و اختصاص به اصولگرا یا اصلاحطلب بودن افراد ندارد.
در طول همه این سالها همواره یکی از تأکیدات رهبر معظم انقلاب به دولت و مجلس رعایت تقوا و حفظ حدود اخلاقی بوده است؛ به گونهای که در اولین دیدار خود با نمایندگان فعلی مجلس سؤال و تفحص را به عنوان حق مجلس میدانند، اما از آنها میخواهند در این مسیر به توهین، دشنام و نسبتِ بدون علم به دولتمردان متوسل نشوند و ارتکاب این اعمال را حرام شرعی میدانند. در ذیل به برخی از تذکرات اخلاقی رهبری به مسئولان اشاره میکنیم:
1ـ در روزهای اخیر رئیس مجلس به تذکر رهبر معظم انقلاب نسبت به مجلس برای حفظ آبروی افراد اشاره کرد و گفت، رهبر معظم انقلاب در حاشیه نامهای که در آن به رسانهای شدن گزارش یکی از کمیسیونهای مجلس پیش از بررسی و صدور حکم در دادگاه صالحه اعتراض شده است، مرقوم فرمودهاند: «شکایت بجاست، نباید پیش از اثبات جرم موضوع را رسانهای میکردند دنبال کنید و به نحوی جبران شود» گفته میشود که این موضوع به ماجرای دانشجویان بورسیه دکتری اشاره دارد که وزارت علوم و رئیس سابق سازمان امور دانشجویان، خردادماه 1393 اسامی 750 نفر را به عنوان «بورسیههای غیرقانونی» در رسانهها منتشر کردند.
2ـ در ماجرای فتنه 88 هنگامی که شعلههای فتنه زبانه کشید و حتی به تمثال امام راحل و رهبری رحم نمیکرد و شعارهای ضد ولایت در نوشتهها و محلهای تجمع فتنهگران قطع نمیشد، رهبر معظم انقلاب به دقت اوضاع را زیر نظر داشتند که در این شرایط غبارآلود فتنه از تریبونهای نظام به شخصی توهین نشود؛ در این زمینه عزتالله ضرغامی، رئیس وقت سازمان صدا و سیما میگوید: «در روز یکشنبه 24 خرداد یعنی قبل از تجمع 25 خرداد، آقای احمدینژاد در میدان ولیعصر سخنرانی کردند، از جمله شعارهایی که مردم دادند شعار علیه یکی از مسئولان رده بالای کشوری بود. در پخش زنده علیرغم دقتی که همکاران داشتند بخشی از این شعارها پخش شد؛ رهبر معظم انقلاب پیام دادند در خبر عذرخواهی شود و ما همان موقع که خبر 21 بود، چند سطر عذرخواهی را نوشتم و دادم آقای حیاتی که رأس ساعت خواند و از طرف رسانه ملی عذرخواهی کرد. بیان این عذرخواهی در شرایطی رخ داد که برخی از شخصیتهای برجسته کشور کمترین تلاش را برای خاموش کردن فتنه انجام ندادند و به صورت خانوادگی در فتنه فعالیت میکردند و نظام و شخص رهبری را به بهانههای مختلف مورد هجمه قرار میدادند.
3ـ پس از پایان انتخابات ریاستجمهوری سال 1388 محمود احمدینژاد رفتارهایی را از خود بروز داد که باعث رنجش جریان انقلابی شد. او حتی در حکمی اسفندیار رحیم مشایی را به عنوان معاون اول رئیسجمهور برای دولت دهم انتخاب کرد. موج مخالفتها با این انتصاب فضای سیاسی کشور را در بر گرفت؛ اما رهبر معظم انقلاب که نمیخواهند آبروی این فرد ریخته شود، در نامهای که انتشار عمومی نداشت مینویسند: «بسمهتعالی، جناب آقای دکتر محمود احمدینژاد ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران، با سلام و تحیت، انتصاب جناب آقای اسفندیار رحیم مشایی به معاونت رئیسجمهور، بر خلاف مصلحت جنابعالی و دولت و موجب اختلاف و سرخوردگی میان علاقهمندان به شماست. لازم است انتصاب مزبور ملغی و کان لم یکن اعلام گردد.» احمدینژاد در ابتدا به این نامه واکنشی نشان نمیدهد؛ ولی ابوترابیفرد، نایبرئیس وقت مجلس شورای اسلامی نامه را علنی میکند و به ناچار به کنار گذاشتن مشایی تن میدهد، اما به او مسئولیت خطیر دیگری میدهد و همین باعث سرخوردگی طرفداران احمدینژاد هم میشود.
4ـ شمیم و رایحه دلانگیز اخلاق اسلامی رهبری حتی بر قلب چون سنگ شرورترین انسانها هم وزیدن میگیرد و خواستار رعایت حقوق الهی و انسانی آنها میشود؛ حاج قاسم سلیمانی سالها به دنبال یکی از سرکردگان اشرار سیستان و بلوچستان بوده، تا اینکه سر قرار او را دستگیر میکنند و وقتی که حضرت آقا متوجه میشوند که او را دعوت کردهاند، فورا دستور آزادی وی را صادر میکند و حاج قاسم هم او را آزاد میکند اما چندی بعد در یک عملیات سخت دستگیر میشود.
این فرمانده نظامی با تمکین و نصبالعین قرار دادن تدابیر ولیفقیه عاقبت بخیر میشود که در تعریف وی میفرمایند: «رفیق خوشبخت ما با اخلاص بود».