نیروهای امنیت پرواز یکی از نیروهای ویژه و مهم در برقراری امنیت هستند که مأموریت برقراری امنیت در پروازهای غیرنظامی در کشور را برعهده دارند. «گمنامی» یک ویژگی مهم و مستتر در این مأموریت است؛ هرچند شاید این یگان در بین یگانهای نیروهای مسلح بیشترین اصطکاک مستقیم را با مردم ایران و مسافران خارجی دارد؛ اما از لوازم مهم این کار گمنامی است. اگرچه فرد به فرد چندین میلیون مسافر هوایی کشور در ترمینال‌های فرودگاه، گیتهای بازرسی و در هواپیما ارتباط چهره به چهره با این نیروها دارند، اما گمنامی از الزامات مهم این کار است. حتی آن بخش از بازرسانی که با لباس نظامی در گیت حضور دارند و حتی سرتیم گارد پرواز که در قسمت جلوی هواپیما در کنار مهمانداران حضور دارد؛ همه و همه باید در این فضا نام و نشانی سربهمهر داشته باشند. علل مختلفی را می‌توان برای این مسئله برشمرد که شاید همه امنیتی و مبتنی بر مصالح شخصی و ملی باشد، اما این گمنامی گاهی ممکن است این عزیزان را در سیاه‌چاله فراموشی جامعه فرو ببرد و قدردانی از حضور این نیروها و اهمیت حضورشان در ذهن‌ها کمرنگ شود. جالب‌تر و تأسفبارتر اینکه با وجود آنکه نسل اول امنیت پرواز سپاه بازنشسته هستند، باز خیلی نمیتوان این عزیزان را به جامعه معرفی کرد؛ باید در نظر داشت که این نسل قهرمانان حوادث مهم مقابله با ربایش‌ها هستند. قهرمانانی که در اثر عوارض این کار دچار دردها و بیماریهای زیادی هستند، نجات‌دهندگان مردمی در پروازها که امروز خودشان آلزایمر گرفته یا از بیماریهای دیگر رنج می‌برند و در جایی میان ما هستند، شاید در صف بیماران درمانگاه‌ها، یا خانه‌نشین در منزل یا بستری در بیمارستان و شاید هم خیلی عادی مثل همه ما در میان ما در محله و شهر، ولی ما آنها را نمیشناسیم.
قهرمانانی که در روزگار فتنه ناامن کردن و ربایش پروازها، هر یک نقشی اساسی در مقابله با این عملیات‌های تروریستی و خنثی‌سازی آن داشتند و امروز ممکن است دچار آلزایمر شده، یا آنها را در ماجرای کرونا یا هر حادثه طبیعی دیگر از دست دادهایم. یا قهرمانی پیروز در عملیات خنثی‌سازی ربایش که یکی از سختترین عملیات‌های مقابل با ربایش را در آسمان انجام داده و تا سر حد مرگ پیش رفته تا انقلاب اسلامی دچار مشکل امنیت ملی نشود و امروز بعد از بازنشستگی باز هم نمیتوان نام و عکسی از او را رسانهای کرد، چرا؟ چون که شاید سی‌واندی سال از آن عملیات گذشته و اقدام‌کنندگان آن عملیات که عده زیادی بودند، بعد از گذراندن مدت محکومیت و تخصیص بخشی از عفوهای مربوطه، آزاد شده و ممکن است برای این قهرمان ملی ایجاد مزاحمت کنند. این ماجرای بازنشستهها و پیشکسوتان این عرصه است و قطعاً آن عزیزانی از گارد پرواز و امنیت فرودگاه که الآن مشغول خدمت هستند، بنابر الزامات امنیتی و حفاظتی محدودیتهای بیشتری دارند، که البته این مهم به مصون‌سازی و انجام بهتر مأموریت کمک می‌کند؛ اما نباید بهانهای برای به فراموشی سپردن این قهرمانان باشد ، لذا ابزار هنر باید برای این امر به خدمت گرفته شود و واقعیت موضوع را بدون مصداق عینی بیان کند.
