مسئله جمعیت اولویت نخست کشور

بررسی میزان موالید در سال گذشته نشان می دهد که  مساله پیری جمعیت بعنوان یک معظل اساسی برای کشورمان محسوب می شود  که نیاز به درمان فوری دارد. کوتاهی در این موضوع تبعات سنگین امنیتی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی برای کشورمان در پی خواهد داشت.  بنابراین اجرای سیاست های جمعیتی به مظور جلوگیری از تغییر در ساختار سنی جمعیت کشورمان  امری حیاتی می باشد.  سیاست جمعیتی به موضوعی اطلاق می شود که تمامی تصمیمات و تدابیری که در رابطه با جمعیت یک کشور توسط حاکمیت در شرایط خاص صورت می گیرد، گفته می شود. طبق ارزیابی رویکردهای مختلف جمعیتی در کشورمان، این سیاست ها با فراز و نشیب‌های همراه بوده است که بعضا بر خلاف منافع ملی اعمال شده است. اعمال سیاست کاهشی کردن جمعیت از جمله استراتژی های کلان ملی بوده است که متاسفانه با نفوذ جریانی و فردی در برخی مراکز حساس در کشورمان اعمال شد که امروزه آثار منفی آن در جامعه نمایان شده است. طبق برخی از گزارشات انگلیس بهمراه برخی از عوامل دیگر با سیاست های فریب گونه نرخ موالید در کشورمان را تغییر دادند.

بدیهی است در چنین شرایطی برای نجات کشور از معضل پیری جمعیت، باید هر چه سریعتر اقدام عملی برای تغییر در سیاست فرزندآوری کمتر صورت گیرد. حرکت سن جمعیتی کشور به سمت پیری تهدیدی است که اگر تغییری در روند آن صورت نگیرد، کشور در آینده با بحران های متعددی روبرو خواهد شد.  از اینرو  رهبر معظم انقلاب با اشاره به روندِ رو به کاهش جمعیت جوان کشور، خطر بزرگ تحدید نسل برای کشور را پیری عمومی می دانند و بر تعیین‌کننده بودن مسئله‌ نمای جوان برای کشور تاکید می کنند. رهبر انقلاب  اسلامی بودن نسخه افزایش جمعیت و روشن و واضح بودن مبانی اسلامی و تفکّر اسلامی در زمینه‌ جمعیّت و افزایش جمعیّت اشاره می کنند و تکثیر و تربیت نسل را از مهم ترین معروف ها در نظام اسلامی و نسخه "تحدید نسل" را غربی می دانند. با در نظر گرفتن تاکیدات رهبر معظم انقلاب اسلامی، در مطالعات جمعیت‌شناسی آهنگ رشد جمعیت از اهمیت به سزایی در رشد و توسعه کشور برخوردار است. به این ترتیب آهنگ رشد جمعیت اگر متعادل باشد یک فرصت جدی برای کشور به جهت وجود نیروی انسانی قوی  می باشد.

امروز در دنیا کشورهایی که جمعیّت‌های زیادی دارند، به امکانات زیادی رسیدند. امکاناتی که اکثریت آنها بومی و برگرفته از استعداد مردمان بخصوص جمعیت جوان آن کشورهاست.  چین و هند از جمله کشورهایی است که با اینکه مشکلاتی هم دارند امّا جمعیّت زیاد به‌عنوان یک ارزش اجتماعی، ارزش سیاسی، یک ارزش بین‌المللی برای آنها توانسته موفّقیّت‌هایی را به‌وجود بیاورد. اگرچه هستند کشورهایی با جمعیت بسیار پایین و با درجه بالای امکانات رفاهی از جمله کشورهای حاشیه خلیج فارس، اما باید در نظر گرفت که آنها اولا از رشد بومی علمی برخوردار نیستندو تمام امکانات آنها وارداتی است، دوما به جهت نداشتن معیارهای قدرت که یکی از آن جمعیت می باشد، بعنوان کشور برتر تاثیر گذار بین المللی شناخته نمی شوند.

نکته بعدی این است که با اعمال سیاست های افزایشی در کشور که در قانون اخیر مجلس تحت عنوان قانون جوانی جمعیت و حمایت از خانواده صورت پیگیری می شود، باید بر کیفیت جمعیت نیز تاکید شود. موضوعی که از طریق آموزش صحیح و کارآمد می تواند رخ بدهد. تاکید بر کیفیت جمعیت در کنار کمیت آن به این خاطر است که جهان لیبرالیسم همواره بدنبال آن است که مردم کشورهای مختلف را  مصرف کننده به بار بیاورد. به این معنی که طبق مولفه های قدرت، نیروی انسانی پویا و آموزش دیده، محور اصلی قدرت  یک کشر محسوب می شود و اگر این نیرو به جای تواید کننده، مصرف کننده باشد می تواند باعث وابستگی بیشتر آن کشورها به دنیای غرب بخصوص کشورهای صنعتی باشد. نمونه آن را می توان دربرخی از کشورهاس آفریقایی و آسیایی به عینه مشاهده کرد. پویایی در عمل، پویایی در اقتصاد، پویایی در قدرت نظامی، پویایی در خدمات دهی و ...همگی از طریق نیروی انسانی فعال و با کیفیت امکان پذیر می باشد. بنابراین در چنین شرایطی مساله افزایش جمعیت کشور، یک ضرورت انکارناپذیری است که کوتاهی در آن گناهی نابخشودنی تلقی می گردد.