رجایی اول شهریور 1359 با امام خمینی(ره) دیدار و درباره اعضای مورد نظر برای کابینه با ایشان مشورت کرد. وی در پایان این دیدار در مصاحبه اختصاصی با خبرگزاری «پارس وقت» گفت[...]
رجایی اول شهریور 1359 با امام خمینی(ره) دیدار و درباره اعضای مورد نظر برای کابینه با ایشان مشورت کرد. وی در پایان این دیدار در مصاحبه اختصاصی با خبرگزاری «پارس وقت» گفت که اعضای کابینه نزدیک به هم هستند و می‌توان کلمه «یکدست» را برای آنها به کار برد. او افزود: «این کابینه مورد اطمینان و امیدواری من است.»
پس از بازگشت رئیس‌جمهور از سفر داخل کشور به تهران، رجایی در دوم شهریور اسامی وزیران پیشنهادی خود را به او تقدیم و با وی درباره اشخاص بحث و تبادل نظر کرد. بنی‌صدر در سوم شهریور 1359 نامه‌ای خطاب به رجایی نوشت: «با وزرایی که فهرست آنها را برای اینجانب آورده‌اید، همانطور که روز اول گفتم کاری ندارم. خود می‌دانید. درباره وزرای دفاع و کشور به لحاظ حساسیت وضع کشور تصویب خود را لازم دیدم.»
بنی‌صدر نظراتش عوض شد و نامه مفصلی خطاب به رجایی نوشت.
لحن و بیان بنی‌صدر در این نامه خیلی تند و با ادبیات توهین‌آمیز همراه بود. در بند اول آن خطاب به رجایی آورد: «شما را دارای این عیب می‌دانستم که اهل شور نیستید و همان می‌کنید که خود می‌خواهید.» در بند دوم آن نوشت: «من می‌توانم بگویم به خاطر مصلحت عمومی انقلاب سکوت کردم اما شما بهانه ندارید. در امتحان مکتبی عمل کردن و وفاداری به قانون اساسی، شما و کسانی که شما را نخست‌وزیر ساخته‌اند، رد و رفوزه شدید.»
آقای رجایی هم روز پنجم شهریور به نامه بنی‌صدر پاسخ داد و در نامه خود نوشت: «نامه چهار صفحه‌ای مورخ سوم شهریور 59 جنابعالی را به دقت خواندم، از مقدمه آن چنین برمی‌آید که آقای رئیس‌جمهور در تعیین صلاحیت رئیس دولت که در نتیجه به تعیین و معرفی نخست‌وزیر از طرف جنابحالی منجر شد، نوعی عقب‌نشینی مصلحتی کرده‌اند و اینک پشیمان شده و تصمیم به ایستادگی گرفته و در نتیجه تشکیل دولت و معرفی آن به مجلس را به تأخیر انداخته‌اند... تقصیر ملت منتظر چیست؟» رجایی در بخش دیگر این نامه آورد: «تهمت‌هایی که در نامه و مذکرات حضوری نسبت به وزرای انتخابی روا داشته‌اید، برای یک مسلمان متعهد قابل تحمل نیست و من شمارا از اینکه اینچنین برخوردهایی داشته و خود را دارای خط توحید می‌دانید بر حذر می‌دارم.» پس از پاسخ آقای رجایی، بنی‌صدر سعی کرد با ارسال نامه‌ای به امام خمینی(ره) و تشریح اختلافات وضعیت را تغییر دهد. وی نوشت: «با آقای رجایی بسیار صحبت کردم و فرمایشات صبح شما را که باید با هم تفاهم کنید و همه خدمتگزار اسلام باشید و تضعیف هیچ ارگانی، نه رئیس‌جمهور و نه مجلس به سود کشور نیست» امام راحل هم در پاسخ مرقوم فرمودند: «اینجانب دخالت در این امور نمی‌کنم. موازین همان بود که کرارا گفته‌ام و سفارش من آن است که آقایان تفاهم کنند و اشخاص مؤمن به انقلاب و مدبر و مدیر و فعال انتخاب کنند.»
