صبح صادق >>  فرهنگ >> یادداشت
تاریخ انتشار : ۰۱ آذر ۱۴۰۱ - ۱۲:۳۹  ، 
کد خبر : ۳۴۱۵۳۳

چرا هنرمندان را تهدید می‌کنند؟

فشار بر هنرمندان برای فعالیت نکردن و دوری‌کردن از ارتباط با جامعه در آشوب‌های امسال، مسئله‌ای خلاف مسیر همه جنبش‌های اجتماعی مترقی و آزادی‌خواه و رفتاری دیکتاتورمآبانه است؛ به ویژه آنکه هنرمندانی هدف ارعاب اغتشاشگرها قرار می‌گیرند[...]
پایگاه بصیرت / آرش فهیم
فشار بر هنرمندان برای فعالیت نکردن و دوری‌کردن از ارتباط با جامعه در آشوب‌های امسال، مسئله‌ای خلاف مسیر همه جنبش‌های اجتماعی مترقی و آزادی‌خواه و رفتاری دیکتاتورمآبانه است؛ به ویژه آنکه هنرمندانی هدف ارعاب اغتشاشگرها قرار می‌گیرند که افرادی سیاسی نیستند و محصول‌شان ارتباطی با حاکمیت ندارد؛ مانند اتفاقی که به تازگی برای «گلاب آدینه» رخ داد؛ این هنرمند باسابقه مدتی است نمایش «پرده‌خوانی» را روی صحنه برده است؛ اما او در مصاحبه‌ای با بیان اینکه «در این مدت بعضی برای من قاطعانه حکم کرده‌اند این تئاتر نباید اجرا شود» تصریح کرد: «این روزها بی‌شمار نظرات فحش و ناسزا و تهدید دریافت می‌کنم و این موضوع را قدری نگران‌کننده می‌دانم.»
در جریان انقلاب‌ها و جنبش‌های مردمی، هنرمندان از طیف‌های مختلف قدر و منزلت بیشتری می‌یابند. هنر از جنس رهایی است و هنر انقلابی و مردمی، مطالبه‌گر رهایی همراه با رستگاری است. سال 1357 نیز با اوج گرفتن انقلاب اسلامی و همچنین پیروزی شکوهمند آن، هنرمندان، شاعران و نویسندگان در طیف‌های مختلف آزاد شدند و این آزادی را یافتند تا اندیشه خود را هر آن‌گونه که هست، در قالب آثاری هنری عرضه کنند.
اما جریانی که با شعار «زن، زندگی، آزادی» مدعی انقلاب جدید است، آدابی را سرلوحه عمل قرار داده که بیشتر یادآور کودتاچیان، تروریست‌ها و دیکتاتورهاست؛ رفتارهایی که از سوی افرادی، چون شعبان جعفری در جریان کودتای 28 مرداد سال 1332 و دونالد ترامپ پس از شکست انتخاباتی سال 2020 در آمریکا بروز یافت و به نمادی از خودکامگی و ستیز با آزادی شناخته می شود. 
یکی از ترفندهای کودتاچی‌ها و گروهک‌ها و جریان‌های سیاسی غیر مردمی‌ـ یا ضدمردمی‌ـ فشار آوردن به اصناف و اقشار مختلف برای پیروی اجباری از مشی و خواسته‌های آنارشیستی و فراقانونی آنهاست. این سنخ از جریان‌ها از این طریق سعی دارند تا خلأ پشتوانه مردمی را جبران کرده و برای خودشان حمایت و همراهی کاذب درست کنند. مصداق بارز چنین روندی را در اغتشاشات سال 1401 و به طور مشخص در مواجهه آشوبگرها با هنرمندان دیدیم. از همان نخستین روزهای درگرفتن بلوای خیابانی پس از درگذشت مهسا امینی، برخی هنرمندان فاش کردند که هدف تهدید مخالفان حاکمیت قرار گرفته‌اند که اگر به میل آنها رفتار نشود، با مخاطراتی روبه‌رو خواهند شد. همان طور که در روزهایی که فراخوان اعتصاب از سوی امرای فتنه صادر می‌شود، کسبه و بازاریان با تهدید حمله مواجه می‌شوند که اگر از کار و کسب خود دست نکشند، باید منتظر عواقب سختی باشند؛ اما هنر مانند گیاهی است که حتی سنگ را می‌شکافد و شکوفا می‌شود. فشارهای اخیر اربابان آشوب و آمران به استبداد، نه تنها تأثیری بر خلاقیت هنرمند نخواهد داشت؛ بلکه موجب رسوایی این گروه اهل فشار و فاصله‌گیری هنرمندان واقعی و اصیل از آنها خواهد شد.
نظرات بینندگان
آخرین مطلب
پربیننده ترین
ارسال خبرنامه
برای عضویت در خبرنامه سایت ایمیل خود را وارد نمایید.
نشریات