آیتالله شیخ علی سعادتپرور: از نظر لغت، «فَطَرَ» شکافتن چیزی است. از نظر قوانین علم لغت، «فطرت» یعنی نوعی از آفرینش؛ یعنی ساختنی که دارای خواصی بشود. هر موجودی فطرت دارد؛ منتها این انسان است که میتواند به فطرت خود برسد و راهش همان توجه تام و تمام به دین است. اگر کسی به فطرت خود برسد و شناختی را که در مراحل توحیدی است، پیدا بکند، میفهمد که موجودات فعل خدا هستند و توحید افعالی را پیدا میکند. اگر بتواند بالا برود و به صفات خدا برسد، توحیدش، توحید صفاتی میشود.