مسئولان نیروهای مسلح به واسطه عملکرد خوب حاج قاسم پیشنهاد دادند که عالیترین نشان نظامی (ذوالفقار) به ایشان داده شود. رهبر معظم انقلاب این پیشنهاد را بلافاصله تصویب کردند. حالا مشکل ما این بود که چطور به آقای حاج قاسم بگوییم این نشان برای شما تصویب شده است؛ چون حال او را میدانستیم. بنده چند باری که با ایشان تماس داشتم و صحبت کردم، ایشان منکر میشد و میگفت نه، نیازی نیست. نشان برای چه؟ من چهکار کردهام که بخواهم نشان بگیرم؟ بالاخره من به ایشان عرض کردم این نظر حضرت آقاست و خود ایشان میخواهند نشان را به شما بدهند. ایشان تأملی کرد و گفت: «به یک شرط میآیم.» گفتم: «چه شرطی؟» گفت: «شرطش این است که من قبلش حضرت آقا را ببینم.» روز موعد رسید و ایشان آمدند و بعد از اینکه حضرت آقا تشریف آوردند، محضرشان عرض شد که ایشان چنین درخواستی دارد و میخواهد قبلش حضرتعالی را ببیند. حضرت آقا فرمودند بگویید بیاید. ایشان آمد و رفت خدمت حضرت آقا.
صحبت کوتاهی انجام شد و بعد بیرون آمد و حضرت آقا فرمودند که انجام شود. ابتدا عرض کرده بود حضرت آقا من نیازی به نشان ندارم، اصل کار من رضایت حضرتعالی است، مگر شما که این همه کار کردهاید، کسی به شما چیزی داده؟ ما که کاری نکردیم؛ همینقدر که احساس کنم شما راضی هستید، برای من کافی است، این را از ته دل میگفت که «واقعاً نیازی ندارم». واقعاً همه نگاه و توجه او به اشارات حضرت آقا بود که در متن کارش این نشان داده میشد؛ ولی حضرت آقا چون اراده کرده بودند، تعابیری گفته بودند که ایشان راضی شدند.
سردار محمد شیرازی رئیس دفتر فرمانده معظم کل قوا