درست در شرایطی که غرب، تلاش می کرد این دور از مذاکرات رفع تحریم‌ها را آخرین فرصت جمهوری اسلامی، برای ترمیم روابط بین‌المللی خود معرفی کند[...]
درست در شرایطی که غرب، تلاش می کرد این دور از مذاکرات رفع تحریم‌ها را آخرین فرصت جمهوری اسلامی، برای ترمیم روابط بین‌المللی خود معرفی کند، جدیدترین ماهواره متعلق به کشورمان راهی فضا شد تا با ویژگی‌های مهم خود، سر منشأ توفیقات جدیدی برای توسعه زیرساخت‌های اقتصادی، صنعتی و کشاورزی ایران باشد و نشان دهد هم می‌توان توافق خوب بین‌المللی منعقد کرد و هم آن را به اجرا رساند.
این ماهواره که در مدار ۵۰۰ کیلومتری یعنی مدار LEO قرار گرفته، ۵ سال عمر مفید داشته و یکی از برجسته‌ترین اجزا آن، دوربین با کیفیت بسیار خوب، یعنی 1 متر آن است. این کیفیت، کمک خواهد کرد تصاویر دقیق و مهمی، از تمامی نیازهای زیرساختی کشور همچون وضعیت بافت‌های جنگلی و مراتع، مناطق حادثه دیده در جریان بلای طبیعی، به روزترین وضعیت از کشاورزی در استان‌های مختلف، پایش دقیق منابع آبی کشور و مقابله با جرایم مهمی چون زمین‌خواری، ساخت و سازهای غیرمجاز و تجاوز هدفمند به مرزها رصد شود. ضمن آنکه سایر نیازهای کشور در حوزه‌های مهم دیگر نیز در صورت صلاحدید، با این ماهواره قابل تامین خواهد بود.
اما در همین معدود روزهای پرتاب، سوالات و شبهات مختلفی از سوی برخی رسانه‌های فارسی زبان و غربی درباره این ماهواره مطرح شده که مروری بر مهم‌ترین آنها و پاسخی مجمل به این موارد کمک خواهد کرد که این دستاورد، بهتر و دقیق‌تر معرفی شود.
این ماهواره ساخت کدام کشور است؟ خیام 1 که اولین محصول از خط تولید توافق شده میان ایران و روسیه است، در آن کشور اصطلاحا «اسمبل» شده، اما متخصصان و دانشمندان کشورمان حضوری فعال و ملموس در تولید آن داشته و در عین حال، بخش‌های مختلفی چون نرم افزار فرامین و داده‌هایی که به ماهواره ارسال و یا از آن دریافت میشود، توسط متخصصان ایرانی تهیه و در ماهواره قرار گرفته است. ضمن آنکه یکی از مهم‌ترین و کلیدی‌ترین اجزا یعنی ایستگاه کنترل و بهره‌برداری ماهواره، در خاک ایران مستقر است و از لحظه پرتاب تا روز پایانی مأموریت، کلیه دستورات مربوط به کنترل ماهواره صرفا توسط ایستگاه ایرانی به ماهواره ارسال میشود، که این جزء مهم، کاملا بومی است.
3- چرا خیام در ایران ساخته نشد؟ زیرساخت طراحی و ساخت ماهواره‌های تصویربرداری، بیش از یک دهه است در کشورمان بومی سازی شده و غیر از دوربین با کیفیت تصویربرداری یک متر از سطح زمین، سایر اجزا قابلیت تولید و به کارگیری در کشورمان، ظرف یک زمان معقول فنی را داشت، اما اگر با این روند، برای ارتقاء دانش فضایی کشورمان حرکت می‌کردیم، دستیابی به قله‌های مورد نیاز، چند دهه به طول می‌انجامید. لذا در این مرحله، پرتاب و به کارگیری ماهواره خیام 1 یک حرکت جهشی و میانبر برای کم شدن فاصله به وجود آمده در دو دولت قبل محسوب میشود، تا فضای انگیزشی و زیرساخت فنی جهت جبران رکود سال‌های قبل، مجددا مهیا شود. ضمن آنکه ورود مقتدرانه نیروی هوافضای سپاه به عرصه فضایی و پرتاب موفق دو ماهواره از خانواده نور، این نوید را به همه دوستداران ایران اسلامی داده تا به زودی، کشورمان از هر نظر در این حوزه، خوداتکا و مطمئن ظاهر شود.
