بر همان عهد هستیم

جنگ چهره دیگری هم دارد؛ چهره‌ای مهربان، خسته و کمی‌ هم زودرنج. این چهره جنگ را زنان، پیرمردان و کودکانی تشکیل می‌دهند که در پشت جبهه‌های جنگ داستان‌های بزرگ، اما نادیده‌ای را ثبت می‌کنند. آنهایی که نه در مقابل دوربین قرار دارند تا کارها و حرف‌های‌شان ضبط شود و نه دل‌شان می‌خواهد تا کسی از آنها تعریف و تمجید کند. این افراد همان‌هایی هستند که از خوراک خود چشم می‌پوشیدند و داغی تنور را به جان می‌خریدند و نان یک ماه‌شان را در بقچه گره می‌زدند و برای رزمندگان اسلام در جبهه‌های حق علیه باطل می‌فرستادند. آنهایی که در شب‌های سرد خواب را بر چشم و دست خود حرام می‌کردند تا برای سردی زمستان یک رزمنده، لباس گرمی ببافند.
همان‌هایی که فرمان جهاد امام(ره) را به روی دیده گذاشته بودند و فرزندان‌شان را به شوق اطاعت دستور رهبر و مقتدای‌شان به قربانگاه عشق می‌فرستادند تا به منزلگاه حقیقی برسند. کسانی که شجاعت و ایستادگی را در آرد نان‌های‌شان و در تار و پود بافتنی‌های‌شان می‌گنجاندند تا این پیام را به مرزداران وطن بفرستند که ما از وجود شما در آنجا راضی هستیم؛ بمانید و برای این خاک سینه سپر کنید.
این‌ عزیزان، همان‌هایی بودند که فقط خدا نظاره‌گر کارها، دلتنگی‌ها و بغض‌های شبانه‌شان بود. زنان، پیرمردان و کودکانی که پشت قافله تشییع لاله‌های سرخ به صف می‌شدند و مشت گره می‌کردند و فریاد برمی‌آوردند: «این گل پر پر ماست، خمینی رهبر ماست» یا «می‌جنگیم می‌جنگیم، سازش نمی‌پذیریم».
ماه‌ها و سال‌ها از آن روزها می‌گذرد. دیگر جنگی نیست. دشمنان شکست‌خورده بار و بندیل‌شان را از این مرز و بوم جمع‌ کرده و رفته‌اند. ایران قوی‌تر شده است. دشمن دیگر هوای جنگ فیزیکی به سرش نمی‌زند؛ اما یک‌سری دشمنی‌ها هنوز شاخه و برگ‌شان چیده نشده است. هنوز فتنه‌انگیزی‌ها و القای ناامیدی در دل جوانان وطن برنامه دشمنان است. آنهایی که تا دیروز در قامت گرگ به روی جوانان ما اسلحه می‌کشیدند یا سلاح به دشمن ما می‌فروختند، امروز لباس میش به تن کرده‌اند و می‌خواهند آرام و بی‌صدا ذهن جوانان ما را تغذیه‌ کنند.
اما آنها غافلند و نمی‌دانند که رگ‌های حیاتی این کشور از خون شهدا جاری است و تا این کشور باقی است، این خون در نسل‌ها و فرزندان این کشور در جریان است. خونی که دشمن‌شناس است، راهنماست، عزتمند است و محیی است، نقاب از چهره دشمن برمی‌دارد.
آری! دشمنان ما غافلند و در این غفلت ابدی‌شان غوطه‌ورند؛ چراکه نمی‌دانند با هزار آب و تاب هم بخواهند برنامه‌ای برای فریب جوانان ما تدارک ببینند، سیل خروشان خاطرات شهدای ما دست‌های چدنی آنها را از پشت دستکش مخملی‌شان نشان خواهد داد.
مشایعت شهدایی که این روزها، پس از سال‌ها از پشت تاریخ قد کشیدند و بر روی شانه‌های جوانان امروز به منزلگاه ابدی‌شان رهسپار شدند، نشان‌مان دادند که ایران امروز هنوز بر همان عهد جوانان دیروز پایبند است و برای عزت و قدرت و صلابت ایران تا پای جان می‌ایستند و نمی‌گذارند دشمنان از برنامه‌ها و دسیسه‌های نمدی، کلاهی برای خودشان ببافند.