یکی از10 کشور

امروزه، صنایع فضایی نماد توسعه‌یافتگی کشورها شناخته می‌شود؛ از این رو پس از دستیابی ایران به توانمندی بومی فضایی و فراهم شدن قابلیت پرتاب ماهواره‌های کوچک با ماهواره‌برهای سفیر و قاصد‌ـ که نمونه آن قرار گرفتن ماهواره نور سپاه در مدار بودـ توسعه پرتابگرهای با قابلیت بالاتر وجهه همت دانشمندان سازمان فضایی کشور قرار گرفت. اکنون جمهوری اسلامی ایران در زمره 10 کشوری قرار دارد که چرخه کامل فضایی دارند و در کنار روسیه، آمریکا، چین، ژاپن، ‎هند و ‎آژانس فضایی اروپا قرار گرفته است. چرخه کامل فضایی که مرهون مجاهدت‌های دانشمندانی است که با ابتکار شهید حسن تهرانی‌مقدم و همکارانش با ساخت موتور سوخت جامد در سال 1389 سیر شتابانی پیدا کرد.

کشورهای بسیاری، پیشرفت ایران را قابل توجه و شایسته تحسین دانستند؛ چنانکه رسانه‌های ترکیه از رجزخوانی و قدرت‌نمایی ایران در برابر جهان غرب سخن گفتند و «الکساندر الکساندروف» فضانورد بزرگ روسی پیشرفت‌های فضایی ایران را در شرایطی که تحت تحریم‌های شدید بود، قابل تحسین دانست؛ اما رسانه‌های غربی که ورود ایران به باشگاه فضایی جهان موجبات نگرانی سران آنها را فراهم کرده است، تلاش می‌کنند از یک سو با انکار برای مدیریت افکار عمومی و از سوی دیگر با روایت وارونه پیشرفت راهبردی ایران را نوعی تهدید جلوه داده و کشورمان را تحت فشار قرار دهند.

اما واقعیت این است که دستاوردهای علمی در این صنعت را باید به فهرست بلند بالای شاخصه‌های بازدارندگی کشورمان در برابر قدرت‌های جهانی اضافه کرد؛ چرا که بازدارندگی صرفاً در حوزه دفاعی و نظامی تعریف نمی‌شود؛ بلکه رشد و پیشرفت علمی که موجبات کاهش اتکای کشور را به دیگر قدرت‌ها فراهم کند، از شاخصه‌های مهم بازدارندگی به حساب می‌آید. با همین نگاه است که جمهوری اسلامی توسعه فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای را در دهه‌های اخیر جزء اولویت‌های خود قرار داده و در همه این سال‌ها دشمنی‌ها برای توقف این مسیر را در برابر خود می‌بینیم. در آخرین رویداد فضایی کشورمان صبح پنجشنبه نهم دی ماه 1400 برای نخستین بار ماهواره‌بر سیمرغ با سه محموله به صورت همزمان به ارتفاع ۴۷۰ کیلومتری و با سرعت ۷۳۵۰ متر بر ثانیه به فضا پرتاب شد. پس از این اقدام جمهوری اسلامی ایران، کشورهای غربی دست به کار شدند و تلاش کردند این اقدام تهران را ناقض قطعنامه‌های شورای امنیت معرفی کنند. در این میان برخی رسانه‌های غربی که تاب دیدن موفقیت‌های فضایی جمهوری اسلامی ایران را نداشتند، از شکست این عملیات فضایی نوشتند و آرزوهای خود را به قلم و بیان درآوردند!

نکته مهم این است که اولاً، ایران اسلامی در کنار موفقیت‌های بزرگ خود بر بلندای علم و فناوری قد برافراشته و در حالی که کشوری مانند انگلیس همچنان آرزوی داشتن ماهواره‌بر بومی را دارد و بدون کمک روسیه نمی‌تواند ماهواره به فضا پرتاب کند، مسیر بلوغی را گام به گام سپری می‌کند که نمونه بارز آن پرتاب ماهواره‌های چندگانه اخیر بود. ثانیاً، جایگاهی که ایران امروز در عرصه فضایی کسب کرده، حاصل بیش از دو دهه مجاهدت شبانه‌روزی دانشمندان کشورمان بوده و به طور قطع این مسیر تا رسیدن به قله‌های پیشرفت ادامه پیدا خواهد کرد.